Zaterdagmiddag stonden de mannen van Laren op het punt clubgeschiedenis te schrijven. Met nog één speelronde te gaan, kon de Gooise ploeg de halve finale al ruiken, maar ging het alsnog mis in een bizarre slotwedstrijd tegen Voordaan. Hierdoor stonden ze zondag opeens in de nacompetitie. En ook daarin liep het helemaal verkeerd af voor Laren, dat degradeerde naar de Topklasse.
De zondag begon nog zo goed voor Laren. Na de 4-2 zege op Tilburg hoefde er nog maar één wedstrijd gewonnen te worden om handhaving zeker te stellen. Ook de tweede wedstrijd tegen Leiden begon voortvarend. Met een 5-1 voorsprong en nog een kleine tien minuten te gaan, wees alles op een eenvoudige middag voor de mannen van coach Thom Fokker.
Tot Leiden de geest kreeg. Zonder keeper en onder luide aanmoediging van de Oegstgeester fans boog Leiden de wedstrijd helemaal om. Tot ongeloof van Laren stond er na dertig minuten spelen een stand van 5-6 op het scorebord.
De keiharde realiteit
Met nog één wedstrijd voor de boeg stonden de vier teams in poule A van de nacompetitie op drie punten uit twee wedstrijden. In een Gooise derby kon Laren, dat een minder doelsaldo had dan tegenstander Gooische, bij winst alsnog een hoofdklasseticket binnenhalen.
Misschien waren het de mentale klappen van het vreemde weekend. De vermoeidheid van vijf wedstrijden in twee dagen? Een offday of pure pech: het wilde tegen Gooische niet lukken. De anders zo feilloos genomen strafcorners van Thomas Selles en Thomas Vis gingen er maar niet in. Een op zich prima genomen strafbal van diezelfde Selles werd knap door Gooische-keeper Hugo van Reeken gekeerd. Spitsen Kenny Bain en Luke Friederich misten de scherpte die ze in andere wedstrijden wel hadden.
Met een strafcorner tegen bij een 3-2 achterstand, tien seconden voor tijd, wist Laren al dat het gespeeld was. Geen NK, maar degradatie was de keiharde realiteit. En dat is een bittere pil.
Er zat niets meer in de sinaasappel
‘Fysiek zaten we er eigenlijk al helemaal doorheen vanmorgen’, zei Fokker vlak na de domper. ‘We liepen zaterdag om een uur of zes het sportcentrum in Almere uit en waren vanmorgen alweer om half negen in Den Haag. Daartussen was het vooral rusten, rusten en nog meer rusten. Toch hebben we onszelf bij elkaar geraapt. We zeiden tegen elkaar: de sinaasappel is al helemaal uitgeperst, maar we gaan er toch nog een glaasje uithalen. Dat lukte in eerste instantie ook. Tegen Tilburg speelden we een heel goede wedstrijd. Ook tegen Leiden was het voor vijfenzeventig procent goed. Daarna zakten we weg, met wat ongelukkige momenten in de laatste wedstrijd. En dat voelt kut.’
Fokker is op het veld assistent-coach van Dames 1. In het zaalhockey verdiende hij onder meer zijn sporen bij Oekraïne als analist van het nationale zaalteam. ‘Voor mij is zo’n degradatie de eerste keer. Dat doet heel veel pijn. Ik durf niet te zeggen hoe het komt dat we het uit handen hebben gegeven. Aan de sfeer lag het in ieder geval niet. De jongens gaan voor elkaar door het vuur. Anders kan je ook niet zo’n laatste wedstrijd tegen Gooische neerzetten. Dan hadden we met 18-0 verloren, omdat iedereen er mentaal en fysiek helemaal doorheen zat. De jongens mogen trots zijn op hoe serieus we dit zaalseizoen hebben aangepakt. Hoe we dichtbij mooie dingen waren. Maar des te meer pijn doet het als het allemaal net niet onze kant op valt.’
Als een groot man pakken
In nog geen 24 uur naar op de drempel van het NK naar een degradatie naar de Topklasse. Iedereen zal begrijpen dat dat als een keiharde knal binnenkomt bij de spelers en staf.
Fokker: ‘De groep krijgt in het begin van de week vrij en daarna starten ze alweer op het veld. Daar zetten ze ongetwijfeld mooie dingen neer. Met de bravoure zit het wel goed. Dat lieten ze zien in de laatste competitiewedstrijd tegen HGC (2-1 winst) en ook in de zaal. Ik weet zeker dat ze die lijn doortrekken in de tweede seizoenshelft.’
Voorzichtig verscheen er een glimlach bij Fokker: ‘Ondanks deze pijn is het gaaf om te merken dat we met de club stapjes omhoog aan het zetten zijn. Dames 1 promoveerde vandaag naar de Hoofdklasse Zaal. Wij waren ook dichtbij iets heel moois. Zo’n proces betekent dat je af en toe door een dalletje moet. Al is dit wel heel erg slikken.’
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.