Met het vertrek van twee topspeelsters, de Argentijnse pieldoos Maria Granatto (28) en Duits international Sonja Zimmermann (24), deden de vrouwen van Bloemendaal deze zomer op papier een jasje uit. Toch denkt Jeroen Visser dat de Mussen er beter voor staan dan vorig seizoen. ‘Granatto en Zimmermann zijn goede speelsters, maar of ze in dit team pasten? Dat weet ik niet.’
Buiten het clubhuis van Oranje-Rood loopt Visser zondagmiddag de wedstrijd tegen de Eindhovenaren (2-1 verlies) nog eens na. Het was voor Bloemendaal een wedstrijd om snel te vergeten. Niet alleen vanwege de onterecht gegeven strafbal in de laatste minuut aan Oranje-Rood, waarvoor scheidsrechter Armand Triepels later zijn excuses aanbood. Maar ook vanwege het gebrek aan scherpte bij de Mussen voorin. Bloemendaal zette Oranje-Rood minutenlang met de rug tegen de muur, maar verzuimde de wedstrijd in het slot te gooien. ‘We hebben laten zien dat we beter zijn dan Oranje-Rood. Alleen zitten we nu in de hoek waar de klappen vallen’, concludeert Visser.
Het Bloemendaal waarover Visser nu beschikt, is erg gehavend. Demi Hilterman, de strafcornerspecialist die vorig seizoen met elf doelpunten één van de weinige lichtpuntjes van Bloemendaal was, staat met een enkelblessure aan de kant. Zij is de komende weken niet inzetbaar. Middenmidden Malou Nanninga ontbreekt vanwege een hersenschudding. Daarnaast mist Visser de geblesseerde speelsters Nine Rijna en Filiz Tuzgöl.
Dat Bloemendaal ondanks de afwezigheid van deze vier speelsters afgelopen zondag goed voor de dag kwam tegen Oranje-Rood, mag best een verrassing worden genoemd. ‘Hoewel we drie, vier basisspeelsters misten, vond ik wel dat we genoeg energie leverden. Ik ben tevreden over hoe we hebben gespeeld. Behalve dan dat we de kansen niet afmaakten’, aldus Visser.
Jeroen Visser met zijn assistent Andre Morees. Foto: Orange Pictures/Joris Verwijst
Veel speelsters zijn vertrokken
Vorig seizoen werd Visser in de week van de play-outs voor de groep gezet na het vertrek van Dave Smolenaars. Hij loodste Bloemendaal in veilige haven. Sindsdien onderging de ploeg een metamorfose. Niet alleen Sonja Zimmermann en Maria Granatto trokken de deur achter zich dicht. Ook Elke Boers, Lilly de Nooijer, Tyler Lench, Teuntje Horn en Mischa Timmerman vertrokken. Carmel Bosch en Fee Schreuder hingen hun stick aan de wilgen. Daartegenover stond de komst van Pien Molenaar (Kampong), Rosalie Rosman (HBS), Ivy Tellier (HDM), Filiz Tuzgöl (Amsterdam), Fusine Govaert (KZ) en Wiebke Wahlster (Mannheim).
Het vertrek van Zimmermann en Granatto en al die andere speelsters zorgde buiten Bloemendaal voor lage verwachtingen van de ploeg die vorig seizoen de competitie afsloot als nummer tien. ‘De buitenwereld heeft misschien z’n twijfels bij ons. Laat iedereen dat maar denken. Ik vind het allemaal prima. Wij weten wat onze kwaliteiten zijn en met welk proces we bezig zijn.’
De buitenwereld heeft misschien z’n twijfels bij ons. Laat iedereen dat maar denken. Wij weten wat onze kwaliteiten zijn Bloemendaal-coach Jeroen Visser
Visser: ‘We hadden vorig seizoen al veel goede speelsters en hebben er afgelopen zomer veel goede speelsters bij gehaald. Hoe wij willen spelen, komt met deze groep goed tot zijn recht. We hebben weinig lopers en veel passers. Dat betekent dat we hoog tempo kunnen spelen. Daarin zijn we enorme stappen aan het maken. Alleen: we zijn nog lang niet waar we moeten zijn. Daarom was het lekker geweest om tegen Oranje-Rood minimaal een punt te pakken’, zegt Visser, die de eerste competitiewedstrijd met Bloemendaal van SCHC verloor, met 6-0.
Als zijn speelsters er de komende weken in slagen de kansen wél afmaken, verwacht Visser veel van zijn ploeg. ‘Wat ons doel is, vind ik lastig om te zeggen. Uiteindelijk willen we serieus meedoen in de middenmoot. Met deze groep en onze manier van spelen, moet dat kunnen. Ik sta er positief in.’
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.