Thijs van Dam wacht met heupoperatie en lange revalidatie, gokt op WK

International Thijs van Dam (21) heeft bijna drie jaar last van zijn heup. Niet tijdens het hockeyen, maar wel daarna. Na de Champions Trophy in Breda is Van Dam onderzocht. Bij de scan is gebleken dat hij geopereerd moet worden. Het pijlsnelle talent heeft besloten tot januari te wachten met die operatie, zodat hij nog kans maakt op het WK in India aan het einde van dit jaar.  

Wie Van Dam ziet hockeyen, kan geen idee hebben van de pijn die hij soms heeft in zijn heup, na een wedstrijd vol van zijn befaamde lange sprints. Vorige week nog was de aanvaller van Rotterdam bij de ‘maximaaltest’ die het Nederlands elftal deed tweede van Oranje, samen met Roel Bovendeert. Net achter Glenn Schuurman van Bloemendaal.

‘Dit is ook een gek gevoel. Ik voel me superfit. Ik ben nog nooit fitter geweest. Ik kan honderd procent sporten zonder pijn. Alleen daarna heb ik last. En dat al bijna drie jaar, eigenlijk al sinds ik met Jong Oranje meedoe’, vertelt Van Dam openhartig op sportcentrum Papendal, waar Oranje voor de tweede week op maandag met elkaar samen was, voor de voorbereiding richting het WK.

Thijs van Dam in de kwartfinale van de HWL Final in Bhubaneswar, waar eind 2018 het WK wordt gespeeld. Foto: Koen Suyk

‘Na de Champions Trophy hebben we daarom een foto laten maken. Nu blijkt dat ik last heb van botvergroeiing in de heup. Als ik hier te lang mee blijf sporten, maak ik langzaam mijn heup kapot. Daarom moet ik geopereerd worden. Een kijkoperatie. Daar zien ze wat er precies moet gebeuren. Ze hebben me verteld dat ik daarna ongeveer zes tot negen maanden moet revalideren.’

Het ging zo soepel met de interlandloopbaan van Thijs van Dam

Vorig jaar maakte Van Dam op de gewonnen HWL3 in Londen zijn toernooidebuut in Oranje. Daarna werd hij gepasseerd voor het EK in eigen land, maar speelde hij de HWL Final in Bhubaneswar en de Champions Trophy in Breda, waar hij liet zien dat hij zich prima staande houdt tussen de wereldtop. Dat zijn soepele entree en progressie in Oranje straks abrupt ten einde komt door een heftige operatie, is iets dat Van Dam de afgelopen maanden heeft moeten verwerken.

Hij moest ook al toezien hoe zijn vriendin Pien Sanders door een hersenschudding vlak voor het WK in Londen het titeltoernooi miste en lastminute werd vervangen door Sanne Koolen. Het hockeystel ging daarop samen op vakantie. Van Dam heeft veel respect voor de manier waarop Sanders tijdens het WK in Londen met haar verdriet omging. Zelf had Van Dam weer zijn eigen sores.

‘Ongelofelijk, waarom heb ik dat nu weer? Zo dacht ik in het begin. De eerste weken waren echt moeilijk. Ik heb pas 25 interlands gespeeld. Voor mij telt echt élke interland. Nu moet ik de Hockey Pro League (HPL) en het EK missen. Daar heb ik veel moeite mee. Maar het is niet anders. Dat zet ik dus allemaal uit het hoofd’, vertelt Van Dam over de emoties van de afgelopen maanden.

Thijs van Dam voor zijn club Rotterdam, in de wedstrijd tegen Amsterdam. Foto: Willem Vernes

‘Het is een gok die ik neem’

Van Dam stond voor een dilemma: moest hij zich meteen laten opereren, en hij het WK missen? Of moest hij voor het WK gaan en daarna onder het mes? Voor een 21-jarige topsporter onmogelijke vragen.

‘De enige reden dat ik nu doorga met hockeyen is het WK in India, en de eerste seizoenshelft met Rotterdam. Ik heb hier uitgebreid over gepraat met m’n ouders, met Pien, de artsen en Max Caldas. Maar er bestaat een kans dat ik straks drie maanden voor niets heb getraind en gespeeld. De kans dat ik afval is gewoon aanwezig. Maar dat is topsport. Ik hoef geen garanties. Het is een gok die ik neem.’

Dat Rotterdam de tweede seizoenshelft niet op Van Dam kan rekenen, is ook iets wat de aanvaller moeilijk vindt. Toch is een operatie in januari gepland, om verdere schade aan zijn hockeycarrière te verminderen en een langere toekomst bij Oranje en Rotterdam te verzekeren.

Van Dam is een geboren hardloper

Voor wie zich afvraagt waar de razendsnelle Van Dam zijn ongekende loopvermogen vandaag heeft: het is een gave die hij al vanaf de jeugd bezit. Vroeger zat Van Dam op judo, op hockey en op hardlopen. Hij deed vaak mee aan hardloopwedstrijden in Delft, waar hij vandaan komt, zoals de ‘Golden Tenloop’. Dan rende hij met plezier de vijf kilometer. Af en toe loopt hij met zijn vader nog weleens een rondje. ‘Ik weet niet wat dat is. Maar ik heb een soort aanleg dat ik niet kan stoppen met rennen. Dat je hoofd wil stoppen, maar je benen maar door blijven rennen.’