Amsterdam in degradatiepoule: ‘Best een beetje een afgang’

Degradatiehockey. Iets waar de dames van Amsterdam maar barweinig ervaring mee hebben. Maar dit zaalseizoen moet de ploeg van Robert Tigges er toch aan geloven. Het grote Amsterdam speelt samen met Union, Helmond en Ring Pass in de degradatiepoule in de zaal. 

Natuurlijk, zaalhockey is een ander spelletje dan veldhockey. Daar doet Amsterdam steevast mee om de prijzen. In mei wacht misschien wel de zoveelste finale om het landskampioenschap. Dezelfde maand waarin Union, Helmond en Ring Pass twee niveaus lager nog een handvol wedstrijden afwerken in hun Overgangsklasse.

Maar voorlopig zitten we nu in de zaal. In januari. En wordt Amsterdam, for the time being, in een adem genoemd met de drie ploegen die ze op het veld nooit tegenkomen. Hoewel de hoofdstedelingen al zeker zijn van lijfsbehoud, weet ook gelegenheids-aanvoerder Fay van der Elst dat ze zich bij de oudste club van Nederland even achter de oren moet krabben. 

Van der Elst is tevreden als ze na de tweede overwinning van de dag gevraagd wordt naar het resultaat van de vierde speelronde. Dat kon simpelweg ook niet anders. Haar ploeg zette een 10-0 overwinning op Helmond neer en won ook ruim (5-0) van Ring Pass. ‘We wilden zes punten pakken en daarmee veilig zijn. Dat zijn we nu’, verklaart de aanvoerder haar gedeeltelijke tevredenheid. Met een eerste plaats in de degradatiepoule komt de ploeg ook volgend seizoen weer uit in de Hoofdklasse Zaal. Maar balen doet ze ook. ‘Deze poule is een teleurstelling. Je mag het inderdaad best een beetje een afgang noemen.’

‘Zaalhockey op deze manier is ook leuk’

Van der Elst is met haar 23 jaar een van de oudsten in de ‘vaste’ zaalselectie van Amsterdam. Bovendien deed ze veel zaalervaring op bij haar oude club HDM, waarmee ze begin 2020 nog Europees zilver won. Uitgerekend in die zaal, Sportcampus Zuiderpark, staat ze nu een jaar later weer. De spits, die in de zaal achterin staat, maakte in 2020 ook deel uit van de Oranje-trainingsgroep voor het EK Zaal in Minsk, maar haalde de uiteindelijke selectie niet. Al deze elementen zorgden ervoor dat Van der Elst tot aanvoerder werd gebombardeerd, bij de ploeg waarmee ze voor het eerst in de zaal staat. Vorig seizoen ging het zaalseizoen immers helemaal niet door.

Van der Elst in actie tegen Ring Pass. Foto: Willem Vernes

Van de Europese top naar de zaalkelder van de Hoofdklasse. Da’s even schakelen. ‘Hier is het zaalhockey anders dan ik bij HDM gewend ben. Ik vind het een heel leuk spelletje. Maar op deze manier is het ook gewoon leuk. Niets mòeten. Geen gevoel van: ik moet landskampioen worden. Dat voelt ook fijn. Die instelling zou met deze selectie ook niet realistisch zijn. Ik besloot maar naar mezelf te kijken. Hoe kan ik er alles uithalen? Dat pakt goed uit.’

Iedere week weer een andere samenstelling

De dames van Amsterdam krijgen wekelijks versterking van hun A1. Ze hadden zondag in Den Haag negen speelsters, waarvan er drie uit de jeugd kwamen. Sofie ter Kuile (keepster), Floor de Haan, Noor de Baat, Alessia Norbiato, Filiz Tuzgöl en Van der Elst vormden ook zondag de vaste zaalhockeykern, die gemiddeld zo’n 20 jaar oud is. Ook de begeleidingsstaf is iedere week anders. De eerste twee speelweekenden was Tigges hoofdcoach en nam assistent Ian Daugherty (normaal gesproken coach van dames 2) het over, wanneer Tigges zelf bij de mannen van Amsterdam meedeed. In het derde speelweekend stonden Teun Rohof en Daugherty voor de groep. Zondag was het de beurt aan Tim Bakker, de coach van meisjes A1. De geblesseerde Ilse Kappelle het wisselschema bij. 

Ze zijn flexibel, zegt Van der Elst met een lach op haar gezicht. En ja, soms is het overmacht. Maar neemt Amsterdam het zaalhockey wel zo serieus? ‘Ja’, klinkt het na enige aarzeling, waarna ze haar antwoord uit probeert te leggen. ‘We trainen hard. Daar kan je wat mij betreft aan zien of je het serieus neemt. Met Tigges als echte zaalhockeyman. Ook als hij er niet is, geeft hij duidelijke instructies mee. We nemen het serieus. Hij neemt het serieus. Een degradatiepoule is al he-le-maal niks voor hem.’ 

Ze had het graag anders gezien, maar de aanvoerder ziet in dat eerste worden in de degradatiepoule nu nog het maximale is voor dit Amsterdam. ‘De beschikbaarheid van de speelsters, die op het veld in dames 1 spelen, was lastig. Er waren weinig meiden die echt vast konden. We hebben geprobeerd om in de kampioenspoule te komen. Dan weet je nooit wat er kan gebeuren. Dat is mislukt. Voor het team dat we hebben doen we het goed. Meer zat er niet in.’

Van der Elst. Foto: Willem Vernes