De week van Jonas de Geus: van Schaerweijde tot Pakistan

Zaterdagmiddag hield Jonas de Geus (19) zijn club Almere in de Hoofdklasse, met de laatste rake shoot-out tegen overgangsklasser Schaerweijde. Zondag sloot hij zich als allerlaatste speler van de selectie aan bij Oranje. Een paar dagen later stond hij op de Hockey World League in zijn vierde interland in de basis tegen Pakistan. Een bizarre week, van dag tot dag in kaart gebracht.

Donderdag 8 juni – de laatste clubtraining

‘We hadden de laatste training met Almere, voordat we zaterdag tegen Schaerweijde zouden spelen. Ik probeerde expres niet aan de HWL te denken. Want ik moest nog maximaal voor die wedstrijd van zaterdag gaan.’

Vrijdag 9 juni – fotoshoot met de Oranje Heren

‘Er was een fotoshoot met het Nederlands elftal op Kampong. Ik zag iedereen van de selectie weer. Toen moest ik weer veel aan de HWL denken, terwijl ik me op Almere moest concentreren. Maar de planning was nou eenmaal heel strak. Dat kon niet anders. Met de hockeybond had ik afgesproken dat als we met Almere zouden winnen zaterdag, ik zondag mee zou vliegen met de groep. Bij verlies zou het ticket worden omgeboekt naar maandag. Toen ik terug kwam van Kampong probeerde ik me weer te focussen op de wedstrijd tegen Schaerweijde.’

Zaterdag 10 juni – de tweede playout-wedstrijd met Almere tegen Schaerweijde

‘Er zat zoveel spanning op de wedstrijd. Ik kon aan niets anders denken. Toen ik die eerste shoot-out had gemist had ik het idee dat de keeper van Schaerweijde niet echt niet wist dat hij de bal had gepakt. Ik was zelf te gehaast, terwijl ik de keeper precies had waar ik hem hebben wilde. Ik had nog een keer moeten dreigen. Dus zei ik na de shootout-serie: “Laat mij die tweede maar nemen.” Ik wist: als ik weer hetzelfde doe en geduldiger ben, is de keeper gezien.’

Jonas de Geus blijft ijzig koel in zijn tweede shoot-out en geeft doelman Matuszak het nakijken. Foto: Frank Uijlenbroek.

‘Daarna was ik zo opgelucht. Zo blij. Iedereen van m’n team stond gelijk na de wedstrijd met een biertje op het veld. Ik hield dat af. Iedereen wist van mijn situatie natuurlijk. Ik had een watertje in plaats van een biertje. Ook toen we met het team gezellig op het balkon stonden met een zonnetje. Toen mijn team rond een uur of tien richting Amsterdam ging om daar te stappen en feest te vieren, ben ik naar huis gegaan. Voor mij zat het feest erop, helaas.’

Zondag 11 juni – de reis naar Londen

‘In de ochtend had ik de koffer ingepakt, iets wat ik steeds had uitgesteld omdat ik niet teveel met de HWL bezig wilde zijn. We hoefden ook pas om twee uur op Schiphol te zijn. Koffer inpakken was ook niet moeilijk. Er hoefden alleen maar wat trainingskleren in. Toen ik op Schiphol kwam was iedereen hartstikke blij voor me. Valentin Verga (oud-speler van Almere, red.) was natuurlijk zaterdag ook bij de wedstrijd. Iedereen van Oranje gunde het me. Dat was toch wel een lekkere binnenkomst. Beter dan dat we waren gedegradeerd.’

Maandag 12 juni – felle training met Oranje

‘Op het veld was het even omschakelen voor me. Daarbuiten niet. Daar was het alsof ik niet was weggeweest bij Oranje. Sinds de trainingsstage in Zuid-Afrika in januari kende ik de jongens natuurlijk al goed. Maandag deden we een training met een klein fel partijtje, waar het gas erop ging. Toen moest ik daarna aan het zuurstof, voor mijn gevoel.’

Dinsdag 13 juni en woensdag 14 juni – de wedstrijdvoorbereiding

‘De routine was elke keer hetzelfde. Rond negen uur of half tien ontbijten. Daarna een meeting. Dan lunchen. Dan trainen. Daarna rusten. Dan weer trainen. Dan met z’n allen eten. Hoe meer trainingen ik meedeed, hoe beter het ging.’

Donderdag 15 juni – de poulewedstrijd tegen Pakistan

‘Basisplaatsen zeggen tegenwoordig met al die wisselschema’s niet meer zoveel. Toch vond ik het lekker vanaf het begin te spelen. Ik was een beetje verbaasd dat ik meteen mocht starten. Dan begin je toch anders aan zo’n wedstrijd. Ik was tevreden over mijn spel. Ik begon goed en Pakistan was iets minder dan ik had verwacht. Het was totaal anders spelen dan tegen Schaerweijde. Natuurlijk is mijn eigen rol binnen het team anders. Maar ook slaan die Paki’s zo even een bal door je heen. Dat hadden de jongens me al verteld.’

Nederland viert de overwinning op Pakistan. Foto: Frank Uijlenbroek

‘Na de wedstrijd kreeg ik veel appjes, berichtjes en snapchats. Allemaal van mensen die het leuk vonden om me te zien spelen. Ik bleef vrij rustig. Ik was niet aan het stuiteren. Ik was vooral moe. Het was misschien wel een van de gekste weken van mijn leven. Maar zo zit ik er zelf niet in. Ik kijk gewoon elke keer naar de volgende dag. Misschien dat ik over een half jaar terugkijk en dat ik dan wel denk: wauw, dit was echt de gekste week uit mijn leven.’