Tijmen Reijenga: floreren, debuteren, transfereren

De laatste maanden zit Tijmen Reijenga in een achtbaan. Hij floreerde bij Den Bosch, debuteerde in het Nederlands elftal en Oranje-Rood maakte onlangs bekend vanaf het volgende seizoen over de talentvolle verdediger te beschikken. Ondertussen balde Reijenga de afgelopen weken ook de nodige potjes mee in de zaal. Hoe blikt hij terug op de afgelopen periode én kijkt hij vooruit?

Na wekenlang onafgebroken hockeyen, kon Reijenga (22) vorige week zijn zinnen verzetten. Het skiën in Oostenrijk, samen met zijn schoonfamilie, hielp hem om tot rust te komen en alles wat met hockey te maken heeft voor even los te laten. ‘Het was prettig – en nodig – om alles wat er in het najaar gebeurd is, te laten bezinken.’

Een nieuwe uitdaging

Meteen weidt de Bosschenaar uit over zijn aanstaande transfer. Eentje die om meerdere redenen opvallend is. Hij is een kind van de club, begon met hockeyen bij Den Bosch toen hij vijf jaar was en maakte nooit eerder een overstap. Ook speelt hij al sinds jaar en dag met zijn twee jaar jongere broertje Pepijn in één team. En daar waar Tijmen vertrekt, blijft Pepijn hun club wel trouw.

De jongste van de Brabantse broers kampte met een langdurige scheenbeenblessure.  Nog altijd herstellende van de operaties had de familie Reijenga meerdere gesprekken aan de keukentafel over zijn hockeytoekomst. ‘We vonden dat bij Den Bosch blijven de beste optie was voor Pepijn. Dat is immers een vertrouwde omgeving waar hij zich verder kan ontwikkelen en minuten kan maken.’

In het volgende seizoen zit Reijenga niet meer met Den Bosch-spelers Gijs Campbell (l) en Austin Smith (r) op de bank. Foto: Koen Suyk

Terug naar het verhaal van Tijmen. Die is uiteraard blij met zijn transfer. Maar het was ook lastig om het vertrouwde nest te verlaten. ‘Ik hou van Den Bosch, maar zocht een nieuwe uitdaging om verder te groeien. Bij verschillende clubs had ik samen met mijn broertje gesprekken, maar die liepen nog op niets uit. Op een gegeven moment heb ik de knop omgezet en besloten om alleen weg te gaan.’

Inmiddels ziet-ie er stiekem ook wel het positieve van in om zonder zijn broertje te vertrekken. ‘Pepijn en ik hockeyen al sinds de D in één team. Ook al klinkt het misschien gek en verwachten mensen het niet: het lijkt mij wel lekker om eens niet samen met hem te spelen. Dat neemt niet weg dat ik het allemaal best spannend vind.’

Tijmen Reijenga zet de achtervolging in op Timo Goor (Rotterdam). Foto: Koen Suyk

Buddy Galema en de studiebelofte aan opa

Over een gebrek aan nieuwe uitdagingen heeft de student marketing management voorlopig sowieso niet te klagen. Hij behoort sinds afgelopen september al tot de trainingsgroep van Oranje, maakte in november zijn debuut en zit ook bij de groep die deze week startte met een nieuwe trainingscyclus.

‘Alles gaat harder, sneller en serieuzer dan ik van de Nederlandse jeugdteams gewend ben. De groep is ontzettend relaxed; de sfeer is goed. En aan Jelle Galema heb ik een fijne buddy die mij wegwijs maakt in hoe dingen in het Nederlands team lopen. Van elke minuut dat ik erbij ben, geniet ik.’

De rappe vleugelverdediger moet de rest van de zaalcompetitie missen vanwege het programma met Oranje. ‘Enerzijds is dat balen, want ik ben al mijn hele leven fan van zaalhockey. Anderzijds is het natuurlijk fantastisch om met Oranje op pad te gaan (op 12 januari vertrekt Delmée met zijn ploeg voor een trainingsstage naar Cádiz in Spanje, red.). Mijn opa is vooral bang dat ik mijn studie nu niet ga afronden. Ik heb hem beloofd dat wel te doen. Maar hij zal nog even geduld moeten hebben. Voorlopig heb ik andere prioriteiten.’