Warmerdam: ‘Gun Pinoké alles, maar niet tegen ons’

Van alle spelers van Bloemendaal kent hij zaterdag het hol van de leeuw het beste. Dennis Warmerdam keert voor de heenwedstrijd van de play-off-finale terug naar het complex waar voor hem zo veel herinneringen liggen. Naar het veld van Pinoké, waar hij twaalf jaar speelde.

Het zijn de mooiste dagen in de Hoofdklasse. Ramvolle tribunes. Camera’s, aandacht, spotlights. Warmerdam geniet met volle teugen van zijn tweede play-offs, die voor hem wel een heel bijzonder slot zijn. ‘Natuurlijk kijk ik uit naar wat er maandag gebeurt bij ons thuis. De halve finale was al zo prachtig. Volle bak, al dat oranje. Maar zaterdag is voor mij ook speciaal. Pinoké heeft mij veel gegeven. Daar kon ik mij ontwikkelen. Gaven ze mij een kans om na mijn ziekte weer terug te komen. Mijn hart ligt nu bij Bloemendaal. Daar vecht ik voor, daar speel ik. Maar ik vergeet niet welk verleden ik heb bij Pinoké. Dat draag ik ook met me mee.’

De band is nauw tussen Warmerdam en Pinoké, dat hem als zestienjarig talentje zag komen van De Reigers. Na de playoff-finale van vorig jaar vertrok de spits naar Bloemendaal. Begin april pakte de negentienvoudig international zijn eerste hoofdprijs met zijn nieuwe club, op de EHL. Na afloop werd-ie geïnterviewd. De eerste reactie op dat bericht – een warme felicitatie -, was van Pinoké-voorzitter Astrid Ventevogel. En dat terwijl de Europese clubcompetitie voor haar club juist teleurstellend verliep. 

Warmerdam in de halve finale tegen Rotterdam. Foto: Koen Suyk

De nabeschouwing met Van Hattum

‘Ook een aantal spelers spreek ik nog regelmatig. Jannis van Hattum, bijvoorbeeld’, vertelt Warmerdam, over de aanvoerder van Pinoké. ‘Ik heb hem zondag nog gebeld na de wedstrijd tegen Rotterdam, toen ik terugreed van Bloemendaal naar huis. Het ging toen vooral over onze wedstrijden. Zij hadden net van Kampong gewonnen. Gaaf voor ze, al verrast het mij niet. Zeker in hun thuiswedstrijd had ik wel hoge verwachtingen van ze. We zijn vrienden, vinden het mooi dat we elkaar in de finale tegenkomen. Jannis ken ik al meer dan tien jaar. We groeiden samen op, maakten hoogte- en dieptepunten mee.’

Van Hattum was er, en met hem een heleboel andere huidige Pinoké-spelers, bij in 2018 toen Warmerdam afscheid nam van het thuispubliek. Een tumor in zijn onderarm leek een streep te zetten door zijn hockeyloopbaan. Inderdaad, leek. Het verhaal is in de hockeywereld bekend en uiteindelijk filmachtig mooi. Warmerdam herstelde en zijn arm bleek veel sterker dan gedacht. Hij werd toegevoegd aan Oranje en verdiende een droomtransfer naar Bloemendaal. Een overstap die al maanden voor de finale van vorig jaar bekend werd. 

‘Het had iets geks, vorig jaar’, haalt Warmerdam terug. ‘Ik speelde die finale met Pinoké tegen mijn toekomstige teamgenoten. Op het moment zelf is het simpel, je wil gewoon presteren. Maar achteraf weet je ook dat die wedstrijd een bepalend gevoel meegeeft aan de start van het nieuwe jaar. Nu is het anders, ik ga nu nergens meer naar toe. Ik kom de wedstrijd spelen om kampioen te worden, op een club waar ik veel mensen ken. Dat is het. Vooraf mijd ik altijd wat langere gesprekken met bekenden van vroeger. Dat is niet onaardig bedoeld. Ik geef echt wel een hand als ik iemand tegenkom. Maar, wat ik zei, ik ben daar met een doel. Winnen met Bloemendaal. Dat staat boven alles.’

Warmerdam in de finale van vorig seizoen, als speler van Pinoké. Foto: Koen Suyk

Niet nadenken, maar uithalen

Warmerdam heeft het eerder gezegd, hij moest even landen bij Bloemendaal. Zijn plek vinden. ‘Het is als mens goed om na een heleboel jaar te zien hoe het ergens anders is. Je verder ontwikkelen, leren van spelers die al jaren aan de top staan zoals Glenn Schuurman en Arthur Van Doren. Daarnaast heb ik hockeyend stappen gemaakt, ben meer een aanspeelpunt in het team geworden dan ‘alleen maar’ een afmaker. Maar die kant moet ik ook weer niet vergeten. Ik blijf ook iemand van plotse, opportunistische acties. Mijn goal uit bij Rotterdam was weer zo’n ouderwets Warmerdam-moment. Bal voor mijn stick, vlak bij het doel. Niet nadenken, maar uithalen. Ik mag mezelf bij Bloemendaal nog wat vaker laten zo zien, vind ik. Durven en doen.’ 

Dit weekend heeft-ie daar het ideale podium voor. Alle ogen zijn gericht op de finale. Nog acht kwarten en honderdtwintig minuten voordat de kampioen van 2022/2023 bekend is. ‘Ik gun ze alles bij Pinoké. Behalve tegen ons.’