‘Balbir Singh kun je de Johan Cruijff van het Indiase hockey noemen’

Maandag overleed de 95-jarige hockeylegende Balbir Singh. Uit India en de internationale hockeywereld kwamen massaal steunbetuigingen. Hockey.nl belde met de Indiase sportjournalist Jaspreet Sahni van Timesofindia.com.

Het overlijden van Balbir Singh was heel groot nieuws in India?

Jaspreet Sahni: ‘Ja, dit was huge. Hij was een speler van het Indiase team dat het eerste olympische goud won als onafhankelijke natie. In maart heb ik hem voor het laatst gezien, toen we de Times of India Sports Awards uitreikten. Balbir was een hele vriendelijke man. Hij lachte altijd naar je, deed zijn hand op je hoofd en zegende je. Hij vroeg altijd hoe het met je ging en zei dat je hard moest werken, om iets te bereiken.’ 

Wat betekende Balbir voor het Indiase volk?

‘In de sport wist iedereen wie hij was. De meeste Indiërs kenden Balbir, hoewel hij in 1956 zijn laatste gouden medaille won. Hij was ook manager van het team dat in 1975 de enige wereldtitel voor India pakte. Zijn verhaal is mooi. De Britten hebben hem nog handboeien omgedaan en gedwongen om voor een politieteam te spelen, omdat hij zo goed was. De vijf goals die hij in 1952 in de olympische finale (6-1 overwinning op Nederland) maakte in Helsinki, dat is nog steeds een record in het internationale hockey.’

Maar zijn mooiste medaille, zei hij ook zelf, was de eerste olympische gouden medaille, die hij op het gras van Wembley won in Londen?

‘Dat klopt. De Britten wilden nooit tegen India spelen, omdat India een bedreiging was. Toen India de finale haalde, konden ze niet anders dan tegen ze hockeyen. Dat India hun voormalige overheerser op eigen veld versloeg, was voorbestemd. Balbir speelde overigens niet de kwartfinale en de halve finale. Voor de finale hadden ze hem wel gekozen.’ 

Het klinkt alsof het Indiase hockey niet veranderd is, wat betreft onverklaarbare selectieprocedures?

Jaspreet Sahni lacht. ‘Ja dit gebeurt al sinds 1948. Er waren blijkbaar wat spelers die niet wilden dat Balbir meedeed. Onder enorme druk van ook de publieke opinie werd hij in de finale toch opgesteld, en met succes. Toen het Indiase team daarna in Mumbai landde, was er een enorme menigte, met het langste rode tapijt ooit. Je moet niet vergeten dat hockey toen nog de grootste sport was van India. Cricket was nog niet zo groot, en voetbal ook niet.’

Wat voor hockeyer was Balbir?

‘Een centrumspits, volgens de mensen die hem hebben zien spelen de beste doelpuntenmaker ooit van India. Ook in wedstrijden met veel druk, zoals olympische finales, kon hij excelleren en doelpunten maken. Hij was heel snel en handig.’

In Nederland hebben we Johan Cruijff als een van de grootste Nederlanders. Was Balbir Singh een soort Johan Cruijff van India?

‘Ik weet niet of je dat kunt vergelijken. Je kunt Balbir Singh wel de Johan Cruijff van het Indiase hockey noemen. Maar hockey is tegenwoordig echt minder populair in India dan voetbal en cricket. Dyan Chand (ook drie gouden olympische medailles, voor de Tweede Wereldoorlog, red.) was de allerbeste Indiase hockeyer ooit. Na de onafhankelijkheid in 1947 kun je zeggen dat dit Balbir Singh was.’

Had het huidige nationale team van India nog contact met Balbir Singh?

‘Ja, sommige spelers bezochten hem. Dan liet Balbir zijn gouden olympische medailles zien. Hij motiveerde nog altijd de Indiase hockeyers. Het was zijn grootste wens dat India weer olympisch kampioen werd, voordat hij zou sterven. Helaas is dat niet gelukt.’

Wat betekende hij na zijn carrière als speler voor het hockey?

‘Hij had daarna een rol als hockeycoach en als manager. Mensen noemden hem een people’s manager, een grote motivator. Veel mensen geloofden dat dankzij Balbir Singh India hun enige wereldtitel pakte in 1975. Hij was manager van dat team. India had verloren van Argentinië. Daarna sprak Balbir met de spelers en sprak hij ze moed in. Dat heeft het team enorm geholpen.’

Hij was nog lang gezond, op zijn leeftijd?

‘Voor iemand in de negentig was hij zeker atletisch. In 2017 zag ik hem nog de trappen beklimmen van een stadion. Heel makkelijk, zonder enige support. Hij was heel fit, totdat hij in 2018 last kreeg van een longziekte.’

Wat vind jij? Praat mee...