‘De trots overheerst meer dan het verdriet,’ zegt Carlien Dirkse van den Heuvel nadat de heftigste emoties over het missen van de gouden medaille tegen Groot-Brittannië zijn verdwenen. ‘Dat voel ik zo omdat we gedaan hebben wat we moesten doen. We hebben kansen gecreëerd en weinig kansen weggeven.’

Geluk dwing je af in de topsport, zeggen ze. Toch heeft de middenveldster van SCHC met 154 interlands het vaak over geluk als het over de verloren finale van de Olympische Spelen gaat, met een 3-3 eindstand en verloren shoot-outs. ‘Die strafbal had erin gekund. Met wat meer geluk was het zo 6-2 geworden. En als je shoot-outs begint staat iedereen weer op nul. Naar mijn mening hadden zij meer geluk. ’

Met elkaar huilen, niet iedereen voor zich

Nadat Oranje de beste wedstrijd van het toernooi speelde in de finale en toch het hoofd moest buigen voor de onverzettelijke Britten, volgde de verwerking. Tranen vloeiden uiteraard, zelfs in de NOS-studio in Nederland, toen voormalig tophockeyster Fatima Moreira de Melo zelf begon te huilen toen zij de hockeysters – waarvan enkele oude teamgenoten – stuk zag gaan. Maar iedereen treurde met elkaar, en niet iedereen voor zichzelf.

‘Iedereen wil dat de ander goed is. Ik ben daar heel trots op’

‘Ik hoorde van familie en de Nederlanders hier, dat ze het zo bijzonder vonden dat wij elkaar zo opvingen’ aldus Dirkse van den Heuvel. ‘We hebben hier een maand in Rio gezeten en het is alleen maar gezellig geweest met elkaar.  We hebben het zo intens met elkaar beleefd. Als groep zijn wij mega hecht. Neem die wedstrijd tegen Argentinië (3-2). Dan komen we met 8 man te staan. Daar zat zoveel passie, emotie en spanning in. Daarna de wedstrijd tegen Duitsland met shoot-outs. Door de hitte was die zo zwaar. Iedereen was daarna zo blij maar ook bijna out. We leunen dan op elkaar en vangen elkaar op. We winnen en verliezen met dit team. Iedereen gunt het elkaar. Iedereen wil dat de ander goed is. Ik ben daar heel trots op. Dat heb ik nog nooit zo intens beleefd met een team.’

Oranje treurt met elkaar, nadat o.a. coach Alyson Annan wat heeft gezegd in een kring na de wedstrijd. @KNHB/Koen Suyk.

Ups en downs

De knop omzetten na de teleurstelling was voor Dirkse van den Heuvel met al haar ervaring – en al 1 gouden medaille op zak van de Olympische Spelen van Londen – misschien iets makkelijker dan voor de jongere garde, die debuteerde. ‘Misschien wel. Misschien heb je die ervaring nodig. Dat je weet dat sport meer is dan prijzen. En dat je het proces moet koesteren. Dat het mooi en bijzonder is wat je met elkaar meemaakt. Naomi en ik hadden wel als een van de eersten, dat we die knop om konden zetten. We hebben de afgelopen jaren ook veel meegemaakt met elkaar. Coachwissels. Ups en downs. En dan had het goud moeten zijn. In de analyse sla je jezelf dan voor je kop. Maar sport is niet altijd eerlijk. Dat bleek vrijdag wel.’

Wel of niet doorgaan

De komende week worden de speelsters in Nederland gehuldigd en daarna begint de clubcompetitie in september. Net als een aantal andere internationals weet Dirkse van den Heuvel (29) nog niet of ze doorgaat met Oranje. De pijlen waren eerst op de Olympische Spelen van Rio gericht. Wat ze nu voelt met het team, neemt ze mee in haar beslissing.

‘Ik ben ook wat ouder en ik moet stage gaan lopen. Er is ook iets anders dan hockey alleen. Daar is nu even tijd voor. Ergens is het mooi om te stoppen met dit teamgevoel. Aan de andere kant wil ik daarom juist ook door. Ik moet er nog even over nadenken.’

Als eerste op de hoogte? Download de OranjeHockey app. Dichtbij Oranje.