Aanvankelijk was spits Freeke Moes niet in beeld voor een plek in de olympische selectie. Twee maanden geleden kwam ze knap op het laatste moment alsnog bij de trainingsgroep. En straks in Tokio bekroont Moes haar sterke opmars van de afgelopen periode met een rol als reserve. Met nog kans op speelminuten ook.
Op zondag 30 mei speelde de 22-jarige handige aanvaller de Pro League-afsluiting tegen België (3-0 winst), haar eerste interland sinds haar knappe comeback in het team van bondscoach Alyson Annan even daarvoor. Voor de buitenwereld voelde het als een examen. Een test of Moes goed genoeg was zich in de EK-selectie te knokken. De spits van Amsterdam speelde in Antwerpen tegen de Red Panthers geen slechte wedstrijd. Maar aan de bal was ze minder gevaarlijk dan in de play-off-gevechten met Den Bosch en SCHC. Voor die ene kans die ze kreeg om een plek op het Europees kampioenschap af te dwingen, bracht ze misschien net iets te weinig.
‘Het is moeilijk om lange tijd niet bij de selectie te zitten en vervolgens in de eerste wedstrijd meteen je beste spel te spelen. Dat vond ik lastig’, vertelt Moes, zittend op een klapstoeltje op de hoofdtribune van het Wagener Stadion. ‘Ik vind niet dat ik een slechte wedstrijd heb gespeeld. Gewoon prima, niet super. Voor mezelf probeer ik er niet al te streng op terug te kijken. Voor waar ik vandaan kwam, heb ik er het beste van gemaakt.’
Ik ben blij dat ik na een jaar hard werken mee naar Tokio mag
De dag na de wedstrijd tegen België werd duidelijk dat Moes niet geselecteerd werd voor het EK. Ze vertelt dat ze daar vreselijk van baalde. Al wist ze sowieso niet hoe realistisch het was dat ze wel geselecteerd zou worden. Moes werd tijdelijk weer teruggezet naar de potentials, de groep met talenten waaruit ze even daarvoor was overgeheveld. Met opgeheven hoofd vocht ze daar voor haar laatste kans voor Tokio. Een paar dagen na het EK werd Moes positief verrast met het nieuws dat ze als reserve mee mag naar Japan.
‘Voor mij is het een andere situatie dan normaal. Wanneer je het hele jaar bij de trainingsgroep hebt gezeten en je uiteindelijk reserve word, houd je daar een heel ander gevoel aan over dan hoe je zoals ik bij de ploeg bent gekomen. Dat is pas kort geleden gebeurd’, zegt Moes. ‘Het feit dat ik als reserve ben aangewezen, zie ik daarom juist als beloning. Het zal op sommige momenten vast geen makkelijke rol zijn. Maar ik ben blij dat ik na een jaar hard werken mee naar Tokio mag.’
Kans op speelminuten in Tokio vergroot
Ook als reserve gloren er inmiddels speelminuten in Tokio. Het nieuws dat Annan de mogelijkheid krijgt te rouleren met reserves, kreeg Moes te horen van Annan in een meeting met het hele team. Het maakt haar kans op speelminuten tijdens de Olympische Spelen aanzienlijk groter. Zeker wanneer acht wedstrijden in twee weken een te zware belasting blijken te zijn voor de herstellende Lidewij Welten en/of Xan de Waard.
Moes zegt daar allemaal niet mee bezig te zijn. ‘Het is fijn dat de optie er is, maar ik weet niet of Alyson daar gebruik van gaat maken. Daar hebben we het niet over gehad. Ik probeer er niet te veel mee bezig te zijn en laat het gewoon op me afkomen. Als het team mij nodig heeft, wil ik op mijn allerbest zijn. Dáár ben ik mee bezig.’
1 Reactie
RobV
Beetje apart dat het dan van een wedstrijd tegen België moet afhangen, terwijl ze het hele jaar al in vorm is bij Amsterdam en tijdens de EHL en de play-offs prima speelde. Wat mij betreft had ze wel bij het eerste team mogen zitten. In ieder geval wel mooi dat ze beschikbaar is als reserve en dat Annan (weliswaar door omstandigheden) gedwongen werd om Stella van Gils te promoveren naar de reserves, want dat had ze volgens mij sowieso wel verdiend op grond van haar EK.