18 augustus 2016 had Jeroen Hertzberger (32) in Rio de Janeiro zijn laatste interland gespeeld, op de Olympische Spelen tegen Duitsland, in de strijd om het brons. Na bijna twee jaar afwezigheid maakte de veelbesproken topscorer van de Hoofdklasse zijn comeback, in de Rabo Super Serie wedstrijd tegen Spanje (2-0) in Alkmaar. Niet met rugnummer elf, maar met rugnummer twee. ‘Want dit is toch een tweede hoofdstuk in mijn carrière.’
Deze zaterdagochtend had Jeroen Hertzberger met zijn zoontje Hugo eerst de hond uitgelaten en daarna met hem in de tuin gehockeyd. Hugo, die nog niet geboren was bij zijn laatste wedstrijd voor Oranje in 2016. Hertzberger speelde dan wel zijn 197ste interland, het gezinsleven had hem geholpen bij de extra spanning, die hij toch voelde bij zijn comeback voor Oranje.
Want nadat hij niet meer geselecteerd was door bondscoach Max Caldas voor het Nederlands elftal, moest hij bergen verzetten om er weer bij te horen. Door keihard aan zichzelf te blijven werken, lukte dat. ‘Tijdens het warmlopen schoot een samenvatting van de afgelopen tijd wel door me heen. Dat het toch gelukt is hier weer te staan. Dat besef. Dat is genieten. Dan neem je extra in je op dat je hier voor meer dan duizend man in Alkmaar staat te spelen. Dat is kippenvel. Want ik weet hoe snel het voorbij kan zijn.’
Jeroen Hertzberger tijdens de RSS-serie wedstrijd tegen Spanje. Foto: Koen Suyk
‘We spelen een ander systeem’
De spits met rugnummer twee had normaal gesproken misschien al gescoord tegen Spanje, dat door een Nederlandse storm werd weggespeeld in het eerste kwart. In de 24ste minuut leek Hertzberger ook te scoren, toen hij vrij de cirkel inliep, maar gaf hij toch de bal af. Zoals hij de hele wedstrijd nadrukkelijk op zoek was om te passen en er weer bij te horen.
‘Het is natuurlijk verleidelijk om alles te willen laten zien op dit moment. Maar ik had ook van de staf vandaag meegekregen om dat niet te doen. Dit is toch ook een combinerend team en daar wil ik ook aan meedoen. Misschien moet ik volgende keer wat meedogenlozer zijn’, zei de snelle Hertzberger met een grote glimlach, terwijl op de achtergrond alle kinderen de internationals bestookten voor hun handtekening. Ook zelf werd hij meerdere keren tijdens het interview aangehaald door fans, want populair is Hertzberger nog steeds. Een icoon van het Nederlandse hockey, die de Olympische Spelen van Peking (2008) en Rio speelde en voor Londen (2012) was gepasseerd. Bij zijn terugkeer vandaag meteen de meest ervaren speler van Oranje. ‘Ik moest ook even wennen na meer dan anderhalf jaar afwezigheid. We spelen een ander systeem. Volgens mij ging het best aardig, alhoewel het in plaats van 2-0 ook 5-0 had mogen zijn. Of 5-1, want die Spanjaarden kregen ook nog wat kansen.’
Hertzberger in actie tegen Spanje. Foto: Koen Suyk
Glenn Schuurman bood zijn shirt weer aan bij Hertzberger
Wat Hertzberger ook probeerde zaterdag, de bal ging er niet voor zijn negentigste doelpunt in Oranje. In het derde kwart haalde uit met zijn backhand, maar lag er een Spanjaard in de weg met zijn stick. In de herkansing leek de Rotterdammer zelf te gaan, maar gaf hij op het laatste moment toch weer af aan die andere topspits Mirco Pruyser, die nipt de voorzet miste. Geen doelpunt dus voor Hertzberger bij zijn terugkeer in het Nederlands elftal, maar zijn missie om in het vernieuwde team te passen was in ieder wel geslaagd.
Dat illustreerde ook de manier waarop Hertzberger aan zijn rugnummer kwam, waardoor hij als eerste werd omgeroepen door de speaker, voor de wedstrijd. Hockeyliefhebbers kennen Hertzberger eigenlijk alleen met rugnummer elf. ‘Glenn (Schuurman, red.) is de held in dit verhaal. Hij vroeg heel lief of hij mijn nummer elf mocht hebben, toen ik niet meer werd geselecteerd. En toen ik weer was geselecteerd voor de Champions Trophy, vroeg hij of ik mijn nummer elf weer terug wilde. Glenn is echt een teamplayer. Het zegt ook wat over dit team. Ik vond het een supergebaar van hem, maar het hoefde niet van mij en ik zei hem dat hij nog zoveel meer jaren in Oranje moet spelen.’
Roel Bovendeert gevangen tussen vijf Spanjaarden. Foto: Koen Suyk
Tot aan de cirkel domineerde Oranje
De interland tegen Spanje was de eerste van vier in voorbereiding op de Champions Trophy in Breda. Het Nederlands elftal scoorde al na vier minuten via Robbert Kemperman, maar wist daarna ondanks een overwicht niet door te drukken. Na een zware trainingsweek was de energie weggestroomd in het vierde kwart, hoewel Thierry Brinkman vlak voor tijd de 2-0 maakte. Ook spannend werd het een paar minuten voor tijd, toen Nederland de eerste strafcorner kreeg waarbij strafcornerschutter Hertzberger in het veld stond. Hij pushte – net als tijdens het inspelen – de bal hard rechts in de hoek en het leek een treffer, maar het vermeende doelpunt werd toch afgekeurd. Opvallend was het dat keeper Pirmin Blaak de hele wedstrijd in het doel stond en niet elk kwart wisselde met Sam van der Ven, zoals bij de HWL Final en het EK het geval was. Morgen is er op het drukke Alkmaar een herkansing en dan zal de goalgetter net als het hele team gebrand zijn om productiever te zijn. Want Oranje kwam ongelofelijk vaak in de Spaanse cirkel, maar koos daar regelmatig de verkeerde optie.
Hertzberger weet de Spaanse doelman Quico Cortes over de stickkant niet te passeren. Foto: Koen Suyk
Hertzberger speelt als alles verder normaal verloopt vrijdag zijn 200ste interland voor Oranje. Dat is de vierde Rabo Super Serie wedstrijd van deze week, tegen Frankrijk. De suggestie – met een knipoog – dat hij de komende week misschien een interland kan missen, zodat hij bij de eerste wedstrijd in de Champions Trophy op zaterdag 23 juni tegen olympisch kampioen Argentinië zijn 200ste interland kan spelen, werd rigoureus van tafel geveegd. ‘Als je in mijn schoenen staat en mee hebt gemaakt wat ik heb meegemaakt, dan skip je geen minuut.’
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.