Valentin Verga heeft er weinig over te zeggen

Woest was Valentin Verga zaterdagmiddag. Het ongeloof droop van zijn gezicht af. Na de miraculeuze comeback van Oranje Zwart (van 2-0 naar 2-3) liep Verga in 1 rechte lijn van het veld af.

Staan blijven deed hij niet. Hij wilde maar 1 ding: snel naar binnen. Weg van het veld. Weg van de plek waar hij een strafbal had gemist. Weg van de plek waar Amsterdam een 2-0 voorsprong uit handen had gegeven. Weg, weg, weg.

Weinig te zeggen

• Wat er misging? ‘Dat zij gewonnen hebben en wij verloren.’
• Wat hij tegen zijn medespelers heeft gezegd? ‘Dat we morgen om kwart voor 4 weer moeten spelen.’
• Wat er misging bij de strafbal? ‘Dat ik ‘m naast pushte’.

Aldus Verga, terwijl hij zijn pas niet inhoudt en snel richting de uitgang van het veld stormt. Een verklaring voor de comeback van Oranje Zwart heeft hij ook niet. ‘Geen flauw idee. Misschien waren we de 2e helft iets minder scherp. Dat zal het geweest zijn.’

Meer komt er niet uit. Ondertussen is hij bijna bij het hek om het veld. Bijna weg. Al staat de volgende hobbel nog wel op hem te wachten: een horde handtekeningjagende kinderen.