Evie Belgraver (13), wellicht de beste speler van haar generatie

Onwetend liep Evie Belgraver (13) zaterdagmiddag naar de pers toe. Of ze even wilde komen kletsen. Tuurlijk deed de aanvoerder van Klein Zwitserland MO14-1 dat. Zeker na de gewonnen NK-finale tegen Rotterdam. Maar ze vroeg zich wel af waarover het gesprek dan zou gaan. Tot ze het antwoord hoort.

‘Huh’, stamelt ze. ‘Gaat het over mij? Hoezo dan?’

Het is een typerende reactie voor het jonge talent. Die vol verbazing antwoord geeft op de vragen die haar gesteld worden. Belgraver speelde zich het afgelopen NK-weekend in de kijker. Als je haar ziet spelen, vergeet je direct dat ze pas dertien is. Ze strooit van achteruit met prachtige passjes, steekballetjes en schijnbewegingen, leest het spel als geen ander, straalt rust uit en heeft ook nog een gruwelijk schot in huis. En dat terwijl ze anderhalf jaar geleden nog bij Craeyenhout in de MO12-1 speelde. 

De complimenten van haar Franse coach

Met haar losse, bruine haren, bij elkaar gehouden door een brede donkerblauwe haarband, en om haar linkerarm een regenboog-aanvoerdersband valt ze sowieso al op. Een speler die eigenlijk iedere coach wel in zijn team zou willen. Maar Fransman – en KZ-coach – Kevin Mercurio is de gelukkige. ‘Evie is waarschijnlijk de beste speler van haar generatie’, vertelde hij. 

Een prachtig compliment van haar coach, die haar twee jaar terug al vroeg voor KZ. ‘Ik ben heel blij dat ik hier mocht komen spelen’, klinkt ze dankbaar, ook al moet ze voor iedere training een half uur op de fiets zitten, of haar ouders lief aankijken. ‘Ik vind het heel leuk om te trainen. Dat doe ik het liefst iedere dag’, vertelt ze. ‘Ik doe ook echt mijn best. Want ik wil later heel graag in de Hoofdklasse spelen.’

Evie Belgraver. Foto: Willem Vernes

Het is waarschijnlijk niet de vraag of, maar vooral wanneer de aanvoerder gaat ruiken aan dat niveau. De afgelopen week beviel haar in ieder geval al wel. Haar eerste kennismaking met wat er allemaal bij komt kijken bij het behalen van haar droom. ‘Ik voelde me echt een topsporter’, zegt ze. Ze begint met opsommen. ‘We moesten deze week pasta eten. Dat is goed voor je. Dan kan je als sporter het best presteren. We kregen een heel schema. Daar stond ook in dat we in de ochtend kwark moesten eten. Ik heb het allemaal netjes gedaan hoor. Alleen goed slapen lukte me niet. Ik kon alleen maar over hockey denken.’

En dat is logisch. Belgraver stond stijf van de zenuwen voor haar allereerste grote hockeymoment. Zaterdag speelde ze met haar teamgenoten de halve finale tegen Den Bosch. Bij winst (en dat lukte, 4-2) wachtte de finale. ‘Ik kon aan niks anders denken. Dit was de spannendste dag uit mijn leven. Ik hoopte vooral één ding: dat we de halve finale zouden winnen.’

Allereerste medaille ooit

Haar droom kwam dus al uit, toen ze met haar teamgenoten in de finale stond tegen Rotterdam. Belgraver maakte daarin ook nog eens het openingsdoelpunt. ‘Ik vind het heel cool dat ik in de finale gescoord heb. Ik heb over van alles nagedacht, maar had echt niet verwacht dat het zo zou gaan’. Ze kijkt even naar beneden. ‘Dit is mijn allereerste medaille ooit. Ik ga ‘m op mijn slaapkamer hangen.’

Foto: Willem Vernes

‘Niet aan de hele school vertellen’

Maar Belgraver droomt met de gouden plak om haar nek alweer groter. Terwijl ze net de schaal de lucht in gegooid heeft met haar ploeg, kan ze niet wachten om weer op het veld aan de slag te gaan. ‘Al mijn teamgenoten zijn supergemotiveerd. Ik ook. We trainen echt hard’, zegt ze. ‘We willen allemaal heel graag. Ik zou het ook super vinden om de NK-finale te halen op het veld. Daar ga ik heel hard voor trainen.’

In het weekend kon ze volop feestvieren. Daarna moest ze natuurlijk gewoon weer de klas in, al wilde ze daar zaterdag eigenlijk nog niet mee bezig zijn. Hardop denkend: ‘Ik ga wel aan mijn vrienden vertellen dat ik landskampioen geworden ben, maar niet aan de hele school.’