Mirco Pruyser neemt afscheid van ‘mooi leven’ als international

Mirco Pruyser zet een punt achter zijn interlandcarrière bij het Nederlands elftal. De aanvaller van Amsterdam, die 142 interlands speelde en daarin 80 keer scoorde, heeft de conclusie getrokken dat hij niet meer ‘het commitment kan afgeven dat hoort bij het spelen in Oranje’.

Pruyser trok die conclusie al na de verloren kwartfinale tegen Australië op de Spelen, maar ging onlangs niettemin het gesprek aan met Jeroen Delmée, de nieuwe bondscoach van Oranje. ‘We hebben een lang en goed gesprek gehad. Ik heb Jeroen gezegd dat ik het commitment niet meer kan afgeven, maar op de vraag of hij mij mag bellen als hij een type Mirco Pruyser nodig heeft, heb ik aangegeven dat we het gesprek altijd aan kunnen gaan. Echter zonder enige garantie.’

Delmée zette door die laatste opmerking Pruyser in de zogenoemde on hold-groep, net als Robbert Kemperman, Sander de Wijn, Jeroen Hertzberger en Seve van Ass.

Mirco Pruyser scoort de 2-2 in de finale van het EK 2017. Foto: Willem Vernes

Volgens Pruyser is er echter een verschil. ‘Ik denk dat die andere jongens er straks mogelijk wel weer vol voor willen gaan. Dat wil ik niet meer. Dit is het goede moment om te stoppen, ik wil me richten op andere zaken, zoals ons bedrijf. Ik ben iemand die geen dingen half kan doen. Als ik ervoor ga, doe ik dat honderd procent. Zo hoort dat ook bij Oranje’, vertelt de 32-jarige Amsterdammer als we hem spreken op het kantoor van BP College & byBP – Sportmarketing, het bedrijf van hem en een andere gestopte international Billy Bakker.

Oranje-levensstijl

In dat gesprek wordt duidelijk dat uitkomen voor het Nederlands elftal voor Pruyser veel meer inhield dan wedstrijden spelen in een oranje shirt. Het was een way of life, een levensstijl. Zijn agenda werd erdoor geregeerd. Jaar in jaar uit. Van training naar training. Van wedstrijd naar wedstrijd. Van toernooi naar toernooi. Hotel in, hotel uit. In binnen- en buitenland.

‘International ben je niet alleen in het veld, maar in je hele leven. Ik leefde volgens een ritme dat voor mij werd bepaald. Een dag eerder trainen, dan deden we dat. Een paar dagen langer in het hotel? Daar schikte je je naar. Stoppen betekent een grote verandering in je leven. De focus valt weg. Dat vond ik ook wel een beetje eng’, geeft de goalgetter eerlijk toe.

Jeroen Hertzberger en Mirco Pruyser hebben lol tijdens de training. Foto:: Koen Suyk

Pas nu het Oranje-schema is weggevallen, valt hem dat op. ‘Het voelt nog onwennig. Mijn vriendin vroeg laatst: wat gaan we deze winter doen? Ik wilde al antwoorden: dat weet ik niet, dan moeten we eerst het hockeyschema bekijken. Tot ik me realiseerde dat ik vanaf half november, als we met Amsterdam de laatste hoofdklassewedstrijd voor de winterstop hebben gespeeld, alle tijd heb. Ik kan me niet herinneren wanneer dat voor het laatst was.’

Stoppen betekent een grote verandering in je leven. De focus valt weg. Dat vond ik ook wel een beetje eng.

Niettemin voelde Pruyser, zo benadrukt hij, het drukke schema van Oranje de afgelopen jaren nooit als een last. De aanvaller genoot van elke minuut bij het Nederlands team. Van het spelen, van het trainen. Altijd was daar die glimlach. ‘Zodra mijn voeten het gras raken en de bal aan de stick ligt, heb ik lol’, vertelt Pruyser. Hij lacht, zijn ogen twinkelen.

‘Het is voor mij het allerbelangrijkste dat ik mijn plezier in hockey blijf bewaken. Ik heb ook geen moment getwijfeld om, net als Billy, helemaal met hockey te stoppen. Ik ga lekker door bij Amsterdam. Dat vind ik nog veel te leuk. Maar niet meer in combinatie met het commitment dat ik moet afgeven om bij Oranje te spelen. Ik vreesde dat dat afbreuk zou doen aan de lol. Ik niet meer dezelfde Mirco Pruyser ben. Dat wil ik voor zijn.’

Debuut

Pruyser werd na het WK van 2014 in Den Haag door bondscoach Max Caldas bij Oranje gehaald. De Amsterdammer was toen ‘al’ 25 jaar. Een laatbloeier die niet de standaardroute naar de top bewandelde. Als jeugdspeler zat hij bij Amsterdam in de A2, daarna drie jaar in Heren 2 voordat hij aansloot bij de hoofdmacht van de hoofdklasser. ‘Het is voor mij stapje voor stapje gegaan. Ik vond het al geweldig dat ik het Nederlandse zaalteam mocht spelen. Het was mijn ultieme droom om één interland in het grote Oranje te spelen.’

Mirco Pruyser tijdens zijn debuut toernooi in 2014 in India bij de wedstrijd op de Champions Trophy tegen Argentinië.  Foto: Koen Suyk

Na zijn debuut op 6 december 2014 tijdens de Champions Trophy in India volgden nog 141 interlands. Pruyser vervult, zo weet hij, een voorbeeldrol voor al die jongens en meisjes die niet vanaf jonge leeftijd in de Oranje-selecties zitten, maar wel dromen van een carrière als international. ‘Ik zeg, ook tegen kinderen die we bij BP College trainen, durf geduld te hebben. Je kunt strepen niet kopen, maar wel verdienen. Volhard als je dromen hebt. Als je talent hebt, wordt dat echt wel gezien. En laat je stick spreken, niet te veel je mond. Voor mij heeft dat gewerkt van de A2 tot de laatste dag bij Oranje.’

Olympische Spelen

Die dag was op 1 augustus 2021 in het Oi Hockey Stadium, tijdens de verloren kwartfinale tegen Australië op Olympische Spelen in Tokio. Na zestig minuten was het 2-2. Oranje verloor de shoot-outs. Weg medaille, weg droom. Een zenuw die een paar maanden later nog altijd openligt.

Mirco Pruyser in actie met de Belg Nicolas de Kerpel tijdens de Spelen in Tokio. Foto: Koen Suyk

Pruyser: ‘Eigenlijk is er sinds die wedstrijd bijna geen dag geweest dat ik er niet aan heb gedacht. Ik heb mezelf alle vragen gesteld. Een paar weken daarvoor wonnen we het EK. Hoe kan dertig dagen later het verval zo groot zijn? Ik weet het nog steeds niet. Het bewijst voor mij wel weer dat topsport niet te voorspellen is. Het is een dun lijntje. Zeker in het mannenhockey ligt het zo dicht bij elkaar. Okay, we speelden een belabberde poule, maar we hadden ook zo via shoot-outs kunnen winnen van Australië. Dan hadden we in de halve finale gestaan. Er is veel voor nodig om constant de beste te zijn. Daar is geen knopje voor.’

Eigenlijk is er sinds die wedstrijd bijna geen dag geweest dat ik er niet aan heb gedacht. Pruyser over de verloren kwartfinale in Tokio

De teleurstelling over de vroege uitschakeling blijft bij Pruyser, maar het lukt hem ook om de andere kant te zien. ‘Het is voor mij een leerzame periode geweest, als hockeyer én als mens. Natuurlijk neem je liever afscheid op je hoogtepunt, maar dat heb je niet altijd voor het kiezen. Deze Olympische Spelen zijn mijn grootste dieptepunt, maar die kunnen niet wegnemen dat ik trots terugkijk op mijn carrière bij Oranje. We misten WK-goud op shoot-outs en wonnen drie van de laatste vier EK’s. Dat vind ik een uitzonderlijke prestatie.’

Billy Bakker en Mirco Pruyser (Ned) na hun derde gewonen EK-titel. Foto: Koen Suyk

Mooiste herinnering

Zijn mooiste herinnering bewaart Pruyser aan het gewonnen EK in 2017 in het Wagener Stadion, waar de aanvaller in memorabele finale tegen België de tweede en vierde treffer voor zijn rekening nam. Wie herinnert zich niet het beeld van de juichende Pruyser, die met zijn armen wijd en tong uit zijn mond langs de duizenden Oranje-fans rent.

BEL 2 – 4 NED Pruijser scores his 2nd goal of the match with only 17 seconds to go #EHC2017 pic.twitter.com/Fc7NGERlDO

— hockey.nl (@hockey_nl) August 27, 2017

‘Tijdens dat toernooi viel alles voor mij op zijn plek. Het was een onbeschrijfelijk gevoel om voor 10.000 mensen in ons eigen stadion te spelen. We wonnen goud, ik scoorde de 2-4 waardoor de zege definitief was, het stadion gek werd én ik pakte de topscorerstitel. Toen heb ik wel teruggedacht aan de periode dat ik niet eens wist of ik ooit bij Oranje kon komen. Ook dat is topsport, dat jezelf versteld kunt laten staan, boven jezelf kunt uitstijgen.’

Bij Oranje gaat Pruyser dat niet meer doen. ‘Ik heb zin om me te focussen op andere dingen in mijn leven. Topsport is daarin nog steeds aanwezig, bij Amsterdam. Ik hoop daar en met BP College aan de jonge spelers mee te kunnen geven hoe mooi het is om in de top te spelen, maar ook welk commitment ervoor nodig is om je dromen waar te maken.  Het zou mooi zijn als ik die legacy kan doorgeven.’