Nog nooit waren Freeke Moes en Lisa Post (20) buiten Europa geweest. Maar na een lange reis arriveerden ze zondag in het Amerikaanse Winston-Salem, na Auckland en Melbourne de derde tussenstop in korte tijd van de Oranje Dames in het Pro League-avontuur.
Op de eerste dag na hun aankomst maakten de twee grote talenten van Oranje-Rood, die deze week net als Kampong-keepster Alexandra Heerbaart voor het Nederlands elftal kunnen debuteren, al meteen kennis met een onderdeel van de Amerikaanse cultuur: de typisch Amerikaanse nieuwsgierigheid. Buiten, op weg om een hapje te gaan eten in de stad, werden de Oranje Dames aangesproken door een paar Amerikanen. Die wilden wel eens wel weten wat dat te betekenen had, al die oranje jassen? Een tikkeltje brutaal was het misschien, maar wel op een vriendelijke manier.
Op de Wake Forest University – waar Nederland zondag om 1.00 uur Nederlandse tijd tegen de Verenigde Staten van coach Janneke Schopman speelt – keken Moes en Post ook al hun ogen uit. Het was alsof ze een andere wereld binnenstapten. Een kleedkamer met persoonlijke lockers, haakjes en lades. Voor iedereen lag een briefje klaar met een welkomstboodschap. Ook in het hotel was het ontvangst warm. Naast de Amerikaanse vlag in de lobby was een andere vlag opgehangen: de Nederlandse.
‘Het is hier echt Amerikaans. Precies zoals in de films’, zegt Post. ‘De mensen. De wegen. De gebouwen. De auto’s. De fastfoodketens langs de weg.’
Moes: ‘Als we het hotel binnenlopen, zeggen alle medewerkers meteen: Hi, hello, how are you? Ze zijn heel vriendelijk en heten ons warm welkom.’
Van het EK onder 18 naar het grote Oranje
Met z’n tweeën gebroederlijk aan tafel in het spelershotel vertellen de twee speelsters van Oranje-Rood over hoe bijzonder het voor hen is dat ze helemaal aan de andere kant van de wereld samen hun debuut voor Oranje zouden kunnen gaan maken. Zes jaar lang spelen ze al in dezelfde teams, bij Oranje-Rood, in de jeugd van Oranje Zwart en in de nationale jeugdelftallen, waarmee ze het EK onder 18 in Cork en het EK onder 21 in Valencia wonnen.
Tegen de aanvaller Moes en de verdediger Post werd vroeger voorafgaand aan selectietrainingen weleens gezegd dat ze elkaar in het veld bij wijze van spreken maar niet op moesten zoeken, omdat ze het elkaar dan alleen maar lastig zouden maken. Ze speelden liever met dan tegen elkaar.
Moes: ‘Lisa is bijna niet te passeren. Ze werkt superhard. Lisa is iemand die je een taak moet geven en die voert ze vol overtuiging uit. Je hoort haar nooit klagen en ze heeft altijd het gas erop. Dat is een ongelofelijke kwaliteit.’
Freeke Moes maakt in de finale van het EK onder 21 tegen België de 0-2. Foto: WorldSportPics/Frank Uijlenbroek
‘Op het veld gooit ze de beuk erin’
Het is mooi om het verschil in persoonlijkheid tussen de twee speelsters te zien. Moes is degene die tijdens het interview vaak als eerst antwoord op een vraag geeft. Ze is impulsiever. Net als in het veld, waarin ze het moet hebben van haar acties.
‘Haar snelheid en haar acties zijn haar grootste kwaliteiten. En ze kan goed druk zetten. Na balverlies duikt ze er meteen bovenop. Het is heel irritant als je tegenover haar staat’, zegt Post. ‘Buiten het veld is ze heel lief. Freeke is heel menselijk. Gevoelig. Ze kan persoonlijk met je in gesprek gaan. Maar op het veld gooit ze de beuk erin.’
Lisa Post in het tenue van Oranje-Rood. Foto: Willem Vernes
Twee van de twintig speelsters in Winston-Salem moeten nog afvallen
Post is terughoudender en denkt langer over haar antwoorden na. ‘Terwijl je dat helemaal niet zou zeggen als je jou in het veld ziet. Dan ga je voorop in de strijd’, zegt Moes. ‘Buiten het veld ben je misschien wat teruggetrokken, maar niet op een verkeerde manier. Gewoon, zoals jij bent. Dat vind ik mooi aan jou. Dat jij altijd dicht bij jezelf blijft en niet meegaat met anderen omdat je denkt dat dat beter is.’
Onbekend is nog of Post en Moes tegen de Verenigde Staten daadwerkelijk hun debuut zullen maken. Twee van de twintig speelsters in Winston-Salem moeten nog afvallen. ‘We hopen natuurlijk dat we mogen spelen. Maar dat we hier zijn, is al supergaaf om mee te maken.’
10 Reacties
robvisser
Er zullen onderhand weinig Hoofdklasse speelsters meer zijn die het gevoel hebben dat ze niet in aanmerking kunnen komen voor het FIH Pro League team van Annan, hetzij dit jaar of volgend jaar. Het zou denk ik mooi zijn als de selectie die in de VS zit nog een oefenwedstrijdje kan spelen voordat het echte werk begint, want hoe meer je ingespeeld raakt, hoe beter. In Nieuw-Zeeland en Australië leek het erop dat met name de onwennigheid het team parten speelde.
vostammer
Is dit satire of zijn dit echt volwassen vrouwen van 20? Als je deze reportage leest dan lijken het meer 2 simpele bakvissen van 12 die blozend en verbaasd voor het eerst van hun leven over de grens zijn. « 0hhhh, mensen die “hallo hoe gaat het" tegen je zeggen».
papi1234
Wat een heerlijke reactie is dit hahahha. Bedankt vostammer
peterpost1
Jeugdig enthousiasme wordt meteen gebombardeerd tot ‘simpele bakvissen’. Deze meiden mogen voor het eerst ruiken aan internationaal hockey, en alle facetten die daarbij horen, dus ook voor het eerst buiten Europa reizen (we zijn niet allemaal met een gouden paplepel opgevoed dat we de hele wereld al gezien hebben). Jammer dat er op deze manier, met zo’n negatieve blik naar dit stukje wordt gekeken, naar iets wat voor deze meiden een unieke belevenis moet gaan zijn. Heel veel succes aan de meiden in hun debuut!
antonj
Verfrissend zo een positief tegengeluid! #positiefpeterpost!
thejoker92
Bizar dit. De Pro League is dus geen plek om te presteren, maar te experimenteren (blijkbaar). Het enige wat heel hockeyend Nederland wil zien is gewoon een steengoed Oranje dat elke Pro League-wedstrijd de pannen van het dak speelt. Maar dan moet je wel met een min of meer vaste selectie spelen. Waarom dit niet gebeurd, is voor iedereen een vraag. Is de Pro League voor dit Oranje niet belangrijk?
Runa Honig
Thejoker: helemaal eens. Er zit geen ontwikkeling in als je niet met een vast team werkt. Ik heb op dit forum al gepleit voor een vast a en b team als alternatief. Dan kan je om de beurt het a of b team laten opdraven, zodat speelsters voldoende rust krijgen, maar hou je wel de ploeg bij elkaar. Ik vrees het ergste voor de OS en vraag me af of voldoende is nagedacht over het effect van dit hele experiment op het belangrijkste toernooi van deze cyclus. Nederland zit teveel in de comfortzone en daar word je lui van.
mickh
Leuk voor die meiden; een hele belevenis natuurlijk en laten ze er vooral op alle fronten van genieten. Nederland steekt zo ver met en kop en schouders boven de rest van de wereld uit dat ik het een prima keuze vindt van Annan om een voorschot te nemen op de toekomst, als er nog wat gearriveerde spelers gaan afzwaaien na OS in Tokio. Dat er zoveel speelsters opgeroepen worden door Annan zou voor alle Hoofdklasse dames een fantastische stimulans moeten zijn om `er nog meer voor te gaan`. Ik zie het als een grote trechter die eind dit jaar uitmondt in een min of meer vaste selectie. Prima zo.
kcinna
Alles met dezelfde selectie spelen kan ook ervoor zorgen dat de speelsters simpelweg overvraagd worden. Dan kunnen ze niet pieken op de OS en daar worden ze dan op afgerekend. Het is niet voor niets dat er zo’n grote selectie mogelijk is voor deze competitie! Annan maakt daar gebruik van en de vruchten daarvan zullen zich gauw genoeg afwerpen! Veen maakt haar debuut op de CT en was direct genomineerd voor de FIH Young Player of the Year. Wij hebben goede jeugdspelers, die kun je beter nu laten proeven en inpassen dan 6mnd voor de OS. 1 verliespot in over 18mnd en het einde is nabij voor sommigen onder jullie. Geef de beste coach (ondertussen 2x) van de wereld het voordeel van de twijfel?
chiefpace
I am an American who started following the Orange Dames in the 2012 Olympics and have been quite consistent in following them since. I also was in the crowd at Wake Forest Saturday, and wore Orange and sat with a very vocal Dutch minority cheering for Holland. Coach Annan is managing a generational shift in players and from where I sit is managing it well. You real live Dutch have the luxury of an incredible club system that produces excellence that outstrips the rest of the globe. The tension is how you integrate the emerging youth into the existing international players, and I think that starting in the World Cup (London) and the Championship Trophy (China) that Annan has been pretty good in doing so. So have patience and take understand that despite being in a transitional period you are far better off than most of your competitors. The entire world would love to be in your position. So chill out and remember, Hup Nederland!