Toen Jong Oranje-bondscoach Dave Smolenaars twee weken geleden aan Kampong-talent Mea de Vries vertelde dat ze op het WK-21 in Chili (29 november – 10 december) slechts reserve is, stortte haar wereld in. Maar snel daarna klom zij alweer uit het dal. ‘Ik wil er staan als ik nodig ben.’
Het was dinsdagochtend iets na half elf toen De Vries het op haar heupen kreeg, in een wedstrijd die ze als reserve eigenlijk niet had moeten spelen. Het oefenduel, op Gooische tegen Tsjechië, was eigenlijk voorbestemd voor de achttien WK-gangers. Maar Alessia Norbiato (Amsterdam) keek geblesseerd toe en Mikki Roberts (Tilburg) werd uit voorzorg aan de kant gehouden. Dus mochten reserves Mea de Vries en Noa Muller (Amsterdam) zich bewijzen.
Ergens was het te mooi om waar te zijn. Ze schoot de bal in het eerste kwart opeens tegen de plank, de nummer 24 van Jong Oranje: Mea de Vries. De aanvaller die met de bal was gaan lopen en de keeper verraste door op doel te schieten. Van alle achttien speelsters die door Smolenaars waren opgesteld, was het uitgerekend reserve De Vries die Jong Oranje in het zadel hielp (1-0), in de oefenwedstrijd die met 5-0 werd gewonnen.
Het bewijst dat ze na het slechte nieuws de knop heeft omgezet. ‘Natuurlijk heb ik ermee gezeten. Een paar dagen. Toen heb ik het geaccepteerd. Kin omhoog en door’, zegt ze. ‘Ik heb zo snel mogelijk mijn dagelijkse routine weer opgepakt. Goed eten, goed slapen, krachttraining. Ik hoorde het op dinsdag, op zaterdag speelden we met Kampong tegen Amsterdam [0-0]. Ik speelde toen goed, als ik dat van mezelf mag zeggen. Dus het ging snel.’
Mea de Vries op een training van Jong Oranje. Foto: Willem Vernes
Ik wil er staan als ik nodig ben Mea de Vries heeft de knop omgezet
Als je met De Vries over het WK-21 praat, en haar rol als reserve, maakt ze een sterke indruk. Voor iemand van negentien komt ze heel volwassen over. Als haar na de wedstrijd tegen Tsjechië wordt gevraagd of ze dit interview wil geven, heeft ze eerst een paar seconden bedenktijd nodig. Dan besluit ze dat het geen probleem is. Juist nu wil ze laten zien dat ze strijdbaar is.
’Het was aan mij om de knop om te zetten. Dat heb ik gedaan. Ik wil er voor het team zijn. Ik wil er staan als ik nodig ben. Op trainingen sta ik er voor de volle honderd procent, om mezelf zo goed mogelijk op het toernooi voor te bereiden. Mij krijg je niet klein.’ Eigenlijk zegt ze precies wat je als reserve in dit geval moet zeggen. ‘En dat doe ik niet omdat ik verstandig over wil komen. Dat doe ik omdat ik het meen. Oprecht.’
Mea de Vries in het shirt van Kampong. Foto: Willem Vernes
Inzetbaarheid Alessia Norbiato een vraagteken
Mogelijk wordt dat De Vries nog vóór de start van het WK-21 alsnog doorgeschoven naar de selectie van achttien. Norbiato viel drie weken geleden in de wedstrijd Hurley-Amsterdam (1-4) geblesseerd uit met een knieblessure. Onduidelijk is nog of zij op tijd fit is. Bondscoach Smolenaars verwacht daar volgende week duidelijkheid over. Indien de blessure van langdurige aard blijkt, komen Muller en De Vries in beeld als vervangers.
Ook als de blessure van Norbiato ter sprake komt, reageert De Vries volwassen. ‘Ik ga ervanuit dat Alessia op tijd fit is voor het WK. Ik hoop dat ook, voor haar. Maar mocht het haar toch niet lukken, of iemand raakt tijdens het WK geblesseerd, dan sta ik er. Dan ben ik er klaar voor om te knallen.’
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.