Hoe Thur Stadelmaier het hart van zijn oude hockeyliefde brak

Schaerweijde-aanvaller Thur Stadelmaier (23) tekende maandagmiddag voor de winnende treffer in het derde en beslissende playout-duel met Nijmegen (2-3). In zijn geboortestad deed uitgerekend hij zijn oude club de das om, waardoor Schaerweijde zijn Hoofdklasse-abonnement met nog een seizoen verlengt. 

Hij is dus geboren en ook opgegroeid in Nijmegen. Doorliep de club aan de d’Almarasweg van de F-jes tot en met zijn zestiende. Zijn vader speelt daar nog altijd in Veteranen A. Stadelmaier junior keerde via Kampong en Voordaan terug op zijn oude cluppie voor een grote wedstrijd. Maar niet in het lichtblauw, maar in het rood van Schaerweijde. 

Zijn nieuwe club, waar hij vorig seizoen naartoe verhuisde na de promotie met Voordaan. Waar ze in Groenekan roemloos uit de Tulp Hoofdklasse vlogen, overleefde Schaerweijde het bizarre jaar wel. Het was voor de spits zijn eerste seizoen op het hoogste niveau. En dat beviel hem goed.

Het Voordaan-scenario

‘Als je terugkijkt naar het afgelopen jaar, weet je dat het heel zwaar gaat worden’, vertelt de aanvaller, terwijl hij vlak daarvoor liters champagne over hem heen gespoten kreeg. Want hij was met zijn doelpunt van onschatbare waarde. Hij blikt na de goede afloop maar wat graag terug op zijn seizoen. ‘We wisten van tevoren dat we veel zouden verliezen. Veel goals tegen zouden krijgen, er soms gigantisch vanaf zouden gaan. Maar als het dan echt gebeurt, denk je: shit. Ergens hoopten we op meer.’

Maar meer dan een elfde plek zat er niet in. Alleen Voordaan (zijn oude club) eindigde onder de Zeistenaren. In ieder geval geen rechtstreekse degradatie, maar wat hadden ze graag de play-outs ontlopen. Stadelmaier als geen ander.

Want hij beleefde dat een jaar eerder al eens, toen hij met Voordaan hoofdklasser Tilburg in een best-of-three versloeg. En dit seizoen stond hij precies aan die andere kant. Aan de kant van de hoofdklasser, die moest vrezen voor een stunt van de ploeg uit de Promotieklasse. Bij teams waar het altijd zo kan spoken. 

Stadelmaier wordt geknuffeld. Foto: Joris Verwijst

En dat ging de afgelopen weken regelmatig door zijn hoofd. ‘Ik heb het aan de groep verteld. Laat ’t geen Voordaan-scenario worden’, vertelt Stadelmaier. Voordaan won destijds duel één thuis na shoot-outs, verloor (vrij kansloos) op bezoek in Tilburg en won tijdens het derde en beslissende duel opnieuw op eigen veld na shoot-outs. ‘Het was exact met ons drieluik te vergelijken. Maar wij hebben daar echt van geleerd. Dit samen besproken. Als het mis zou zijn gegaan, zou dat ook onterecht zijn geweest. Wij hebben namelijk meer kwaliteit dan Nijmegen.’

De ploeg van Albert-Kees Manenschijn had wel drie wedstrijden nodig om dat kwaliteitsverschil uit te drukken. Na verlies via shoot-outs woensdagavond, won Schaerweijde zaterdagmiddag op eigen veld wel. Daarom viel maandag de beslissing in de spannende best-of-three. ‘Ik ben echt zo blij. Dit is echt het hoogtepunt van het jaar. Het hele seizoen doet er niet meer toe. Ik ben zo fokking trots op mijn team.’ 

Thur Stadelmaier omhelst de meegereisde supporters. Foto: Orange Pictures / Joris Verwijst

Vader in het ‘Nijmegen-vak’

En Stadelmaier zelf zorgde dus voor dat hoogtepunt. Twaalf minuten voor tijd tipte hij de beslissing (de 3-2) de touwen in. Hoe hij dat precies voor elkaar kreeg, weet hij eigenlijk zelf ook niet meer. ‘Ik zat helemaal niet lekker in de wedstrijd. Maakte nog een domme overtreding waar een strafcorner en uiteindelijk doelpunt uitviel. Een typische aanvaller-overtreding. Veel te gretig de bal willen hebben’, blikt hij terug. Daarna komt de opluchting. ‘Het is fijn dat ik mijn fout goed kon maken. Vloog ‘ie zo het dak van de goal in, ja? Ik ga ‘m straks meteen terugkijken. Het maakt het plaatje wel compleet hoor. Op je oude club, je huidige club in de Hoofdklasse houden.’

Waar hij vroeger waarschijnlijk enorm geliefd was in de Gelderse stad, was het maandagmiddag even (en misschien nog steeds) de meest vervloekte man voor iedereen met een lichtblauw hart. Althans, voor bijna iedereen. ‘Ha, mijn vader keek met zijn teamgenoten naar deze wedstrijd. Hij zat tussen het Nijmegen-publiek. Hij was ongetwijfeld de enige die voor mij was, aan die kant.’

Bij het uitpubliek zaten zijn moeder, zusje en vrienden. Die trakteerde hij één voor één op een bezwete knuffel. Zijn eerste jaar bij de ploeg uit Zeist voelt geslaagd. En hij kan opgelucht ademhalen. ‘Misschien is het nu makkelijk praten, maar ik had geen betere keuze kunnen maken.’