Rotterdam: de lachende underdog die kwam bovendrijven

Met een straatlengte voorsprong van acht punten op de concurrentie startte Rotterdam na de winterstop aan de tweede seizoenshelft. Maar de ploeg zakte ver terug, verspilde week na week punten en zag concurrent Tilburg de zeges juist aaneenrijgen. Op de allerlaatste speeldag was het toch Rotterdam dat voor eigen publiek de vlag kon hijsen: na tien jaar keert de ploeg terug naar de Hoofdklasse.

Groot was de ontlading na het laatste fluitsignaal. De Rotterdamse speelsters stormden op keepster Iris Nikerk af. Coach Brian Vervoort knielde even, sloeg zijn handen voor zijn gezicht en omhelsde vervolgens zijn stafleden. Het publiek sprong massaal mee in de vreugdedansen die zich op het veld voltrokken. Eindelijk, eindelijk. Na tien jaar acteren buiten de Hoofdklasse mogen de dames van Rotterdam zich komend seizoen weer met de beste clubs van Nederland meten.

Lotte de Heer speelt al acht jaar in het eerste van Rotterdam. Als een van de routiniers zette ze dit seizoen vanuit de verdediging de lijnen uit. De aanvoerder kon haar geluk niet op: ‘Ik wilde al jaren kampioen worden. Aan het begin van het seizoen hadden we de top drie als doel gesteld. Maar kampioen worden is natuurlijk nog mooier. Het is de makkelijkste én de leukste weg om te promoveren.’

Na acht jaar Dames 1 promoveert Lotte de Heer met Rotterdam naar de Hoofdklasse. Foto: Wessel Dekker/ Orange Pictures

Ook coach Brian Vervoort is al geruime tijd bij Rotterdam betrokken. Hij behaalde meerdere kampioenschappen in de eerstelijns jeugdteams van de club. ‘Dit is echt super. Er stond veel druk op ons om te promoveren. Iedereen snakte ernaar. Dat het gelukt is, betekent zoveel voor ons. Zowel voor de speelsters als voor de club.’

Hoofdklasse-materiaal

Dit seizoen was het niet Rotterdam, maar Tilburg dat door andere promotieklasseclubs tot huizenhoge titelfavoriet werd gebombardeerd. Mede door aankopen als Ireen van den Assem, Maddie Hinch en Donja Zwinkels was dat niet verwonderlijk. Maar voor Vervoort was het geen verrassing dat het toch Rotterdam is dat zich op het hoogste schavot mocht hijsen.

Vervoort: ‘Wij hebben speelsters in het team van negentien, twintig jaar, die tot de besten van hun leeftijdscategorie behoren. Die spelen normaal gesproken bij topclubs in de Hoofdklasse. Met het materiaal van een hoofdklasser was het ook onze taak om te promoveren. Wij hebben er altijd om moeten lachen dat iedereen naar Tilburg keek. Prima, dachten we. Laat anderen maar de titelfavoriet zijn.’

Vervolgens: ‘Wij gingen dit seizoen aan de slag zoals we altijd hebben gedaan. Dan zagen we wel waar het schip zou stranden. In de eerste seizoenshelft lukte het ons om vanuit die ontspanning heel goed te spelen en bijna alle te verdienen punten te pakken. In de tweede seizoenshelft kwam er meer druk bij kijken als we ‘maar’ met 1-0 voor stonden. Door die fase moesten we heen. In de afgelopen weken speelden we niet ons beste hockey, maar wel met resultaat. En dat telt.’

Teamprestatie

Ook tegen HBS kwam Rotterdam maar moeilijk tot scoren. Alhoewel de koploper vanaf de eerste minuut druk zette op HBS, bleek het maken van goals een schier onmogelijke opgave. Vervoort: ‘Deze wedstrijd is een voorbeeld van hoe we het hele seizoen en zeker ook de afgelopen weken hebben gespeeld. Volhouden was het codewoord. Heel hard werken. Geen tegengoals krijgen. Dat we niet meer dan één doelpunt maakten (een goed geplaatst backhandschot van Emma van Santbrink, red.), is ook niet verwonderlijk. Er stond zoveel druk op die meiden. Zie het dan maar eens af te maken als je een kans krijgt.’

Emma van Santbrink haalt uit voor haar doeltreffende backhand. Foto: Wessel Dekker/ Orange Pictures

Terwijl ook een sproeier zich in de feestvreugde mengde, sprak Vervoort zijn lof uit de kersverse kampioenen: ‘Deze titel is echt een teamprestatie. Speelsters en staf zijn allemaal clubmensen, ook degenen die er pas twee jaar bij zijn. Er is nooit naar elkaar gewezen, op wat voor een manier dan ook. Natuurlijk zijn er speelsters die op momenten een beslissende goal hebben gemaakt, maar ook dan werd er nooit naar een individu gekeken. We zijn altijd een team geweest. Het beste team moet kampioen worden, vind ik. Dit seizoen waren wij dat.’

Feesten als nooit tevoren

Zodoende mag Rotterdam zich opmaken voor een avontuur in de Hoofdklasse. Vervoort glunderde bij het vooruitzicht. ‘Ik hoop op veel potjes zoals in de Gold Cup-wedstrijden die we gespeeld hebben (Rotterdam schopte het tot de halve finale, red.). Toen deden we ook mee om te winnen. Volgend jaar willen we een selectie hebben die een stap omhoog kan maken. Als teamwillen we in principe bij elkaar blijven, maar als je als Rotterdam promoveert, komen er ook kansen om je te versterken. Daar gaan we de komende weken naar kijken. We zijn na de degradatie van Victoria de enige club die in deze omgeving Hoofdklasse speelt volgend seizoen, dus de kans is groot dat dat speelsters aantrekt.’

Deze week staat ‘volgend jaar’ nog niet hoog op het prioriteitenlijstje. Het kampioenschap vieren wél. Vervoort: ‘Tegen het team heb ik gezegd: ga vandaag feesten als nooit tevoren, dan zien we morgen wel weer hoe we wakker worden. Het wordt een dolle avond. En dat hebben ze dik en dik verdiend.’

Rotterdam is kampioen van de Promotieklasse 2021-2022. Rechtsonder balt hoofdcoach Brian Vervoort zijn vuist. Foto: Wessel Dekker/ Orange Pictures

Rotterdam – HBS 1-0
31. Emma van Santbrink 1-0