Sanne Koolen: ‘Ik gunde het Ireen heel erg om naar Tokio te gaan’

Door het treurige afvallen van verdediger Ireen van den Assem twee weken voor het begin van de Olympische Spelen wordt de olympische droom van Sanne Koolen toch verwezenlijkt. ‘Ik houd er een dubbel gevoel aan over.’

De precieze plek van Koolen in de pikorde van Oranje was voor de buitenwacht altijd lastig in te schatten. Haar eerste toernooi voor het Nederlands elftal speelde de lange balafpakker in 2018. Dat was het wereldkampioenschap in Londen. Koolen nam daar de plaats in van Pien Sanders, die kort voor het WK was uitgevallen met een blessure.

In 2019 speelde Koolen vervolgens het EK in Antwerpen. Ook toen was de onfortuinlijke Sanders getroffen door een blessure. Twee jaar later op het EK in Amsterdam was het Ireen van den Assem die niet fit was en ontbrak. Sinds Koolen zich overtuigend in de selectie van Oranje speelde, vond er dus geen enkel toernooi plaats waarin bondscoach Alyson Annan met de billen bloot moest en één van de vaste verdedigers moest laten afvallen. Telkens was er wel één die geblesseerd was, waardoor er nog geen schifting hoefde te worden gemaakt.

‘Ik denk dat het achterin heel dicht bij elkaar ligt. De verschillen zijn niet zo groot. Alyson bevond zich in een luxepositie dat ze uit meerdere verdedigers kon kiezen’, vertelt Koolen over haar concurrentiestrijd van de afgelopen jaar. ‘Ik vind dat ik het al die tijd goed gedaan heb. Ik heb een aantal mooie toernooien gespeeld. Ook de afgelopen periode heb ik alle interlands meegedaan. Ik had het gevoel dat ik er lekker in zat. Over het EK had ik ook een goed gevoel. Dat ik daarna afviel voor Tokio was mij voor mij dan ook een harde klap.’

Sanne Koolen duelleert met Maria Verschoor tijdens de play-offs. Foto: Willem Vernes

In het begin voelde het misschien alsof het voor mij klaar was. Maar al snel draaide dat gevoel om. Sanne Koolen

Koolen hoorde het slechte nieuws in de auto op weg naar haar vakantieadres in Italië. Haar telefoon legde ze vervolgens een paar dagen weg. Ze had er even geen zin in om alle berichtjes op Whatsapp en social media te lezen, hoe goed bedoeld die ook waren. Pas na een paar dagen was haar pijn enigszins ingedaald en kon Koolen het opbrengen om de boodschappen van haar vrienden en andere dierbaren te lezen en te beantwoorden.

‘Ik had erg gehoopt dat ik bij de groep van zestien zat. Dat dat niet zo was, was een harde klap voor me. In het begin voelde het misschien alsof het voor mij klaar was. Maar al snel draaide dat gevoel om. Ik heb ook een gesprek met Alyson gehad. Die heeft me gezegd dat ik scherp moet blijven, omdat je niet weet wat er gebeurt. Zo is het natuurlijk ook. Je moet er niet te lang in blijven hangen. Plek zeventien, achttien is niet een plek die niets waard is. Dat zie je nu.’

Sanne Koolen dekt Belgisch international Barbara Nelen kort tijdens het EK in Amsterdam. Foto: Willem Vernes

‘Ireen heeft er ontzettend hard voor gewerkt’

In de wetenschap dat Lidewij Welten van een zware blessure terugkomt en ook Xan de Waard en Ireen van den Assem aan het herstellen waren, hield Koolen er altijd rekening mee dat ze mogelijk alsnog werd doorgeschoven naar de groep van zestien. Toen afgelopen donderdag bekend werd dat Van den Assem een MRI-scan moest ondergaan, werd die optie nog eens een stuk serieuzer. Op het moment dat donderdag bij een binnenkomende oproep de naam van Alyson Annan in haar telefoonscherm stond, voelde Koolen al dat het weleens zover kon zijn.

‘Aan de blessure van Ireen heb ik een dubbel gevoel overgehouden. Ik ken haar natuurlijk goed, van Den Bosch. Ik had het haar heel erg gegund om naar Tokio te gaan. Ze heeft er ontzettend hard voor gewerkt’, vertelt Koolen. ‘Aan de andere kant ben ik natuurlijk blij voor mezelf. Ik heb de knop omgezet en ga er volle bak voor. Voor mij persoonlijk is het fantastisch dat ik de kans krijg om mijn olympische droom te verwezenlijken.’