Kerstholt nog op nul goals: ‘Ik moet geduldig blijven’

Met haar snoeiharde backhand is Maxime Kerstholt een gevaarlijk wapen in de Livera Hoofdklasse Dames. Maar op de Champions Trophy in Changzhou staat de spits van Laren na vier wedstrijden nog droog. ‘Ik had er minstens één moeten maken. Misschien wel twee.’

Kerstholt deelt haar kamer met Marijn Veen, die al vier keer scoorde en topscorer van het toernooi is. De dag voor het begin van de Champions Trophy lagen de twee speelsters, die beiden op een groot toernooi debuteren, allebei afzonderlijk in hun eigen kingsize bed. De twee spitsen kletsten met elkaar over wat er deze Champions Trophy zou kunnen gebeuren.

Ze wisten dat er wedstrijden zouden komen dat de een beter zou spelen dan de ander. Maar dat mocht hun omgang met elkaar op hun kamer niet belemmeren, spraken ze af. Het was een luchtig gesprek, met een duidelijke uitkomst. De een mocht balen, de ander mocht blij zijn. Ze hoefden zich niet in te houden vanwege het gevoel van de ander. Ze wilden hun gevoel juist bespreekbaar maken.

Maxime Kerstholt juicht nadat Maria Verschoor heeft gescoord tegen Japan. Foto: OrangePictures/Andre Weening

Ik moet geduldig blijven en me geen zorgen maken. Anders wordt het een nog groter ding dan het nu voor sommige mensen al is. Maxime Kerstholt

Kerstholt is nu degene die mag balen als ze wil. Veen mag blij zijn. ‘Marijn doet het supergoed. Ik ben blij voor haar’, zegt Kerstholt vrijdag in het spelershotel op de laatste dag rustdag van de Champions Trophy. ‘Ik weet zeker dat zij ook blij voor mij zou zijn als het andersom was. Ik gun het haar. Dat meen ik echt.’

Zelf scoorde Kerstholt nog niet. ‘Natuurlijk zou ik liegen als ik zeg dat het me niets doet. Ik ben spits, ik wil scoren. Aan de andere kant gaat het teambelang boven alles. Het is een cliché, maar het is wel waar. We doen het hartstikke goed. Ik moet geduldig blijven en me geen zorgen maken. Anders wordt het een nog groter ding dan het nu voor sommige mensen al is. Het is niet makkelijk, dat geef ik eerlijk toe. Maar ik houd vertrouwen in mezelf.’

Maxime Kerstholt met de bal aan haar stick in de wedstrijd tegen Australië (3-0). Foto: OrangePictures/Andre Weening

Onverwacht bezoek van haar familieleden

Donderdag, op de ochtend voor de wedstrijd tegen Groot-Brittannië (4-0), kreeg Kerstholt een whatsappje van haar zus. ‘Kijk vandaag maar eens goed naar de tribune’, stond erin. ‘Er zitten een paar extra supporters voor je.’ Na de eerste drie wedstrijden via de livestream in Nederland te hebben gezien, besloten haar zus en haar vader om alsnog naar China af te reizen. Haar zus had nog vier vakantiedagen over en ook haar vader nam vrij, ondanks de drukke periode van het jaar op zijn werk.

Kerstholt: ‘Dat vind ik ontzettend lief van ze. Ze hadden zoiets van: nu zit ze erbij, je weet nooit hoe het loopt. Toen hebben ze tegen elkaar gezegd: we doen het gewoon. Dat vind ik goud waard.’

Geluk bracht de aanwezigheid van haar familieleden haar niet. Nadat Kerstholt in de eerste wedstrijden nog niet echt grote kansen kreeg, had ze tegen Groot-Brittannië moeten scoren. ‘Ik ben kritisch op mezelf. Ik had er minstens één moeten maken. Misschien wel twee.’

Uit de draai pusht Maxime Kerstholt op doel, haar grootste kans van deze Champions Trophy. Foto: Foto: OrangePictures/Andre Weening

Twee gemiste kansen

Na een goede dribbel van Maria Verschoor kreeg Kerstholt de bal in de cirkel aangespeeld, terwijl ze met haar rug naar de goal stond. Ze nam ‘m aan, maakte een draai en pushte. Maar haar poging ging naast. Bij een ander moment kwam de rebound terug van de keepster. De bal schoot omhoog. Ze ving hem op met haar stick en stopte ‘m in een split second, in plaats van dat ze ‘m richting de goal smashte.

‘Ik heb de beelden teruggezien. Het zijn twee momenten waarvan ik vind dat ik er beter mee om had moeten gaan. Maar het heeft geen zin om me er achteraf druk om te maken. We hebben goed gespeeld en gewonnen. Daar ben ik blij om.’