Apathisch Oranje blameert zich tegen verrassende Pakistanen

Nederland-Pakistan was vooraf de wedstrijd die Oranje alleen maar kon verliezen, als grote favoriet. Dat een matig Oranje in het ‘Wonder van het Wagener’ gelijkspeelde tegen de sluwe Pakistanen kan in de boeken als een van de grootste verrassingen in het moderne hockey. Nederland heeft zondag nog zestig minuten om de vorm te vinden, anders is de olympische droom voor het eerst sinds 1932 voorbij.

De Pakistanen bewezen al bij de start van de confrontatie dat de Aziaten niet alleen baltovenaars zijn op het hockeyveld. Ook daarbuiten toverden ze deze week. Alles was voor de voormalige grootmacht Pakistan geoorloofd om Tokio te halen: besloten wedstrijden tegen Duitsland, virtuele rookgordijnen met nieuwsberichten dat de Pakistaanse aanvoerder Muhammad Rizwan geblesseerd was en dat de ervaren Muhammad Irfan niet over een visum beschikte. Uiteindelijk deden ze allemaal mee tegen Nederland.

Voor deze confrontatie reageerden Pakistaanse supporters op social media over de uitkomst en de kansen vooral zo: ‘Insjallah’, als God het wil. Nou, de baltovenaars gingen God een handje helpen, niet alleen door fake news te verspreiden, maar vooral door in een vol Wagener Stadion met het hart de olympische kwalificatiewedstrijd te spelen.

Twintig kilo

Oranje daarentegen leek met twintig kilo op de rug te hockeyen. Het gewicht van de do-or-die wedstrijden leek de Nederlandse ploeg lang te verlammen. In plaats van met het hart, leken de Nederlanders – volgestopt met opdrachten – met het hoofd te hockeyen. Oranje rende naar achteren, keek apathisch en verbaasd naar de lichtgroene Pakistaanse shirts en hun felgele sokken, en leek in paniek toen het na vijf minuten simpel een strafcorner tegen kreeg. De onervaren Maurits Visser – vervanger van Pirmin Blaak en Sam van der Ven – mocht in zijn tweede interland meteen vissen, toen Mubashar Ali netjes raak pushte.

Rizwan juicht nadat hij de 3-4 heeft gescoord.

Bondscoach Max Caldas stond meteen op en paniek kroop in de ploeg. In plaats van naar voren te hockeyen en overtuigend druk te zetten, bleef Oranje een beetje hangen, als los zand. Wachtend op een oplossing die er maar niet kwam.

Oranje had twee grove Pakistaanse fouten nodig om op gelijke hoogte komen. Eerst verdedigde Muhammad Irfan verkeerd uit, waarna keeper Amjad Ali onnodig hard inkwam op Terrance Pieters, die in een lastige hoek stond. Mink van der Weerden klaarde de klus vanaf de strafbalstip en de opluchting was voelbaar in het Wagener Stadion. Want Oranje had dit kalenderjaar 24 wedstrijden gespeeld en Pakistan maar twee, na tien maanden zonder enige inspanning samen. Het leek lange delen van de wedstrijd andersom. Zo onwennig en gespannen acteerde Oranje.

Oranje leek heel even los toen Bjorn Kellerman vlak na de 1-1 netjes de 1-2 binnensloeg met een goede individuele actie. Het publiek leek zich op te maken voor meer goals, maar het tegenovergestelde gebeurde. Pakistan kreeg na een lange videoreferrral een strafcorner, schakelde uitloper Sander Baart in de eerste poging uit, waarna Ali Ghazanfar netjes binnen tipte met de forehand.

Kellerman juicht na de 2-1. Foto: Willem Vernes

2-2 na dertig minuten. Wie dat had voorspeld, was van tevoren voor gek verklaard. Valentin Verga en Robbert Kemperman waren weer teruggehaald na tien maanden afwezigheid. Floris Wortelboer maakte zijn comeback en speelde zijn vijftigste interland. Oranje was bijna op volle oorlogssterkte, op het lastminute afhaken van de geblesseerde Jeroen Hertzberger na. Wat kon er misgaan?

Apatisch

Heel veel, bleek in Amstelveen. Dat de viervoudig wereldkampioen uit Azië zo sterk speelde, is een overwinning voor het hockey. Dat vice-wereldkampioen Oranje apathisch toekeek, was verrassend. Bij de vierde strafcorner van Pakistan – een harde bal de cirkel in, die via de stick van Baart ongelukkig op de voet van Mink van der Weerden belandde – bleken de Pakistanen supereffectief.

Pakistanen vieren feest. Foto: Willem Vernes

Muhammad Rizwan, de aanvoerder die uitgeschakeld zou zijn met een rugblessure, was de aangever en kon geheel vrij met zijn backhand de 2-3 binnen tippen. De gedachten gingen terug naar het mislukte EK in Antwerpen. Ook toen was Oranje in de halve finale onmachtig tegen Spanje, kreeg het de ene na de andere strafcornergoal tegen en was het geen team. Hetzelfde gebeurde zaterdag in het Wagener Stadion, in een wedstrijd tussen de nummer drie en zeventien van de wereld.

Oranje kreeg nog kansen, Bjorn Kellerman schoot voorlangs. Mirco Pruyser kon Bob de Voogd net niet vinden in de cirkel, terwijl hij alle tijd had. De tijd tikte hard weg richting het einde van de zestig minuten, toen de teruggekeerde Robbert Kemperman voor wat verlossing zorgde bij de tweede paal met de 3-3. Het stille Wagener Stadion werd opeens weer wakker.

Pruyser feliciteert Kemperman met zijn treffer. Foto: Willem Vernes

Toen Pakistan vlak voor tijd nog een strafcorner mocht nemen, hield het hele stadion zijn adem in. Maurits Visser redde knap met de klomp. Dat dit voor extatisch gejuich zorgde, vertelde veel over het spelbeeld. Even later was het alsnog Mubashwar Ali die zijn tweede sleep van de dag scoorde. Mink van der Weerden raakte daarna de lat en elke beslissing van de scheidsrechter werd hevig betwist door de furieuze Pakistanen.

Het krachtmens uit Someren nam de ploeg in die cruciale fase wel bij de hand, hij pushte een paar seconden voor tijd de 4-4 binnen en vierde dat met zijn iconische uitbarsting. Het was zijn tweede goal van de dag. De hockeywereld stond zaterdag even op zijn kop. Het scorebord loog niet: Nederland 4, Pakistan 4.Het was alsof we weer even in de jaren negentig leefden, toen wereldkampioen Shahbaz Ahmed – de Maradona van het hockey – de hockeyvelden betoverde met zijn solo’s.

De druk op Nederland zal zondag nóg groter zijn dan zaterdag. Tokio lijkt nog ver weg na deze vertoning in het Wagener Stadion en het is ook de vraag wat Oranje in deze vorm te zoeken heeft in de Japanse hoofdstad, als het zich plaatst.

Nederland-Pakistan 4-4
‘5 Mubashar Ali 0-1 (sc)
’20 Mink van der Weerden 1-1 (sb)
’21 Bjorn Kellerman 2-1
’25 Ghazanfar Ali 2-2 (sc)
’38 Muhammad Rizwan 2-3 (sc)
’52 Robbert Kemperman 3-3
’58 Mubashar Ali 3-4 (sc)
’60 Mink van der Weerden 4-4 (sc)

Mink van der Weerden heeft Nederland met een benutte strafcorner in de laatste seconde behoed voor een sensationele nederlaag tegen Pakistan. Oranje had het zaterdagmiddag heel moeilijk met de verrassend sterke Pakistanen en mocht niet klagen met een 4-4 eindstand. Zondag is het tweede duel in de strijd om een olympisch ticket.