Voor Robert Tigges was Nederland – Tsjechië misschien wel zijn laatste ‘grote’ wedstrijd. Zo kort na de wedstrijd overheerst duidelijk de frustratie: het duel glipte letterlijk uit de handen van de Oranje-zaalhockeyers. Maar wat betekent dit nu voor Nederlands meest gelouwerde zaalinternational?
Tigges: ‘Dat ik nog 2 wedstrijden moet spelen. En dat een Europese titel heel ver weg is momenteel. Ik ga er nog eens een nachtje over slapen, maar ik denk wel dat dit de laatste kans op een halve finale was. Een enorme domper.’ Zit zijn internationale zaalcarrière er dan op? ‘Ja, ik denk dat die er na dit toernooi denk ik wel opzit. Helaas. Ik had hem graag afgesloten met een titel. Het allermooiste heb ik bereikt, en die herinnering koester ik voor de rest van mijn leven.’
Maar niet alleen de mooie momenten staan in het geheugen gegrift, weet Tigges: ‘Dit vergeet je ook nooit. Dat je al in de halve finale staat en toch weer niet. Dit is natuurlijk waanzin zoals dat gaat. Als het niet het thuisland was geweest, dan was er misschien wat anders gebeurd met die klok, de scheidsrechters, met iedereen, dan was de hectiek minder geweest. We hebben het ook gewoon zelf niet afgedwongen. Je moet gewoon slim zijn. Als we op het einde onze stick niet neerleggen…’
Chaos
‘Aan het einde gebeurt er van alles. We forceren een strafcorner. We hebben goed de video ’s bestudeerd, dus we wisten wat we moesten doen. We schieten hem fantastisch binnen. Ik weet niet wat er allemaal met die klok gebeurde, ik heb het niet in de gaten gehouden. Ik dacht zelf eigenlijk dat de tijd al verlopen was. We maken hem, we juichen. Ik heb net een stukje video teruggekeken, omdat we bezig zijn met een protest. De zoemer ging namelijk al voor wij de overtreding maken. Daar kwam die corner en uiteindelijk die strafbal uit.’
‘Maar een stukje sportiviteit hoort er ook bij.’ Dus? ‘Ik weet niet zo goed hoe dat zit met protest, maar ik hoorde dat je geen video mag gebruiken. Ja dan kun je helemaal niks met een protest. Er gebeuren een aantal dingen: wij staan nog met 4 man op hun helft te juichen, als zij de bal nemen. Volgens mij mag dat niet. Uiteindelijk staat Nicki Leijs naast hem op het moment dat hij begint met rennen. Uiteindelijk duurt het een meter of 3,5/4 – naar mijn gevoel – voordat hij hem raakt. En Teun (Rohof, red.) heeft, waar die strafbal uit voortkomt, een blauwe plek onder zijn handschoen. Dus de bal kwam op zijn hand. En dat mag, want die zit aan je stick.’
Te weinig goals
‘Het is gewoon heel zonde, echt heel teleurstellend’, vervolgt Tigges. ‘We hebben het als team heel goed gedaan. Maar ik denk wel dat we op een aantal punten scherper hadden kunnen zijn. We hebben na die 6 goals tegen Zweden uiteindelijk maar 1 goal gemaakt. Dat is niet veel. Dat ligt vooral aan het verdedigende spel van de andere teams. De enige ploeg die er met kop en schouders bovenuit steekt – als het gaat om aanvallen tegen een lage press – is Duitsland. Die komen overal doorheen.’
‘Wij hebben gewoon moeite met dat soort dingen. Wat doe je eraan? Niet zoveel, het is typisch Nederlands. Ik had graag tegen de Duitsers gespeeld. We moeten gewoon zorgen dat we in die A-divisie blijven en dan over 2 jaar op het EK weer meedoen.’
Topsporthart
Dat gezegd hebbende, begint Tigges’ grote topsporthart weer sneller te kloppen, want op zijn uitspraak een paar minuten eerder, lijk de aanvoerder nu al terug te komen. ‘Ja misschien – tegen die tijd – hockey ik nog. Dan plak ik er nog maar wat jaar achteraan. Ja, je weet het niet… ‘
Misschien moet Tigges er eerst nog een nachtje over slapen.
Lees ook:
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.