Voordaan wil weer omhoog kijken: ‘Waren gewend aan verliezen’

Drie seizoenen geleden verbrak Voordaan in de Hoofdklasse alle diepterecords. Een ongekend negatief doelsaldo, 133 tegengoals en maar één punt was de oogst. Vorig jaar kabbelde Voordaan als middenmoter het Promotieklasse-seizoen door, maar dit jaar doet de ploeg weer volop mee om de bovenste plekken. En dat is een verademing voor de Groenekanners. ‘We willen niet promoveren, maar wel ergens voor strijden.’

Veelzeggend was de enorme teleurstelling in het Voordaan-kamp nadat Push zondagmiddag in de laatste seconde van de wedstrijd de 2-2 binnenpushte. Sticks werden op de grond gesmeten. De handen in het gezicht geslagen. Het duurde minuten voordat de spelers in een kringetje bij elkaar kwamen om het duel kort te evalueren.

Met zoveel emotie zou je denken dat ze in Groenekan staan te popelen om terug te keren in de Hoofdklasse, ondanks het uitdagende seizoen 2023/2024. Dat zou wel een reëel scenario zijn, gezien de ranglijst. Tussen koploper Tilburg en nummer zes Cartouche zitten slechts vijf punten. Voordaan staat vierde, maar had bij een overwinning op Push de tweede plek van Laren overgenomen.

Enorme teleurstelling bij Voordaan na het puntenverlies in de slotseconden tegen Push. Foto: Rob Römer

‘Als je naar de ranglijst kijkt, wil je deze gewoon winnen’, verzuchtte verdediger Mark Logtenberg nadat hij net van het veld was afgelopen. ‘Dit jaar willen we de play-offs halen. Dat doel hebben we afgelopen zomer gesteld na vorig seizoen dat toch meer een kwakkeljaar was. Sociaal gezien zijn we het hoofdklasseseizoen goed doorgekomen. Bijna iedereen is gebleven en we zijn ook buiten het veld nog steeds vrienden. Maar mentaal heeft het meer gedaan dan we dachten. We waren zo gewend om te verliezen dat we snel genoegen namen met verlies of een gelijkspel, ook al speelden we een niveau lager en zouden we er dus eigenlijk van moeten balen.’

‘Daarbij was de chemie tussen onze coach Peter Jonker na zeven jaar uitgewerkt, zowel vanuit zijn als onze kant. We waren toe aan een frisse wind in de staf. Dat pakt met Bastiaan Bunnik aardig uit. Hij is echt een hockeynerd. Denkt alles van tevoren uit. Peter richtte zich meer op hard werken. Dat was jaren een succesformule, maar kennelijk waren we toe aan een nieuwe aanpak.’

En bij die nieuwe aanpak horen nieuwe doelen. ‘We zeiden tegen elkaar dat we in ieder geval weer ergens om wilden spelen. Niet dat we weer halverwege het seizoen uitgespeeld zijn. Dus het liefst hebben we tot twee, drie wedstrijden voor het einde van de competitie de spanning van het halen van de top drie. Promoveren hoeft niet, maar niets is zo mooi als die play-off-wedstrijden. Ik heb de club nog nooit zo vol gezien als toen we play-offs tegen Tilburg speelden. Dat was waanzinnig om mee te maken.’

Blijer en teleurgestelder

Ergens klinkt het tegenstrijdig. Voordaan hoeft niet terug naar de Hoofdklasse, maar gaat wel voor het hoogst haalbare. Althans, een top-drie-klassering. ‘Als club zijn we qua budgetten en faciliteiten niet per se ingericht op de Hoofdklasse. Het is tot nu toe nooit gelukt om het meer dan één jaar vol te houden. Maar daar houden we ons nu niet mee bezig. Het doel op zich maakt dat we een stuk scherper op de training staan dan vorig jaar. We zijn veel blijer als we winnen en teleurgestelder als we niet winnen. Ergens voor strijden, dat is het leukste aan sport.’

Overweldigende vreugde bij Voordaan toen de mannen in 2022 de play-offs tegen Tilburg winnend afsloten. Foto: Willem Vernes

Een deel van de selectie een maand beleefde in de winter een hoogtepunt toen Voordaan deelnam aan de Europacup zaalhockey in Zwitserland. De ploeg greep net naast de medailles, maar was wel een buitenlands hockeyavontuur rijker. ‘Dat was bizar om mee te maken. Een weekend topsport met vijf wedstrijden in drie dagen Ik heb nog nooit zulk zaalhockey gezien als in de halve finale tegen Mannheim. De sfeer was al goed in het team, maar uit die ervaring nemen we ook weer de nodige inside jokes mee.’

Van Jongens A2 naar de Hoofdklasse

Logtenberg zelf vormt met zijn 23 jaar een brug tussen de oudere en jongere spelers uit het team. Sinds vorig jaar draagt hij soms de aanvoerdersband, wanneer captain Mats Tigchelhoff geblesseerd is. Op zich niets bijzonders, behalve wie weet waar de verdediger vandaan komt.

‘Een jaar nadat ik met Kampong C1 landskampioen werd op het veld en in de zaal werd ik in B2 gezet. Vanuit jongens A2 kwam ik via een vriend bij Voordaan A1 terecht. Ik ben gebleven. Eerst in Heren 2 en langzaam deed ik steeds vaker met Heren 1 mee.’

Mark Logtenberg bewandelde niet de traditionele weg. Foto: Rob Römer

Inmiddels draait Logtenberg voor het vierde seizoen volwaardig mee en is hij voor het tweede jaar dus vice-captain. ‘Op het veld ben ik steady. Ik doe niets geks in het veld. Zal niet snel mijn hoofd verliezen. En buiten het veld ben ik in feite de verbinder tussen de oudjes en de jonkies. Dat ik geen traditioneel pad heb bewandeld, maakt het extra bijzonder. Dat gold helemaal voor dat Hoofdklasseseizoen, terwijl ik een paar jaar eerder nog in A2 zat. Alles wat ik meemaak, voelt daarom als mooi meegenomen.’