Ze is Canadees international. Werkt bijna fulltime als projectmanager. Is hoofdkeeperstrainer van de jeugd van HDM. Studeert filosofie aan de universiteit. En keept in de Promotieklasse bij Push: ruim honderd kilometer van haar woonplaats Oegstgeest. Maak kennis met de duizendpoot van Push: Lauren Logush.
Een licht accent verraadt dat Logush (27) geen Nederlandse is. ‘Ik ben opgegroeid in Toronto en verhuisde daarna naar Vancouver om te studeren. Maar eigenlijk draaide mijn leven altijd om hockey: mijn grote passie. Ik speelde in het Canadese elftal, maar dat stelde niet zoveel voor. Het was vooral veel trainen en soms hadden we een stage. Die betaalden we uit eigen zak. Geld is er nauwelijks bij de Canadese hockeybond.’
De mooiste dag ever
Logush droomde hardop van een hockeyavontuur in Nederland. Via connecties van Peter Milkovich en Rob Short (Canadese oud-internationals die in Nederland speelden) kon de keepster als tweede sluitpost bij HDM aanhaken.
Dat is nu zeven jaar geleden. ‘Mijn eerste drie jaren bij HDM waren geweldig en leerzaam. Het hoogtepunt was mijn hoofdklassedebuut tegen Amsterdam, toen ik in het tweede jaar een keer eerste keepster Julia Remmerswaal mocht vervangen. Dat is nog steeds een van de mooiste dagen uit mijn leven.’ Intussen zat Logush ook buiten haar eigen trainingen om niet stil. ‘Ik gaf veel training, zette een eigen hondenuitlaatservice op en leerde Nederlands.’
Om meer wedstrijden te spelen, stapte de keepster over naar overgangsklasser Leiden. Van maandag tot en met woensdag trainde Logush in België met het Canadese elftal. De rest van de week stond in het teken van hockeyen bij Leiden en een masterstudie Coaching aan het Johan Cruyff Institute. ‘Ik was blij om op zondag altijd onder de lat te staan, maar toen ik bij Victoria in de Hoofdklasse weer tweede keepster kon worden, greep ik die kans met beide handen aan. Ik wilde mij verder en op een hoger niveau ontwikkelen.’
Colleges luisteren in de auto
Na een jaar klopte Push-coach Pim Houben op de deur. ‘Dat was weer een overgangsklasser, maar wel één die al een paar covid-jaren tegen promotie aanschuurde. Ik had er een goed gevoel bij.’ In haar eerste jaar bij de Bredase ploeg werd Logush direct kampioen. ‘Dat was heel cool. Met Canada was ik nooit de beste. Nu in de Promotieklasse is het ook gaaf. Iedere wedstrijd is spannend. Dit is waar ik altijd van heb gedroomd.’
Minimaal drie keer per week rijdt Logush vanuit haar woonplaats Oegstgeest op en neer naar Breda. Anderhalf uur heen, anderhalf uur terug. De keepster doet er luchtig over. ‘Voor Canadese begrippen is die reisafstand heel normaal. Bovendien kan ik mijn tijd in de auto goed besteden. Ik luister een college van mijn studie filosofie of bel voor mijn werk. Vaak ga ik voor de file uit. Dan werk ik nog een paar uur in het clubhuis voordat de training begint.’
Als projectmanager zet Logush zich in voor kansarme jongeren. ‘Ik vind het oneerlijk dat zoveel mensen weinig kansen krijgen. Dat drijft mij enorm. Ik richt mij nu op de EU. Daarvoor ga ik regelmatig naar het buitenland. Na HBS-uit, begin oktober, reed ik direct naar Schiphol om voor mijn werk naar Turkije te vliegen. Gelukkig krijg ik vanuit Push steun. Mijn baan is daardoor goed met het hockey te combineren.’
Met ook nog eens de hoofdverantwoordelijkheid voor de keepersschool van HDM en een universitaire studie rijst de vraag hoe Logush alle ballen in de lucht houdt. ‘Ik voel mij op mijn best als ik op alle fronten word uitgedaagd. Mijn studie geeft een intellectuele prikkel. Het training geven is gewoon buiten spelen. Met mijn werk wil ik zo maximaal mogelijk impact maken. En zelf hockeyen is wat ik het allerliefste doe.’
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.