Maruschka van Soest (HIC): Niks afbouwen, dóórgaan!

Het hockeyleven van Maruschka van Soest nam afgelopen zomer niet bepaald een logische wending. Waar anderen op haar leeftijd (33) nadenken over hun aanstaande hockeypensioen, gooit Van Soest er nog een schepje bovenop. Ze verkaste van een overgangsklasser in de marge, Fletiomare, naar een promotieklasser met ambitie (HIC). Het past eerlijk gezegd ook in het grillige beeld van haar carrière, waarin ze zelfs een break van ruim vier jaar nam om zich te wijden aan de tennissport.

‘Ik was altijd goed in hockey en tennis, maar toen ik in aanmerking kwam voor Oranje Meisjes A en Jong Oranje moest ik een keuze maken. Dat werd hockey. Maar bij hoofdklasser SCHC raakte ik op een goed moment het plezier kwijt, waarna ik rigoureus stopte. Vierenhalf jaar later begon het toch weer te kriebelen en meldde ik mij aan bij de club in Vleuten, waar ik intussen met mijn vriend was gaan wonen. Ik startte lekker recreatief in Dames 2, maar de coach van Dames 1 – dat was toen Stefan de Leeuw – had snel door dat ik daarin niet thuishoorde. En zo kwam ik bij Fletio in Dames 1 terecht. Vijf prachtige seizoenen gehad en vanuit de Tweede Klasse gepromoveerd naar de Overgangsklasse.’

Trek in stapje hogerop

Het vertrek bij Fletiomare van een groot aantal speelsters zette Van Soest daarna aan het denken. Heel stiekem had ze nog wel trek het een stapje hogerop te proberen, maar zou dat lukken?

‘Mijn ploeggenootje Fieke Hoff, die nu bij Kampong speelt, gaf mij de tip eens bij HIC te gaan kijken. Qua reistijd was dat voor mij prima te doen, twintig minuutjes met de auto, en het is bovendien een club die goed meedoet in de Promotieklasse. Al na de eerste proeftraining vond ik het écht heel leuk. Ik vond het heerlijk dat ik de ballen weer keihard aangespeeld kreeg en dat ik mij helemaal op het hockey kon richten. Bij Fletiomare was ik op het laatst teamcaptain en dan ben je ook met allerlei randzaken bezig. Bij een club als HIC is alles prima geregeld en georganiseerd, dus al mijn investeringen gingen in het spel zitten.’

Maruschka van Soest in actie voor HIC tegen Rotterdam. Foto: Rob Abendroth

‘Ik win aan spierkracht en loopvermogen’

Qua fitheid stond Van Soest haar mannetje, ‘maar ik merk desondanks dat ik in korte tijd alweer spierkracht win en dat mijn loopvermogen toeneemt. Sommige teamgenootjes keken verbaasd op dat ik al 33 jaar ben. Ik voelde mij te energiek om te stoppen met hockey op niveau. Wie weet komt dat doordat ik er een aantal jaren uit ben geweest.’

De trainer-coach van HIC, Ivar Jager, had snel door dat Van Soest een welkome aanvulling voor zijn selectie was. Daarbij was hij nog op zoek naar een geroutineerde speelster die iets extra’s kan brengen op de momenten dat het nodig is.

‘Het was voor mij echt een opluchting toen ik hoorde dat ik kon blijven. Ik wilde heel graag, maar de coach moet het in je zien zitten. We zijn nu een tijdje bezig en ik merk dat eigenlijk elke speelster een specifieke kwaliteit meebrengt. Er loopt niemand in onze selectie waarvan ik bij wijze van spreken denk: die kan er niks van.’

Winst tegen Rotterdam

De bevestiging dat Van Soest de juiste keuze had gemaakt, kwam onlangs tot uiting toen HIC won van één van de playoff-kandidaten; Rotterdam.

‘Ik was echt zó blij na afloop. Het was een topwedstrijd, wij haalden een hoog niveau en we werkten stuk voor stuk keihard. Toen dacht ik van: ja, hier doe ik het dus voor. Als het erop aankomt, vormen wij een heel degelijke ploeg met zeker acht ervaren speelsters. Dat is nodig, wil je in de bovenste regionen meedoen.’

Het is misschien wat lastig praten over ambitie, als je de leeftijdgrens van dertig bent gepasseerd, maar daar wil de aanvallende middenvelder niets van weten.

‘Uiteraard bekijk ik van jaar tot jaar wat ik doe, maar ik zou het geweldig vinden om nog eens play-offs om een plek in de Hoofdklasse te spelen. Ja, dat is mijn ambitie en wanneer in de loop van het seizoen alle puzzelstukjes bij ons op de juiste plek vallen, geef ik ons een kans. De verschillen zijn onderling niet erg groot. Speel je degelijk en stabiel, dan kom je zeker in de buurt, hoewel ik vermoed dat Tilburg en Klein Zwitserland wel tot de favorieten behoren.’

De 33-jarige Maruschka van Soest in actie voor HIC tegen Rotterdam. Foto: Rob Abendroth

‘Steeds beter in mijn ritme’

Zelf raakt Van Soest naarmate het aantal wedstrijden vordert steeds beter in haar vel.

‘De eerste twee competitieduels waren voor mij erg onwennig. Komt onder meer doordat het verschil tussen onderkant Overgangsklasse en dit niveau in de Promotieklasse qua baltempo en mentaliteit echt levensgroot is. Ik speelde heel duidelijk op safe, maar ik kom nu steeds beter in mijn ritme. Bovendien ken ik nu de eigenschappen van mijn teamgenootjes, hoe ze graag aangespeeld willen worden, et cetera. Dat helpt enorm.’

Ongezellig tijdens lunchpauze

Van Soest vindt het daarnaast gaaf in een team te spelen met hockeysters, waarvoor de sport na werk of studie heel duidelijk op de tweede plaats staat.

‘Er zit niets anders tussen. Op de maandagmorgen hebben we de eerste videobeelden van onze komende tegenstander al in onze mailbox. Over hun opbouw, de press, de strafcorners aan beide kanten en andere bijzonderheden. Die bekijk in dan tijdens mijn lunchpauze, dus dan ben ik even wat minder gezellig voor de collega’s. Maar ze weten het en van mijn werkgever krijg ik alle medewerking hockey op niveau te bedrijven. Dat is erg fijn. Maandagavond staat de training alweer in het teken van de komende wedstrijd, dus dan moet het ook wel even in de pauze.’

Raak tegen De Terriërs! Foto: Rob Abendroth

Gold Cup

Donderdagavond verweerde HIC zich tijdens het duel om de Gold Cup meer dan dapper tegen hoofdklasser Laren. Het werd uiteindelijk 0-2.

Van Soest: ‘We kregen een lesje in effectiviteit, want Laren scoorde uit twee kansen twee doelpunten, maar ik vond dat we zeker niet voor ze onderdeden. Tijdens de eerste helft vond ik ons zelfs een licht overwicht hebben. Het was in ieder geval een goede generale op weg naar de wedstrijd van komende zondag tegen Were Di.’

Foto: Rob Abendroth