Het gaat aanvoerder Melissa Pieters – ja, de zus van Terrance Pieters – van Almere te ver om nu al te spreken van de weken-van-de-waarheid. Maar met de wedstrijden tegen de twee andere laagvliegers uit de Promotieklasse voor de boeg, staat er heel veel op het spel voor de polderclub. ‘Dit zal bepalen met welk gevoel wij de winterstop ingaan.’
Van druk op de ketel willen ze op Almere voorlopig niets weten, maar de kale feiten spreken voor zich: het team van coach Dider Meijer staat met één punt uit acht duels eenzaam op de laatste plaats. Nijmegen staat elfde (5 punten), Terriërs tiende (8 punten). Het zijn uitgerekend de twee ploegen die Almere de komende twee weken treft. Te beginnen met Terriërs-uit in Heiloo. Altijd lastig.
Pieters: ‘Ons spel ziet er helemaal niet slecht uit, maar het valt telkens de verkeerde kant op. Het is best typisch dat wij op een na alle duels met slechts een doelpunt verschil hebben verloren. We zitten er zó dicht tegenaan, maar ons rendement is te laag.’
Extra verantwoordelijkheid
De captain vindt het uiteraard lastig om voor de winterstop al over ‘finales’ te spreken. Maar: ‘Qua resultaten gaat het niet best. Een overwinning boeken zou ontzettend lekker zijn. Nu Sofia Verga is gestopt, ben ik aanvoerder. In die rol voel ik extra verantwoordelijkheid hoe het gaat. Het brengt een bepaalde druk met zich mee. Als je dan met je ploeg in een lastige fase verkeert, houd het me meer bezig.’
Pieters waakt er voor, dat ze als speelster gaat compenseren. ‘Als het niet loopt, ben ik als captain geneigd om meer te doen. De kans bestaat dat je dan juist te veel doet en dat gaat vaak ten koste van je eigen spel. Intern praat ik daar over, onder andere met Maartje Holtslag met wie ik de voortrekkersrol in het team oppak. Maartje speelt ook al heel lang in Dames 1. Maar ook met de andere meiden en met onze coaches heb ik het daarover. Ik ben altijd op zoek naar de manier hoe ik mijn rol het best kan invullen.’
‘We hebben tijd nodig’
Uiteindelijk gaat het volgens Pieters goed komen met Almere. ‘Na vorig seizoen stopten vijf speelsters en de keepster en ging Anna de Geus – de zus van international Jonas de Geus – naar SCHC. We hebben acht nieuwelingen moeten inpassen. Voor Almere-begrippen is dat veel. Het heeft tijd nodig. We zijn geen club waar de aanwas normaal gesproken groot is. Dit seizoen was een uitzondering, omdat we Promotieklasse gingen spelen. Speelsters weten ook dat Almere het liefst eigen jeugd doorschuift. Dit seizoen zijn drie speelsters vanuit MA1 doorgeschoven: Liv Rutgers, Eva van der Schoot en Lisanne Segers.’
Hoe ziet haar eigen hockeytoekomst eruit? Altijd Almere of toch ooit een avontuur hogerop, in de Hoofdklasse? ‘In de zaalcompetitie heb ik nu twee jaar in de Hoofdklasse gespeeld en ik moet eerlijk zeggen: dat smaakt wel naar meer. Als sporter wil je toch proberen het hoogste te halen. Je moet je kansen krijgen. Dan moet het plaatje perspectief bieden. De club, het team, je werk. Ik ben net klaar met mijn studie aan de VU in Amsterdam, maar ik weet nog niet hoe mijn maatschappelijke toekomst eruit gaat zien. Het gevoel moet goed zijn. Ik ken de andere clubs te weinig om te zeggen welke het best bij mij zou kunnen passen. Ik speel mijn hele leven al bij Almere. Het is zeker niet erg om daar te blijven.’
‘Op maandag gaat knop om’
Eerst is de blik gericht op Terriërs, een team dat vooral op eigen veld een lastig te bestrijden ploeg is. De handdoek ligt nog niet in de ring, bij Almere. ‘De sfeer in onze selectie is nog steeds goed. ’s Maandags tijdens de training gaat de knop om en kijken we vooruit naar de wedstrijd die komen gaat. We gaan er de komende weken alles aan doen om in ieder geval niet als twaalfde de winterstop in te gaan.’
