Nijmegen weigert handdoek in de ring te gooien

Voorafgaand aan de wedstrijd tegen MOP snakte Nijmegen naar een overwinning. Maar richting het einde van het seizoen, waarin regelmatig ‘net niet’ gewonnen werd, kon de ploeg van Bas de van der Schueren ook tegen een uiterst effectief MOP naar de overwinning fluiten (0-3).

De strakke gezichten van de Nijmeegse speelsters spraken na afloop van de wedstrijd boekdelen. Bij hun ouders lieten veel van hen de tranen de vrije loop. Het zoveelste verlies hakte erin. Zeker nu rechtstreekse degradatie, met nog maar twee wedstrijden te gaan en vier punten achterstand op de nummer tien, op de loer ligt.

Pleun van Dommelen (22) speelt al sinds de Benjamins voor de Gelderse club, maakte als B’tje haar debuut, promoveerde in 2017 naar de Hoofdklasse, maar moet nu toezien hoe haar team steeds dieper het moeras in zakt. ‘Dat we verloren, is natuurlijk enorm rot, zeker omdat een overwinning erin zat. De eerste helft hadden wij het overwicht. Zij kwamen maar twee keer in de cirkel, waarvan ze één keer mooi uit de corner scoorden. Wij kregen veel meer kansen, maar maakten ze niet af. Daar hebben we al vaker dit seizoen last van gehad.’

Ondanks verwoede pogingen, zoals hier door spits Tessa Verweijen, lukte het Nijmegen niet om te scoren tegen MOP. Foto: Marcel van Dommelen

Eilandjeshockey

Is het een gebrek aan daadkracht of pure pech dat het Nijmegen, waar aanvoerder en routinier Tessa Schoenaker in de winterstop vanuit eigen beweging vertrok, dit seizoen maar niet lukt om door te drukken? ‘We willen de bal allemaal de touwen in jassen, daar ligt het niet aan’, stelt de spits. ‘We wilden tegen MOP zelfs zó graag, dat iedereen een beetje voor zichzelf ging spelen in plaats van dat we als team bij elkaar bleven en elkaar hielpen.’

Coach De van der Schueren onderschreef de woorden van Van Dommelen. ‘Voor mijn gevoel kwamen we tot versnelling vijf en niet versnelling zes. Met een paar corners waren zij uiterst effectief. Het laatste kwart gaven we weinig weg, maar honderd procent kansen creëren en in een bepaalde flow de bal rond laten gaan, misten we. Met fases lukte dat, maar we hielden het niet vast. Dat is uiterst zuur. We hebben kneiterhard gewerkt, maar kwamen niet in de wedstrijd.’

Voor Nijmegen-keepster Saskia van Duivenboden is de sleeppush van Bo van Kempen onhoudbaar. Foto: Marcel van Dommelen

Inspiratie van Eefke Mulder

Groot is het contrast met vijf jaar geleden, toen Nijmegen – nota bene met shoots-outs op en tegen MOP – naar de Hoofdklasse promoveerde. ‘Dat was heel gaaf om mee te maken’, dacht Van Dommelen terug. ‘Heel anders dan spelen in de kelder van de Promotieklasse. Onlangs kregen we een paar keer training van Eefke Mulder (oud-international en voormalig Nijmegen-speelster, red.). Zij omschreef het wel goed. Ze zei: promotie- en degradatiewedstrijden zijn het leukst en het spannendst. Leuker dan dat je in het midden staat en nergens voor speelt.’ Zo voelt het ook. Iedereen kwam gisterochtend met gezonde zenuwen op de club. Alsof je play-offs speelt. Het is anders dan hoog in de Promotieklasse en Hoofdklasse spelen, maar het zijn wel leuke potjes waarin je hard moet werken.’

Dat neemt niet weg dat Nijmegen degradatie bijna niet meer kan voorkomen. Maar van opgeven, wil Van Dommelen nog niet weten. ‘Volgende week spelen we tegen HBS. Die wedstrijd is cruciaal. Daar moeten we drie punten pakken. Met opgeven kom je er sowieso niet.’

MOP – Nijmegen 0-3

30. Bo van Kempen (sc) 0-1
42. Bo van Kempen (sc) 0-2
56. Amy Burton 0-3