Hoe Mea de Vries kracht putte uit de reserverol op het WK-21

Zeven maanden geleden was aanvaller Mea de Vries (19) reserve toen Jong Oranje de wereldtitel veroverde in Chili. In Terrassa is ze op het EK-21 wel van de partij. Ze toont meer lef en is vol zelfvertrouwen. ‘Ik ben supertrots op mezelf dat ik hier nu sta.’

De snelle en creatieve aanvaller De Vries zien hockeyen op het jeugd-EK in Terrassa heeft iets moois. Ze hockeyt niet met haar hoofd, maar met haar hart. Met haar acties en haar passeerbewegingen valt ze op. Ze durft haar tegenstander op te zoeken en is niet bang om de bal te verliezen. Tegelijkertijd borrelt in het veld de passie in haar op. Ze doet alles om te winnen.

Binnen Jong Oranje staat de aanvaller van Kampong bekend om haar backband. Dus toen ze de bal in de 27ste minuut van de groepswedstrijd tegen België (5-4 winst) aannam en haar stick meteen al naar achteren zwaaide, wisten haar teamgenoten genoeg. Hard sloeg ze de bal tegen de plank.

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door hockey.nl (@hockeynl)

Mentaal ben ik sterker geworden. Je krijgt mij niet klein. Mea de Vries

Het was haar eerste doelpunt in een officiële wedstrijd van Jong Oranje. Zaterdag in de openingswedstrijd tegen Spanje (3-0 winst) haalde ze het scorebord nog niet. Op het WK in Chili in december kwam ze als reserve drie weken lang niet in actie. Haar bijdrage in Chili bleef zodoende beperkt tot enkele trainingen en het fanatiek steunen van haar teamgenoten.

‘Mijn medespeelsters zeiden tegen me dat het fijn was om mij als reserve te hebben. Dat ik altijd positief was. Betrokken’, vertelt De Vries met een glimlach op haar gezicht. Dat zij waardering kreeg voor de manier hoe zij de ondankbare rol van reserve invulde, deed haar goed. Het was voor haar een teleurstelling dat ze niet tot de laatste achttien hoorde. Terugblikken op het WK doet ze nog altijd met een dubbel gevoel, zeven maanden later. In Chili had ze het soms moeilijk. Het niet mogen spelen deed haar pijn. Ze was daar ook zonder ouders of andere familieleden. Aan de andere kant slaagde ze er wel in om de knop om te zetten. Bovendien was de heroïsche comeback in de WK-finale tegen Argentinië onvergetelijk.

‘De teleurstelling van het niet mogen spelen, voel ik nu nog steeds. Dat blijft iets dat ik voor altijd bij me draag. Maar de rol van reserve is voor mij ook waardevol geweest. Wat overheerst is de trots. Niet alleen de trots van het winnen van het goud. Ook de trots op mezelf. Op hoe ik het gedaan heb. Ik heb er in Chili alles uitgehaald wat erin zat. Dat gevoel heb ik de afgelopen maanden vastgehouden. Mentaal ben ik sterker geworden. Je krijgt mij niet klein.’

Mea de Vries zet een dribbel in. Foto: WorldSportPics/Rodrigo Jaramillo

Ik ben supertrots op hoe ik me heb ontwikkeld. En op het feit dat ik hier nu sta. Mea de Vries

Na Chili wél de selectie halen van het EK-21 werd haar missie, vertelt ze. Misschien bestond het gevaar dat ze zichzelf te veel druk oplegde. Dat ze verkrampt op het veld zou staan. Maar het tegenovergestelde gebeurde. De ervaring van het afvallen voor het WK werkte voor haar juist bevrijdend.

‘Je kunt niet foutloos hockeyen. Dat vergat ik soms, in aanloop naar Chili. Ik legde de lat te hoog. Ik wilde alles perfect doen. De rol van reserve was voor mij een eyeopener. Je moet niet bang zijn om een fout te maken. Dat draagt niet bij aan je spel. Dat heb ik ervan geleerd. Ik speel nu met meer zelfvertrouwen’, concludeert De Vries. Ze begint er helemaal bij te stralen. ‘Ik ben supertrots op hoe ik me heb ontwikkeld. En op het feit dat ik hier nu sta.’

Wat meehelpt is dat zij met de andere aanvallers van Jong Oranje een klik heeft, vertelt De Vries. ‘We voelen elkaar aan. We respecteren het ook als een ander fout maakt. Onze coaches [bondscoach Kai de Jager en assistent Bas Boogaard] geven positieve feedback. Maar kunnen ook hard zijn als het moet. Zodat we onszelf wel blijven ontwikkelen. Dat is een aanpak die voor mij werkt.’

Niet alleen als hockeyer, maar ook buiten het veld voelt De Vries zich steeds beter. ‘Ik studeer geneeskunde, wat ik een zware studie vind. Voorheen was dat in combinatie met hockey soms iets te veel. Maar nu is mijn leven wel een stuk beter in balans. Mijn familie, mijn vriend en mijn vriendinnen zijn voor mij een grote support. Ook zij hebben ertoe bijgedragen dat ik hier nu sta.’

Wedstrijdschema Jong Oranje Dames