Zuid-Afrikaanse ‘amateur’ Chamberlain (HGC) kijkt jaloers naar training Oranje

‘Het is saai. Rennen en joggen. En een beetje zelf op het veld hockeyen. Maar als ik Eva de Goede of Margot van Geffen heb gesproken, zeg ik tegen mezelf: je kunt maar beter naar de training gaan, want zij worden nog elke dag beter’, zegt de Zuid-Afrikaanse spits Dirkie Chamberlain (34). Zij is een van de weinige buitenlandse hockeysters van HGC die in Nederland is gebleven.

Elke dag spreekt Chamberlain zichzelf moed in. Ze moet fit blijven. Ze moet presteren in Tokio. Ook al kan ze niet veel meer dan naar de fitness en een beetje pielen met één teamgenoot op een kunstgrasveld in Wassenaar. Het is een eenzaam bestaan voor Chamberlain, die probeert er het beste van te maken.

HGC is zowel bij de mannen als bij de vrouwen de club met een grote buitenlandse kolonie, maar bijna al die tophockeyers uit alle windstreken zijn vanwege het coronavirus huiswaarts gegaan. De Japanner Kenta Tanaka kon eindelijk zijn pasgeboren kind opzoeken. De Indiër Devinar Walmiki is maandag weer teruggevlogen naar Mumbai. De Argentijnse hockeysters Stefania Antoniazzi en Milagros Fernández Ladra zijn ook weer teruggekeerd naar hun vaderland. Chamberlain en haar landgenote Heather McEwan zijn samen met de Australiër Nick Budgeon, die Meisjes A1 van HGC training geeft, de enige overgebleven buitenlandse sterren.

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

We went to “omiyamairi”.👘🙏 In Japan, people take their baby to a shrine after it’s first month to pray for its health. It’s called omiyamairi.⛩ Family time is very important to me. 👨‍👩‍👧 コロナの影響でリーグが中断になり日本に帰ってきましたが、家族との時間が過ごせるのでそこはポジティブに考えて今の時間を大切にしたいと思います。 #家族時間 #お宮参り #familytime

Een bericht gedeeld door Kenta Tanaka / 田中 健太 (@kenta.tanaka.0504) op 4 Nov 2020 om 6:18 (PST)

Al bijna tien jaar een hockeynomade in Europa

Teruggaan naar Zuid-Afrika is voor Chamberlain – die eerder in de Engelse en Belgische competitie speelde en in 2011 twee seizoenen voor Kampong uitkwam – geen optie. De tophockeyster die vier WK’s speelde heeft daar geen thuis. Ze is al bijna tien jaar een hockeynomade in Europa, met een laatste Olympische Spelen in het vizier.

In Zuid-Afrika zou ze bij haar ouders moeten wonen, waar er geen kunstgrasveld in de buurt is. Het alternatief is maandenlang op de bank crashen bij Zuid-Afrikaanse teamgenoten. ‘Maar dat is met de coronasituatie niet echt ideaal’, vertelt de tophockeyster en fitnessinstructrice.  Ze geeft een paar keer per week online fitnessklassen via Facebook Live en is personal trainer van een aantal mensen in Wassenaar. Ze kwam ook niet alleen voor het hockey naar HGC, ze wil haar carrière verder uitbouwen.

Kathleen Taylor en Dirkie Chamberlain, met Zuid-Afrika tegen China op het WK 2014. Foto: Stanislas Brochier

Onmogelijke concurrentie met de Oranje Dames, die wel met het team trainen

Toch moet de fitnessgoeroe toezien hoe haar hockey in het slop raakt, omdat ze in tegenstelling tot de Oranje Dames niet voluit mag trainen met andere speelsters. ‘HGC is officieel ‘niet professioneel’ hockeyen, terwijl ik wel een olympiër ben. Het voelt oneerlijk. Ik hoor van andere meiden dat ze nog steeds trainen. Ook Jong Oranje traint nog steeds. Ik word er wel een beetje treurig van’, bekent Chamberlain.

‘Technisch gezien ben ik me aan het voorbereiden op de Olympische Spelen. Het Nederlands elftal wordt elke dag beter. Dus kan ik maar beter mijn oefeningen weer doen. Om dat individueel te doen is zwaar en kost extra energie. Dat ik drie dagen per week wat kan doen op het veld is al heel wat. Normaal heb je altijd een vaste afspraak met je team en moet je gewoon aanwezig zijn. Nu probeer ik alles uit mezelf te halen. Ik blijf hockeyen, zodat ik ‘sane’ en gezond blijf.’

Elke dag zonder persoonlijke duels met teamgenoten is met het oog op Tokio achteruitgang. ‘Partijtjes en duels zijn belangrijk. Hockeyen op hoge intensiteit, met en tegen elkaar. Dat kan niet, dus blijf ik maar naar de gym gaan. It’s tough.’

De Zuid-Afrikaanse blijft voorlopig in Nederland

Chamberlain, dit seizoen belangrijk voor HGC, wil verder niet klagen. Naast haar woning in Wassenaar heeft ze een studioruimte, waar ze online haar fitnessklassen doceert. Natuurlijk overweegt ze weleens om toch terug te gaan naar Zuid-Afrika, maar ze blijft erbij dat ze op dit moment beter hier kan blijven.

‘Waar ik zou wonen in Zuid-Afrika, bij mijn ouders, is er nauwelijks hockey. Hier in Wassenaar kan ik nog met een grote zak met ballen naar het veld gaan en een beetje hockeyen of met Bram Lomans de sleepcorner trainen. Eigenlijk zou deze situatie ideaal zijn als ik het rustig aan wilde doen of toe was aan vakantie. Maar ik wil niet rustig aan doen of op vakantie. Het enige doel dat ik heb is Tokio.’