Kelly Hoyng-Jonker: ‘Spannend of ik mijn oude niveau haal’

Drie maanden na de bevalling van haar dochter Nova kondigde Kelly Hoyng-Jonker afgelopen maandag haar rentree aan in de Livera Hoofdklasse Dames. Bij het ambitieuze Pinoké begint ze volgend seizoen aan haar tweede hockeyleven.

Hoewel haar verhaal natuurlijk compleet anders is, doet de comeback van de voormalige spits van Oranje en Amsterdam denken aan die van Arjen Robben. Allebei zijn ze er (bijna) een heel seizoen uit geweest. Allebei keren ze terug bij een club van lager niveau. Allebei zijn ze benieuwd waartoe hun lichaam nog in staat is.

‘Als ik één of twee jaar ouder was geweest, dan had ik het niet meer gedaan’, legt Hoyng-Jonker haar keuze uit. ‘Maar ik ben nu 30. Fysiek zou ik het nog aan moeten kunnen. Of ik mijn oude niveau weer haal, dat vind ik vreselijk spannend. Maar ik ga de uitdaging aan. Als ik het niet doe, ben ik bang dat ik later tegen mezelf zeg: had ik het maar wel gedaan.’

Kelly Hoyng-Jonker in tranen na de gewonnen EK-finale tegen Duitsland in Antwerpen, 2019. Als enige op het veld wist ze dat ze in verwachting was en de finale haar laatste interland zou zijn. Foto: Koen Suyk

Het moederschap

De koningin van de tip-in geniet sinds april met volle teugen van het moederschap. ‘Alle clichés zijn waar. Het is fantastisch. Dat ik opeens een heel ander leven leid, was in het begin natuurlijk wel gek. Als topsporter was mijn leven heel gestructureerd. Bij wijze van spreken wist ik van minuut tot minuut wat ik ging doen. Het moederschap is heel anders. Eén groot avontuur. Een zoektocht die me goed bevalt. Voor zover het kan, is het me gelukt een ritme te vinden.’

In oktober maakte Hoyng-Jonker haar zwangerschap wereldkundig. De deur voor een comeback op clubniveau hield ze op een kier, maar omdat ‘Tokio’ sowieso al haar laatste toernooi met Oranje had moeten worden, was haar carrière in het Nederlands elftal voorbij. Al snel proefde ze aan het werkende leven. Bij de KNHB was plaats op de afdeling Tophockey.

Contact met Pinoké-coach Daan Sabel

In januari werd ze voor het eerst benaderd door Pinoké-coach Daan Sabel, vertelt ze. ‘Toen heb ik  gezegd dat ik eerst de bevalling wilde afwachten. Dat was in april. Eind mei hebben we opnieuw contact met elkaar gezocht. Van de gesprekken die daarop volgden, werd ik erg enthousiast.’

Behalve een terugkeer als speelster is voor haar bij de Steekneuzen een rol weggelegd binnen de jeugdopleiding: de Pinoké Academy. ‘Ik ga talenten begeleiden in alles waar je als topsporter tegenaan kunt lopen. Bijvoorbeeld op mentaal vlak. Hartstikke leuk. Het sluit perfect aan bij mijn studie Psychologie. Dat ik alleen in de avonduren hoef te trainen en het moederschap goed met hockey kan combineren, is voor mij ideaal.’

Juichend na een van haar vele doelpunten voor Amsterdam. Foto: Koen Suyk

Ik heb veertien jaar in Amsterdam Dames 1 gespeeld. Het is goed zo. Hoyng-Jonker over haar overstap naar Pinoké

Dat ze volgend seizoen niet voor Amsterdam, maar voor Pinoké uitkomt, was een verrassing. ‘Ik heb veertien jaar in Amsterdam Dames 1 gespeeld. Het is goed zo. Waarschijnlijk was ik minder van toegevoegde waarde geweest dan ik nu bij Pinoké kan zijn. Zij hebben een jonge, talentvolle ploeg. Met het stoppen van Dana Luijkx en Frédérique Malefason hebben ze ervaring ingeleverd. Van mij wordt verwacht dat ik mijn ervaring met de jonge meiden deel en hen een stapje verder in hun ontwikkeling breng. Dat past in deze fase van mijn carrière beter bij me dan weer bij Amsterdam aan de slag te gaan.’

Sinds de bevalling is Hoyng-Jonker nog niet met bal en stick in de weer geweest. Sinds een maand is ze wel weer aan het hardlopen. Ze heeft een aantal testen gedaan om te kijken waar ze lichamelijk en conditioneel nu precies staat. Aan de hand daarvan is een plan samengesteld, om in september fit aan de competitie te beginnen.

Terugkeer in het Nederlands team?

De vraag die op de lippen van heel hockeyend Nederland ligt, is natuurlijk of haar comeback in de Livera Hoofdklasse Dames de weg vrij maakt voor een rentree in Oranje. Zeker omdat de Spelen van Tokio met een jaar zijn uitgesteld.

‘Het is een bizar jaar geweest. Voor iedereen. Niemand had kunnen bedenken wat het coronavirus zou doen. Ikzelf had het Nederlands team natuurlijk al afgesloten’, antwoordt ze. ‘Nu heeft Pinoké de prioriteit. Ik ben vooral blij dat ik weer ga hockeyen en dat ik mijn ervaring kan doorgeven aan de volgende generatie. Daar richt ik mij in eerste instantie op. Ik kan niet in de toekomst kijken, dus ik sluit een terugkeer in Oranje niet uit. Maar op dit moment is dat niet aan de orde. Mijn prioriteit ligt nu volledig bij Pinoké en bij het fit worden.’