Milan van Baal zal zondag gewoon juichen tegen oude club Push

Zijn eerste meters als hockeyer maakte hij op het veld van Zwart-Wit in Breda. Op zijn veertiende stapte hij over naar concurrent Push. Nu, jaren later is Milan van Baal sinds dit seizoen weer te bewonderen in het zwart-witte tenue. Zondag wacht de ultieme climax in de strijd om degradatie: Zwart-Wit – Push. Welke van de twee Bredase ploegen pakt de laatste strohalm?

Aan het begin van dit seizoen keerde Van Baal terug bij zijn oude liefde. De oud-international (Van Baal kwam twee keer uit voor Oranje) moest de aanval van nieuw elan voorzien in de strijd om handhaving in de nieuwe Promotieklasse. Het debuutjaar van de nieuwe klasse loopt op zijn einde en tijdens de laatste speelronde van aanstaande zondag zullen de kaarten definitief geschud worden.

Hurley is al zeker van het kampioenschap en Cartouche en hdm kunnen zich opmaken voor de play-offs naar de Hoofdklasse. Onderin kan er nog alles gebeuren en zondag zal in Breda voor twee ploegen de beslissing vallen. Bij winst heeft Zwart-Wit een goede kans op handhaving, onder voorwaarde dat Voordaan geen punt pakt bij Schaerweijde. Push moet winnen om de maximaal haalbare play-outs te behalen. Mislukt dat, dan is de ploeg gedegradeerd.

Even geen Push-verleden

Eerder dit seizoen won Zwart-Wit de derby op Push met 1-3. Aankomende zondag komt de oude ploeg van Van Baal op bezoek voor de ultieme ontknoping. Voor beide elftallen staat er iets op het spel. ‘Voor de wedstrijd is dat hartstikke leuk. Als een van de twee al veilig of gedegradeerd is, dan is het duel minder beladen.’ De tweevoudig international zou zijn oude club terug naar de Overgangsklasse kunnen schieten. Mocht hij daar zondag de kans voor krijgen, twijfelt hij geen seconde. ‘Als wij zondag rechtsreeks kunnen handhaven en Push daaropvolgend degradeert, dan is dat jammer voor Push, maar ben ik blij voor ons. Na de wedstrijd zal ik dan gewoon met een biertje in mijn handen staan.’

Mocht Van Baal zondag de verlossende treffer maken, dan zal hij zich ook niet inhouden met juichen. Sommige sporters juichen niet als zij scoren tegen hun oude club, maar daar wil Van Baal niks van weten. ‘Ik juich gewoon, dat doet mij vrij weinig.’ Hoewel hij op zijn plek is bij Zwart-Wit, blijft het weerzien met Push toch een bijzondere wedstrijd voor hem. ‘Een derby tegen oud-teamgenoten en bekenden is altijd speciaal, maar zeker met de huidige stand. Ik heb weinig momenten in mijn hockeycarrière meegemaakt waar de laatste speelronde zo spannend was als nu. Alles kan nog gebeuren.’

Push te lang in leven gehouden

Het feit dat het slotakkoord voor de Bredase ploegen van zo’n hoog spanningsgehalte voorzien is, ligt volgens Van Baal voor een groot deel aan Zwart-Wit zelf. ‘Wij hebben Push te lang in leven gehouden. Ze hangen al zes weken aan een zijden draadje. Iedereen heeft nu het besef dat we de strijd te lang open hebben gehouden.’ Die strijd had allang gestreden moeten zijn vindt hij. Tijdens de thuiswedstrijd met HBS had Zwart-Wit aan een overwinning genoeg om de klus te klaren, maar het elftal van coach Pim Wijzenbeek verslikte zich en verloor uiteindelijk met 2-3.

'Wij hebben Push te lang in leven gehouden. Ze hangen al zes weken aan een zijden draadje' Milan van Baal

Dat de competitie hierdoor pas op de laatste speeldag zijn definitieve vorm zal krijgen, zorgt voor nog meer druk op de al beladen Bredase stadsderby. ‘Deze wedstrijd zal anders zijn dan andere wedstrijden. De druk is hoog, maar ik hoop dat het zo min mogelijk effect heeft op het team.’ Hoewel Zwart-Wit de betere papieren heeft, is het geen gelopen race is. ‘Je wint niet zomaar van Push, het is erop of onder.’

Dat lijkt de formule te worden die beide teams zondag zullen hanteren. Langs de lijn zullen naar waarschijnlijkheid honderden toeschouwers het schaakspel tussen de witte en de groene aanschouwen. Er wordt naar verluidt zelfs gerekend op zeker duizend supporters. Van Baal kan niet wachten: ‘Ik hoop dat het een gekkenhuis wordt. Voor mij kan het niet gek genoeg, dus neem de fakkels en de slierten maar mee!’