‘Een foto op het veld en houdoe…dat wil je niet als team’

Tussen het playoff-geweld door komen zondagmiddag ook de mannen van Tilburg en Hurley nog in actie. Een inhaalduel, dat eigenlijk donderdag al zou plaatsvinden maar vanwege coranaperikelen bij de Amsterdammers, is verschoven. Een chaotisch en daarmee ook een passend einde in een uitermate vreemd seizoen, constateert Tilburg-routinier Jip Krens.  

Het was een wat vreemd gezicht, afgelopen zondag. De ploeg van Jeroen Delmee was zojuist met 8-1 afgedroogd door Pinoké en bleef lang op het veld hangen. Niet om uitgebreid na te kaarten over de monsternederlaag. Nee, om foto’s te maken. Een vrolijke teamfoto, zoals die vaak in clubhuizen hangt of in plakboeken terugkomt. Middelpunt van het vreugdevolle tafereel was Gareth Furlong, de cornerman uit Wales die Tilburg gaat verlaten. Hij keert terug naar zijn oude club Surbiton in Engeland.

Furlong stond erbij alsof hij per direct afscheid nam. En dat bleek ook zo te zijn. Hij werd een dag later in Wales verwacht. ‘Hij moet spelen met z’n nationale ploeg’, vertelde Krens na afloop. ‘Maar eerst moet hij vijf dagen in quarantaine. Daarom moest hij al zo snel weg.’

Jip Krens in duel met Pinoké-verdediger Gijs van Wagenberg. Foto: Koen Suyk

Omgeboekt ticket

Ook Federico Fernandez Onega had de inhaalpot tegen Hurley bijna gemist. De vlucht van de aanvaller naar zijn vaderland Argentinië lag al vast. Gelukkig kon Tilburg het ticket van de Zuid-Amerikaan nog omboeken. ‘Dat kostte vijfhonderd euro, maar nu is hij er zondag wel bij.’ Alfonso Moreno Pombo zou zondagochtend in het vliegtuig stappen naar Spanje. Omdat het duel aanvankelijk donderdag gepland stond, was dat geen probleem. Maar dat veranderde toen de wedstrijd naar zondag werd gezet. Tilburg tracht dus ook zijn reis aan te passen.

Behoorlijk wat goede (en kosten) voor een duel dat compleet onbelangrijk is voor de stand. ‘Tsja. Ergens gaat het nergens om. Maar je wil die wedstrijd wel spelen, moet ‘m ook spelen. We gaan nog steeds voor ons puntenrecord onder Jeroen. Ach, het is heel raar. Maar alles aan dit seizoen is raar. Een paar uur voor de wedstrijd tegen Pinoké hoorden we dat Felix Gulinck een beetje keelpijn had. Die mocht er dus niet bij zijn. Zo gaat dat dit jaar.’

Omdat Tilburg een aantal wedstrijden achter elkaar door coronabesmettingen geen elftal op de been kon krijgen, moesten Krens en zijn teamgenoten de laatste weken heel veel duels inhalen. ‘Vijf wedstrijden in twee weken’, verzucht de aanvaller. ‘We lopen op onze laatste benen. We hebben twee weken met acht man getraind. Ik miste zelf ook een paar weken en na één training moest ik vijf wedstrijden spelen. Ideaal is het niet.’

Jeroen Delmee begint donderdag aan zijn laatste wedstrijd als coach van Tilburg. Foto: Koen Suyk

Afscheid in oefenpot tegen de A1

Maar die belasting vindt Krens nog niet eens het grootste probleem. ‘Weet je wat ik echt zonde vind? Dat we niet normaal afscheid kunnen nemen van mensen. Neem Camille van Emstede, die stopte vorig jaar. Heeft jaren bij ons in de goal gestaan. Maar we hebben hem nog niet op een mooie manier kunnen bedanken. En vandaag ook met Gareth. Een foto op het veld en houdoe. Zo wil je dat niet doen als team. Aan de andere kant: wij mochten dit seizoen tenminste competitie spelen. Ik hoor ook verhalen over spelers die jaren ergens in het eerste hebben gespeeld en nu afscheid nemen in een oefenpotje tegen jongens A1.’

Tilburg heeft zondag weer een uitzwaaimoment voor de boeg. Hurley-uit is de laatste klus voor Delmee en zijn assistent Dennis Dijkshoorn. Delmee wordt – voor zover dat nog niet duidelijk was – bondscoach van de Oranjemannen. Dijkshoorn wordt de eindverantwoordelijke bij de Belgische topploeg Dragons.

De manier waarop je afscheid neemt, definieert niet je periode. Jip Krens

Krens in trainingspak, voorafgaand aan de wedstrijd tegen Pinoké. Foto: Koen Suyk

‘Het moment is gek. Hurley-uit, een week na de laatste speelronde. Zonder publiek’, schetst Krens. Dan wordt opeens de filosoof in hem wakker. ‘Maar de manier waarop je afscheid neemt, definieert niet je periode.’

Een triomfantelijke blik. ‘Het is toch waar? Ik denk en hoop dat als Jeroen en Dennis over tien jaar terugkijken op hun tijd bij Tilburg, dat ze niet denken aan die laatste wedstrijd. Maar vooral aan de hoogtepunten. Dat we thuis op een stralende dag, mét publiek, met 2-0 van Bloemendaal wonnen. Uiteindelijk zijn dat de momenten die je onthoudt.’