Hoe Mercurio als voetballer van PSG de hockeywereld in rolde

Ooit droomde Kevin Mercurio van de Champions League-finale. De 29-jarige Franse hockeyer van Hurley speelde in een ver verleden in de jeugdopleiding van topclub Paris Saint-Germain, samen met spelers als Presnel Kimpembe en Adrien Rabiot. Een enkelbreuk maakte een einde aan zijn voetbalcarrière. Mercurio schreef een nieuw hoofdstuk in zijn jongensboek en werd hockeyer. Daar blijkt hij ook over het nodige talent te beschikken. 

In de aderen van Mercurio stroomt nog altijd een beetje voetbalbloed, zo liet hij in de chaotische kraker tegen zijn oude club Klein Zwitserland zien. De clash kende zondag opvallend veel opstootjes, Mercurio was er telkens als de kippen bij. Vooral de woordenwisseling met huisgenoot en voormalige ploeggenoot Nico Keenan was opvallend. ‘Dat was in de emotie van de wedstrijd’, vertelt hij lachend achteraf.

‘We zijn echt goede vrienden’, vervolgt Mercurio na de 2-0 overwinning van ‘zijn’ Hurley. ‘Nico voelt als een broer voor me. We trekken veel met elkaar op en lachen samen veel, maar op het veld heb ik dat even aan de kant gezet.’

Kevin Mercurio in een rechtstreeks duel met huisgenoot en voormalig ploeggenoot Nico Keenan. Foto: Willem Vernes

Mercurio droeg in het ‘coronaseizoen’ nog de clubkleuren van KZ. In de zomer liet Omar Schlingemann, de nieuwe coach van de Steenbokken, aan de Fransman weten dat hij niet in zijn plannen voorkwam. ‘Dat verklaart misschien waarom ik elk duel in vloog’, klinkt Mercurio getergd in zijn nieuwe Hurley-tenue. ‘Ik vocht voor iedere bal en wilde maar wat graag mijn hockeykwaliteiten laten zien.’

Voetbaltalent

Als Mercurio ergens voor wil gaan, dan gaat hij daar ook vol voor. Het is tekenend voor de sportcarrière van de Fransman, die een geweldige wending kreeg. Mercurio groeide op in St-Germain-en-Laye, een westelijke buitenwijk van Parijs. Als vierjarig jongetje besloot hij op voetbal te gaan.

Ik houd niet zoveel van de sfeer rondom voetbal. Voetballers met veel geld zijn gek en arrogant. Dat zijn mijn vrienden niet. Kevin Mercurio, middenvelder van Hurley

Bij de plaatselijke Mesnil le Roi vielen de voetbalkwaliteiten van de jonge Mercurio al snel op. Hij werd op zijn elfde door PSG benaderd om daar in de jeugdopleiding te komen spelen. ‘Mijn ouders wilden dat niet’, blikt Mercurio terug. ‘Ze wilden niet dat ik zo vroeg uit huis zou gaan en dat ik me zou focussen op school. Helaas, wie weet hoe het dan was verlopen…’

Toch naar PSG

Een jaar nadat PSG het jonge voetbaltalent benaderde, verliet Mercurio alsnog Mesnil le Roi, om drie jaar in de jeugd van Houilles AC uit te komen. Mercurio was vijftien toen de Champions League-finalist van dit jaar het opnieuw probeerde. ‘Ik was wat ouder en leek er nu wel klaar voor. Ik waagde een poging.’

Kevin Mercurio als voetballer in de jeugdopleiding van PSG. Eigen foto

En zo stond Mercurio ineens op het trainingsveld met Presnel Kimpembe, Adrien Rabiot, Mamadou Sakho en keeper Alphonso Aréola. ‘Die jongens waren toen al zó goed.’

Die vier voetballers haalden uiteindelijk allemaal de hoofdmacht van de miljardenclub. Kimpembe en Aréola werden in 2018 zelfs wereldkampioen met Frankrijk. ‘Die mannen spreek ik nooit meer. Ik houd niet zoveel van de sfeer rondom voetbal. Voetballers met veel geld zijn gek en arrogant. Dat zijn mijn vrienden niet.’

Desondanks heeft Mercurio nog altijd contact met diverse mensen van de topclub. ‘Aurelien Denotti was vroeger mijn assistent-trainer. Hij is nu fysieke trainer van het eerste elftal. Ik spreek hem nog regelmatig.’

Kevin Mercurio neemt voor PSG een penalty. Eigen foto

Met supersterren Kylian Mbappé en Neymar Jr. heeft Mercurio nog nooit gesproken. ‘Zij zijn er allemaal bijgekomen nadat de rijke mannen uit Qatar de club hebben overgenomen. Fan van dat soort voetballers ben ik wel, hoewel Neymar wel echt knettergek is. Hij ligt altijd op de grond, maar kan fantastisch voetballen. De Champions League-finale tegen Bayern München heb ik in mijn Neymar-shirt gekeken.’

Een enkelbreuk en een stageplek brengen Mercurio naar de hockeysport

De Champions League-finale zelf spelen, zal bij een droom voor Mercurio blijven. Werkelijkheid zal het nooit worden. Op zijn achttiende brak hij zijn linkerenkel, waardoor een dikke streep door zijn profcarrière ging.

Op dat moment was hij bezig om zijn trainersdiploma te halen. Daarvoor moest Mercurio een stageplek vinden en dat mocht niet bij een voetbalclub. Hij belandde bij de hockeytak van PSG, Saint-Germain Hockey Club (SGHC). ‘Mijn vrienden speelden daar allemaal, maar ik wist toen nog niets van hockey’, herinnert hij zich. Maar hij werd wel verliefd op de sport.

Kevin Mercurio was negentien jaar toen hij voor het eerst een hockeystick in handen had. Foto: Willem Vernes

Een jaar later, eenmaal herstelt van zijn enkelbreuk, gooide Mercurio het over een andere boeg. Hij besloot zich als speler aan te sluiten bij SGHC. ‘Dat zal altijd de club van mijn hart zijn.’ Hij speelde daar liefst acht seizoenen, haalde met zijn ploeg in de play-offs zeven keer de finale en werd vier keer landskampioen.

Inmiddels heeft de Fransman ook zeven EHL-deelnames achter zijn naam en werd hij door bondscoach Jeroen Delmee uitgenodigd voor de nationale ploeg. ‘Ik draaide een goed seizoen en had een aantal belangrijke goals gemaakt’, weet Mercurio nog. ‘Ik heb geen enkele wedstrijd in het nationale jeugdteam gespeeld, dus het ging ineens heel snel. Uiteindelijk ging ik als reservespeler mee naar het WK in India. Een droom werd werkelijkheid. Dat nemen ze me nooit meer af.’

Kevin Mercurio in duel met voormalig ploeggenoot Wisse Schapers van Klein Zwitserland. Foto: Willem Vernes

KZ haalt Mercurio naar ‘de beste competitie ter wereld’

Het was in 2018 de kwartfinale in de EHL in Rotterdam waar Mercurio een transfer naar Nederland – ‘de beste hockeycompetitie ter wereld’ – verdiende. ‘We verloren met 8-0 (doelpunten telden toen dubbel, red.) van Bloemendaal, maar ik speelde toen echt goed. Bij die wedstrijd waren een aantal mensen van KZ aanwezig. Ik ben toen gevraagd of ik voor hen wilde spelen. Opnieuw een droom die uitkwam’, glundert hij.

Mercurio zal Klein Zwitserland wat dat betreft altijd dankbaar blijven. De middenvelder heeft dan ook totaal geen haatgevoelens jegens de Haagse club, ondanks het feit dat coach Schlingemann hem niet nodig had.

‘Mijn plan was om bij Klein Zwitserland te blijven, ik had het daar goed naar mijn zin. Klein Zwitserland voelt als een thuis voor mij, net zoals de wedstrijd van afgelopen zondag als een thuiswedstrijd voelde. Ik ken hier heel veel mensen en ben nog steeds iedere zaterdag als trainer van Meisjes A1 bij KZ te vinden. Ik zal het nooit vergeten dat Klein Zwitserland mij de kans heeft gegeven om in Nederland te komen hockeyen.’

Kevin Mercurio, nu nog spelend in het tenue van voormalig Hurley-speler Graeme Scott. Foto: Willem Vernes

Of hij het voetballeventje mist? ‘Laat ik vooropstellen dat ik nooit zal weten hoe mijn voetbalcarrière was gelopen. Ik ben nooit bezig geweest met het feit dat ik eventueel heel veel geld ben misgelopen door voor hockey te kiezen. Maar soms mis ik het voetbal wel, vooral tijdens de winter. Ik speel geen zaalhockey, dus dan ga ik even lekker terug naar Frankrijk om met mijn vrienden te voetballen.’

Niet in een met 50.000 man gevuld Parc des Princes, maar lekker op een Frans bijveldje.