Mikki Roberts (22) stapt zaterdag met Oranje het vliegtuig in naar India. De verdediger van Tilburg is er weer bij, nadat ze de eerdere selectie voor de trip naar Argentinië niet haalde. Haar winter bestond daarom uit zaalhockeyen in de Topklasse tegen bijvoorbeeld Oirschot, maar vooral uit fit worden. Met resultaat.
Terwijl het Nederlands team voor de Pro League afgelopen december speelde tegen Duitsland en de Argentijnen, sloot Roberts aan bij haar zaalploeg. In de Topklasse speelde de Tilburgse tegen Oirschot, Delta Venlo en Were Di. Dat stond in schril contrast met haar winterambities.
Want hoewel ze genoot van het zaalhockey, vooral omdat ze het al jaren niet meer had kunnen spelen, baalde ze aan het begin van de winter van het afvallen bij Oranje. Ze nam zich een ding voor: het volgende moment zou er weer bij zijn. Tussen het zaalhockeyen door werkte ze zich een slag in de rondte. Iedere dag stond ze op het veld en werkte ze aan haar kracht en maakte ze veel kilometers.
Ik was na de eerste seizoenshelft heel erg moe. Ik zat er echt niet lekker in. Ik was echt niet fit en was eigenlijk een beetje op.
Op haar tandvlees
‘Ik was na de eerste seizoenshelft heel erg moe’, begint Mikki Roberts. ‘Ik maak bij Tilburg heel veel minuten en speelde zware wedstrijden’, vertelt ze. Vooral de maandag met Oranje vond ze pittig. De extra training in de week, precies na een wedstrijddag. ‘Ik zat er echt niet lekker in. Ik was echt niet fit en was eigenlijk een beetje op.’
Ze liep op haar tandvlees, op een plek waar dat helemaal niet kon. Om het Oranje-niveau aan te tikken, moest de jonge verdediger al op haar tenen lopen. Bovendien was het wennen. Bij Tilburg bezet Roberts zo’n beetje de hele as en is ze in zestig minuten hockey vrijwel niet op de bank te bekennen. Bij het Nederlands team is ze links- of rechtsachter – een positie waar ze in haar hele hockeycarrière nog nooit stond – en is ze als nieuweling logischerwijs alles behalve een vaste waarde.
Mikki Roberts bij haar debuut in Oranje tegen België tijdens de Pro League-wedstrijd in Utrecht. Foto: Willem Vernes
Toen de Brabantse verdediger hoorde dat ze niet mee mocht naar Argentinië, was dat eigenlijk ook helemaal geen verrassing meer. Ze baalde enorm dat het niet lukte, maar wist dat ze haar niveau niet haalde. ‘Ik hoopte er natuurlijk op. Dat ik toch geselecteerd zou worden op basis van wat ik in de competitie had laten zien. Of voor die paar trainingen voor november. Maar eigenlijk wist ik beter.’
Bijtanken, pushen en rennen
In de winter tankte ze bij en verdween de teleurstelling. Van het zaalhockeyen genoot ze en als coach van Tilburg JO16-1 kon ze eindelijk de uren maken die ze wilde. Maar natuurlijk had ze veel liever aan de andere kant van de wereld gezeten. ‘Ik stond iedere dag op het veld om fitter te worden. Ik volgde een trainingsschema en heb veel uren aan mijn sleeppush gewerkt. Ik lieg als ik zeg dat ik van rennen houd, maar ik heb alles gedaan en gegeven.’
Dat viel bondscoach Raoul Ehren ook op, nadat hij en zijn selectie weer teruggekeerd was. Hij complimenteerde de verdediger met haar inzet, waardoor Roberts weer met zelfvertrouwen aansloot bij de trainingen van Oranje. De afgelopen maand zat ze naar eigen zeggen veel beter in haar vel en haalde ze haar niveau weer. Van vermoeidheid was geen enkele sprake meer.
Foto: Willem Vernes
Toen Ehren haar vorige week na een training opeens bij zich riep, schrok ze zich rot. ‘Ik dacht dat ik zou gaan horen dat ik toch niet mee zou gaan naar India. Want waarom zou hij me anders bij zich roepen, op zo’n moment’, vertelt ze. ‘Terwijl ik naar hem toeliep, stelde ik mezelf gerust. Want stel dat ik af zou vallen, dan kon ik met Tilburg mee naar de teamtrip naar Barcelona.’ Een schrale troost natuurlijk. Met dat plan in haar hoofd, luisterde ze naar wat haar coach te zeggen had. Tegen de verwachtingen van de verdediger in, wilde hij haar juist uitnodigen voor de India-trip. ‘Ik dacht: huh. Was voorbereid op slecht nieuws. Het was echt even schakelen. Raoul wist dat ik het heel spannend vond, dus wilde hij me helpen door het wat eerder te vertellen.’
Hopen op betere cijfers
Het harde werk van Roberts is beloond. Zaterdag vliegt ze met Oranje naar India, waar de ploeg vanaf volgende week speelt tegen Engeland en India. ‘Ik weet nog niet zeker of ik ook echt ga spelen. Raoul heeft mij en een aantal anderen verteld dat hij niks kan beloven. Ik ga het wel zien.’
Natuurlijk hoopt de verdediger op speelminuten. Zoals ieder ander. Maar voor Roberts is het belang nog een stukje groter. Niet alleen omdat de Brabantse volgend weekend 23 kaarsjes uitblaast, maar vooral om haar statistieken. Pas één keer eerder kwam ze in actie. In eigen land, tijdens de Pro League in aanloop naar de Olympische Spelen. Dat ene duel, verloor ze van België (1-3). ‘Ik vond mijn debuut prachtig. Iedereen was erbij. Maar ik baal ervan dat we toen verloren. Eén gespeeld, één verloren, dat is echt geen beste statistiek.’
Een vrij uniek gegeven, maar het overkwam ook hockeyiconen als Naomi van As, Ageeth Boomgaardt en Mijntje Donners. Geen reden voor paniek dus. Zich drukmaken doet ze ook niet. Ze is vooral blij dat ze weer op de lijst met namen staat. Er weer bij hoort. ‘Ik heb er enorm veel zin in. Ik vind het al supervet om mee te maken. Zo’n supergroot Indiaas stadion bijvoorbeeld. Als ik er mag spelen, lijkt me dat helemaal gaaf.’
Foto: Willem Vernes
1 Reactie
mjdebruijne@hotmail.com