SCHC wéér met lege handen: ‘Deze klap komt heel hard aan’

Oud-international Laurien Leurink (28) sloeg maandag al na 49 seconden op prachtige wijze de 1-0 voor SCHC binnen in de NK-finale tegen Amsterdam. Het bleek niet genoeg om Stichtsche naar de eerste landstitel te leiden. Alweer niet.

Laurien, hoe hard komt deze klap bij jullie aan?
‘Heel hard. De buitenwereld legde dit seizoen veel druk op ons. Ergens vonden wij dat misschien moeilijk. Onszelf hebben wij die druk in ieder geval niet opgelegd. Dat neemt niet weg dat we deze finale dolgraag wilden winnen. Vorig seizoen waren we al dichtbij de landstitel. Dit seizoen waren we nog een stap verder, vind ik. Maar kennelijk nog niet ver genoeg.’

Voelde het dit seizoen voor het eerst alsof jullie kampioen móesten worden?
‘Nee, niet dat we het moesten. Wel dat we het konden. Voor het begin van de play-offs had ik voor de eerste keer het gevoel dat we het echt konden flikken. Andere jaren voelde dat minder zo. Toen voelde het vooral als meedoen. Daardoor komt deze nederlaag ook zo hard aan.’

Renée van Laarhoven is ontroostbaar na het verliezen van de NK-finale. Foto: Willem Vernes

Kun je iets benoemen dat beter had gemoeten?
‘Nee. Daar vind ik het nu nog veel te vroeg voor. De wedstrijd ligt net een paar minuten achter ons. Normaal gesproken heb ik mijn analyse wel klaar, maar nu nog even niet. Ik weet het echt niet. You win some, you lose some. Dat is het enige wat ik op dit moment op deze vraag kan antwoorden.’

Jullie derde kwart misschien?
‘Dat klopt. Ons derde kwart was absoluut niet goed. We stonden te veel onder druk. Het duurde te lang voordat we daar uit kwamen. Vervolgens kregen we ook nog geel (in het vierde kwart, Yibbi Jansen, red.). Op dat moment stonden we met 1-2 achter. In die fase wil je juist al je energie in de wedstrijd gooien om de gelijkmaker te forceren. Dan schiet het niet op als je met tien man komt te staan.’

Hoe blik je terug op de shoot-outs?
‘Die hadden beter gemoeten. Wij hebben niet één shoot-out gestopt. Wat dat betreft kun je wel concluderen dat Amsterdam terecht heeft gewonnen. Zo eerlijk moeten we zijn. Wel ben ik trots op de meiden die ‘m hebben genomen. Dat was heel dapper van ze. Vorig seizoen pakten wij Amsterdam thuis in de halve finale wél op shoot-outs. Deze keer niet. Zo werkt dat een beetje met shoot-outs: de ene keer win je, de andere keer verlies je. Het voelt soms een beetje als een muntje opgooien. Maar dat neemt niet weg dat wij deze keer niet goed genoeg waren.’

Lucas Judge troost Alexandra Heerbaart na de verloren shoot-outs. Foto: Willem Vernes

Vielen in deze twee finalewedstrijden jullie vier tegengoals misschien te makkelijk?
‘Ja. Dat vind ik wel. We kregen vandaag weinig cirkelpenetraties tegen, maar gaven wel makkelijk tegengoals weg. Datzelfde gebeurde afgelopen zaterdag. Dat is zuur. Amsterdam was heel effectief. Hoewel wij hun aanvallers wel onder controle hadden. Marijn Veen en Freeke Moes kregen amper kansen. Dus dat hebben we goed gedaan. Tja, wat moet je dan nog meer doen?’

Nou?
‘Ik zou het niet weten. We moeten doorgaan op de weg die we zijn ingeslagen. Maar ja, dat zeggen we ieder jaar. Nee, dat is trouwens niet waar. De afgelopen twee jaar is er wel degelijk iets veranderd bij ons. Vorig jaar hebben we een stijgende lijn ingezet. Je ziet ons groeien. Dat we twee jaar op rij de finale hebben gehaald, bewijst dat we op het goede spoor zitten. Alleen hadden we deze keer onszelf moeten belonen.’