PK – Loes Stijntjes (HGC) via België en VS naar de Hoofdklasse?

Het komt niet vaak voor dat een Nederlandse speelster van 24 jaar pas voor het derde seizoen actief is in onze vaderlandse competitie. Het heeft er alles mee te maken dat Loes Stijntjes, de rechtsachter van HGC, haar jeugd doorbracht in België en aansluitend via een hockeybeurs een aantal jaren studeerde in de Verenigde Staten.

‘Ik heb even gedacht om weer in België te gaan hockeyen, maar uiteindelijk heb ik er toch voor gekozen in Nederland te gaan wonen en studeren’, vertelt Stijntjes die in de eindfase van haar studie biofarmaceutische wetenschappen zit.

‘Ik schreef een aantal clubs aan omdat ik hier qua hockey eigenlijk de weg niet wist. Zo kwam ik bij Rood-Wit terecht, maar na enige tijd ontdekte ik dat deze club niet bij mijn persoonlijke ambities paste. Vandaar dat ik ben overgestapt naar HGC. En daar zit ik helemaal op mijn plek.’

Hockeydroom

De hockeydroom van Stijntjes speelt zich af in de Hoofdklasse en dat komt goed uit, want haar teamgenoten streven namelijk hetzelfde na. HGC hikt al een paar seizoenen tegen het hockeywalhalla aan en als de voortekenen niet bedriegen, zal dat dit seizoen andermaal het geval zijn.

HGC speelt zondagmiddag in Vught het topduel tegen MOP. Het zijn twee teams die volgens ingewijden tot het selecte gezelschap behoren, dat aanspraak mag maken op de titel dan wel kwalificatie voor de play-offs. Na zes competitierondjes is het dus een heel aardige graadmeter om te zien hoe beide ploegen – de nummers één  (HGC) en gedeelde tweede op de ranglijst – zich tot elkaar verhouden.

‘Wat mij opviel toen ik in Nederland kwam hockeyen? Dat het basisniveau van iedereen zo ongelofelijk hoog is. In Amerika beginnen jongeren pas met hockey als ze naar de highschool gaan, dus als ze ongeveer veertien jaar zijn. In Nederland beginnen de kinderen vaak al op hun zesde. Dat is een groot verschil. Bovendien gaat het er hier feller en sneller aan toe. Toch heb ik in Amerika met mijn universiteitsteam op redelijk hoog niveau gespeeld. Ik denk dat je het kunt vergelijken met de Overgangsklasse. Ik kreeg een studiebeurs, dus dat betekende dat sport belangrijker was dan je studie.’

Toch was het even schakelen voor Stijntjes, ‘want in Amerika is de focus totaal anders, ook op hockeygebied. Het is veel meer gericht op kracht, explosiviteit en het mentale aspect.’

‘Juiste connectie vinden’

Desondanks heeft ze haar draai intussen helemaal gevonden in Wassenaar. ‘Ik denk ook dat we alweer goed bezig zijn. De Promotieklasse is een stuk uitdagender dan de Overgangsklasse van vorig seizoen. De verschillen zijn klein en je wordt uitgedaagd om elke week weer een beetje beter te presteren. De kans is nu veel groter dat je als koploper ook van de nummer negen op de ranglijst kunt verliezen. Tijdens de eerste twee wedstrijden van het seizoen waren we nog wat zoekende, maar nu draait het alweer heel behoorlijk. Ten opzichte van vorig seizoen is onze selectie niet veel veranderd, maar na de zomer moet je toch even weer de juiste connectie met elkaar zien te vinden.’

Persoonlijke opdracht

Los van het collectief probeert Stijntjes zich als individu ook per wedstrijd te fixeren op een onderdeel van haar spel. ‘Dan vraag ik van mijzelf bijvoorbeeld om meer te praten in het veld, om agressiever te zijn in de cirkel of om me te concentreren op de één tegen één duels. Het ligt even aan de tegenstander welke opdracht ik mijzelf meegeef. Elke woensdagavond krijgen we wat videobeelden met het oog op de volgende wedstrijd en aansluitend ontvangen we per persoon ook wat beelden. Zo werken we toe naar de zondagmiddag.’

Niets cadeau

Het spreekt voor zich dat HGC komend weekend – opnieuw – alles op alles moet zetten om tot winst te komen. Stijntjes: ‘Je krijgt helemaal niets cadeau in deze poule. We moeten alles geven, elke week weer, maar daar voel ik mij eerlijk gezegd wel lekker bij. Het gaat er ons in feite niet om wie er tegenover ons staat, maar wel wat we zelf geven en hoe we zelf presteren.’