Even leek het erop alsof het doel van Amsterdam JO18 op het NK Zaal stiekem werd verdedigd door Maddie Hinch, de legendarische keepster van Groot-Brittannië, die acht olympische shoot-outs op rij haar doel schoonhield. Maar het was toch echt de talentvolle keeper Olivier Paalman die vier knock-outwedstrijden achter elkaar zijn ploeg door de shoot-outs heensleepte, waarmee hij Amsterdam JO18 naar de landstitel leidde.
Tien van de dertien shoot-outs werden door Paalman gestopt. Zijn sprookjesachtige verhaal begint op zondag 29 januari, een week voor de NK-finale. Tegenstander in deze eerste knock-outronde, de achtste finale, is Gooische JO18. Nadat de wedstrijd in 2-2 is geëindigd, demonstreert hij zijn talent voor het eerst. Alle drie de shoot-outs van Gooische stopt hij, waarmee hij Amsterdam eigenhandig naar de kwartfinale loodst. Alleen dat is al een prachtige prestatie, maar het wordt voor de jonge keeper alleen nog maar mooier.
Twee uur later, in de kwartfinale tegen Tilburg, ziet Amsterdam in de laatste twee minuten een 6-4 voorsprong verdampen, waardoor opnieuw shoot-outs de beslissing moeten brengen. Deze keer capituleert Paalman slechts één van de drie keer. Opnieuw is hij de held van Amsterdam.
Afgelopen zaterdag, in de halve finale tegen Schaerweijde (3-3), stopt Paalman opnieuw alle drie de shoot-outs van de tegenstander. Als er een dag later in de NK-finale tegen Hurley na twee keer twintig minuten hockeyen 4-4 op het scorebord staat, is het dus eigenlijk niet eens meer de vraag welk team er landskampioen wordt. De eerste shoot-out zit Paalman nog mis, maar daarna etaleert hij zijn klasse. Bij de tweede shoot-out houdt hij zijn doel schoon. En bij de vierde, als hij met Amsterdam in de sudden death op matchpoint staat, komt hij op volle snelheid zijn doel uitgesprint. Voordat Hurley-speler Benjamin Walker een turn kan maken, duikt Paalman al naar de grond en veegt hij de bal met zijn stick de cirkel uit. Hij heeft Amsterdam landskampioen gemaakt.
Dit bericht op Instagram bekijken
Ik wilde zoveel mogelijk informatie hebben. Ik zag dat zij een goede turn in huis hadden. Daar zat ik een plannetje op te broeden, ’s avonds laat in bed
Als hij een paar minuten na die heerlijke ontknoping aan het allereerste interview uit zijn leven begint, giert de adrenaline nog altijd door zijn jonge lijf. ‘Holy shit! Wat was dit geweldig. Heerlijk! Ik heb al vaker laten zien dat shoot-outs pakken één van mijn grootste kwaliteiten is, maar deze serie was echt de moeilijkste. Hier stond de meeste druk op. Hier zaten ook de meeste mensen op de tribune. Maar ik heb het toch maar mooi laten zien’, zei de glunderende Paalman puur uit emotie, apetrots op de prachtige prestatie die hij heeft geleverd.
Dan: ‘Maar weet je wat het is? Ik kan ze wel pakken, die shoot-outs, maar wij moeten ze ook nog zien te scoren. Ik ben fucking blij en trots op mijn teamgenoten, dat ze dat elke keer weer voor elkaar weten te krijgen.’
Zaterdagavond, na de halve finale, genoot Paalman slechts kort na van zijn heldenrol. Thuis aan de eettafel zat hij alweer met zijn neus tegen een laptop gedrukt, om de shoot-outs van de tegenstander in de finale, Hurley, te analyseren. ‘Ik wilde zoveel mogelijk informatie hebben. Ik zag dat zij een goede turn in huis hadden. Daar zat ik een plannetje op te broeden, ’s avonds laat in bed. Uiteindelijk namen zij hun shoot-outs net iets anders dan ik had bestudeerd. Maar gelukkig wist ik daar toch een antwoord op te vinden.’
Plotseling werd zijn lange stick van hem afgepakt
Na vier epische prestaties op rij is het logisch dat Paalman spreekt met veel zelfvertrouwen. Maar vlak voordat zondag de laatste shoot-outserie begon, werd de jonge keeper toch ineens nerveus. Een medewerker van de KNHB greep in, toen die zag dat hij zijn stick wilde inruilen voor een langere stick.
‘Die man was hartstikke boos op mij. Hij zei: je mag de shoot-outs alleen keepen met de stick waarmee je ook de wedstrijd hebt gekeept. Tenzij die gebroken is. Ik kende die regel helemaal niet’, zei Paalman, die de achtste finale tegen Gooische gewoon keepte met zijn wedstrijdstick, maar de kwartfinale tegen Tilburg en de halve finale tegen Schaerweijde met een langere stick.
‘Ik kreeg bijna een hartaanval toen die man zei dat het niet mocht. Ik dacht: shit, nu mag ik die lange stick niet gebruiken. Die heeft een veel langere reach. Maar mijn teamgenoten waren vervolgens echt relaxed voor me. Ollie, zeiden ze, jij hebt het al een keer geflikt met die kortere stick, je kan het gewoon! Het gaat niet om de stick, maar om de gast mét de stick. Daar was ik fucking blij mee. In één klap had ik al mijn zelfvertrouwen terug. En mede daardoor hield ik die beslissende shoot-out tegen.’
2 Reacties
dvandepol
Geweldig gedaan!! 👍🙏👍🙏
Reinier Verhoeven
Met verbazing kennis genomen van de actie van de “KNHB-medewerker”, die Paalman verbood een andere stick te nemen voor de shoot-outs. Het shoot-out reglement zegt hier niets over. En regel 9.16 van het Spelreglement verbiedt alleen het wisselen van stick bij een strafcorner of een strafbal. Gevalletje klok horen luiden maar niet weten waar de klepel hangt?