Speelsters Victoria op scherp na pittige praatsessie via Zoom

Wat doe je als je de eerste zeven wedstrijden van het seizoen verliest, 35 doelpunten om de oren krijgt en zelf maar zes keer hebt gescoord? In normale omstandigheden ga je met het team iets compleet anders doen. Ergens buiten het hockeyveld met z’n allen een avondje bowlen of midgetgolfen. De dames van Victoria kozen noodgedwongen door het coronavirus voor goede praatsessies via Zoom. ‘Er moest toch iets gebeuren’, zegt aanvoerder Daphne Voormolen.

De dames van Victoria begonnen het tweede seizoen op rij in de Hoofdklasse Dames met vertrouwen, al ebde dat snel weg na zeven nederlagen op rij, nul punten en een doelsaldo van -29. Met name de zeperds tegen Den Bosch (0-6), Hurley (1-7) en zeker de 1-10 tegen Amsterdam deden veel pijn. ‘De manier waarop we die wedstrijden verloren was niet fijn. We kregen vijf tegengoals in acht minuten tijd.’

‘Natuurlijk doen we kwalitatief onder van teams als Amsterdam en Den Bosch’, vervolgt de 29-jarige captain. ‘Dat verfijnde wat veel meiden in de Hoofdklasse hebben, dat missen wij heel erg. Wij moeten slimmer met bepaalde situaties omgaan en meer voor onszelf opkomen. Brutaler worden. Een verdediger mag best een keer een stick van de tegenstander vasthouden of hen een duwtje geven op een slim moment.’

Victoria-coach Lennard Poillot. Foto: Willem Vernes

‘Op sommige momenten keldert het niveau van iedereen’

Volgens de aanvoerder van de hekkensluiter wisselde haar ploeg in de eerste wedstrijden van het seizoen goede periodes af met momenten dat het team volledig door het ijs zakte. ‘Dan is het echt even helemaal niks meer’, klinkt Voormolen stellig.

Dat was vorig seizoen anders, concludeert ze. ‘Nu komen we met veel meer mensen in de cirkel, terwijl we het vorig seizoen echt moesten hebben van de uitbraken. We speelden toen onbewust meer counterhockey.’

Die corner op de paal tegen Laren in de laatste minuut… Daar kan ik nu ’s nachts nog wakker van liggen. Daphne Voormolen, aanvoerder Victoria

Wat volgens de aanvoerder ook meespeelt, is dat Victoria na bijna een voltallig Hoofdklasse-seizoen niet meer de grote onbekende is. ‘Vorig jaar speelden wij heel opportunistisch. Sommige teams vonden dat we leuk mee konden hockeyen en waren verbaasd over ons. Ik merk dat de buitenwacht nu meer van ons verwacht. Dat mag ook, het is aan ons om dat te laten zien.’

Persoonlijk succes in barre teamtijden

Persoonlijk doet Voormolen dat dit seizoen al. De spits heeft namelijk in de zeven wedstrijden die zijn gespeeld nu al haar doelpuntentotaal van vorig seizoen geëvenaard. De teller staat op drie; Voormolen is daarmee verantwoordelijk voor de helft van de productie van Victoria.

De captain blijft er bescheiden onder: ‘Ik had tien keer liever gezien dat we punten hadden gepakt en ik minder goals had gemaakt. Die corner op de paal tegen Laren (1-2 nederlaag, red.) in de laatste minuut…’ De aanvaller valt even stil. ‘Daar kan ik nu ’s nachts nog wakker van liggen.’

Daphne Voormolen legt aan voor een strafcorner. Links Veerle Lubbers. Foto: Willem Vernes

Voorheen leefde Voormolen meer van doelpunten dan dat ze dat nu doet. ‘In ons promotiejaar was ik veel bezig met topscorer worden. Ik heb altijd gezegd dat er niets leukers is dan een doelpunt maken op zondag. Als je mij drie jaar geleden dezelfde vraag had gesteld, had ik een ander antwoord gegeven. Nu sta ik er veel meer in dat ik als individu kan bijdragen aan het teamsucces.’

Uit de comfortzone stappen

Als aanvoerder is Voormolen zeker een belangrijke schakel bij de ploeg van Lennard Poillot, maar de spits is niet de enige die van zich laat horen, zo benadrukt ze. ‘Als het om discipline gaat en we bijvoorbeeld niet hard genoeg lopen of er moet meer energie in het team komen, dan hoor je mij wel.’ Er volgt een lach aan de andere kant van de lijn. ‘Zodra het op tactisch vlak aankomt of er moet meer rust en kalmte in het team komen, wordt er van mij verwacht dat ik even niks zeg.’

Victoria-coach Lennard Poillot spreekt zijn ploeg toe tijdens de oefenwedstrijd tegen Bloemendaal. Foto: Koen Suyk

Dan zijn het Mady Hof en Elin van Erk die de boel neerzetten. ‘In principe mag iedereen dat doen, maar dat gebeurt nog te weinig. Niemand mag zich meer verschuilen, ook niet als dit je eerste jaar in Dames 1 is. Dan speel je mee en draai je gewoon net als iedereen mee in het wisselschema. Mensen zullen meer uit hun comfortzone moeten stappen willen we wat bereiken.’

Dat was dan ook hét thema van de gesprekken bij Victoria in tijden dat de competitie werd stilgelegd. ‘We zijn heel eerlijk naar elkaar geweest en proberen daar echt iets aan te doen. We hebben veel personaliteiten binnen ons team met vaak dezelfde mensen die opstaan maar ook met speelsters die zich niet uitspreken. Daar zijn nu goede afspraken over gemaakt. We willen en moeten nu echt een slag slaan.’

Alweer bijna een maand in training

Die eerste slag is eigenlijk al geslagen ten opzichte van de rest van de teams uit de Hoofdklasse. Exact een dag nadat het kabinet bekendmaakte dat hockeyers in de Hoofdklasse weer in groepsverband mochten trainen en competitiewedstrijden mogen spelen, stonden de dames van Victoria alweer gezamenlijk op het veld.

‘Echt een dikke shout out naar Janneke van Leeuwen, onze hygiëne-coördinator, die binnen een dag klaarstond met testjes. Het was zo heerlijk om weer met z’n allen op het veld te staan. Ik kreeg meteen weer het gevoel: dit is waarom ik op hockey zit. Ik vind het fijn dat de structuur terug is en merk dat ik er veel productiever door ben.’

Een innige omhelzing tussen Daphne Voormolen en Bente Sluijter in betere tijden. Foto: Willem Vernes

In aanloop naar de herstart van de competitie kent Victoria dus ruim zes weken voorbereiding. De ploegen waar het op korte termijn tegen moet gebeuren zijn Bloemendaal, Kampong, Pinoké en SCHC. Of de Rotterdammers na die wedstrijden – op de helft van de competitie – van die hatelijke ‘nul’ af is? ‘Ja’, klinkt Voormolen overtuigd.

‘Tegen topploegen gaan we het lastig krijgen, maar er zijn zeker teams tegen wie wij punten gaan pakken de komende weken. Zeker na onze gesprekken ben ik ervan overtuigd dat iedereen zijn stinkende best doet om van die laatste plek af te komen. Ik denk dat we onszelf tekort doen als we er op deze manier uitvliegen.’