Sander de Wijn analyseert uitgebreid de nederlaag tegen Duitsland

De ochtend na de wedstrijd tegen Duitsland ging hockey.nl naar het spelershotel om met verdediger Sander de Wijn de 4-1 nederlaag op het WK in India te analyseren.

Voor de wedstrijd – na drie rustdagen is het eindelijk weer zover

‘Voor mij persoonlijk was de laatste wedstrijd tegen Duitsland op de Olympische Spelen van Rio. Ik keek er erg naar uit. Wij probeerden de zwaktes bloot te leggen van Duitsland. Wij hadden een bepaald speelplan ontwikkeld, om veel op de zijkanten door te komen. Maar we zijn daar minder doorgekomen dan we vooraf hadden gehoopt.’

Het eerste kwart – Nederland komt met 1-0 voor

‘In het eerste kwart kwamen we met wat kaatsballetjes de cirkel in. Dat is een kracht van ons. Uit een cirkelpenetratie kwam de 1-0. Ik denk dat het een terechte afspiegeling van de verhoudingen was. De bal valt gelukkig binnen (Valentin Verga slaat de bal hard voor met zijn backhand, en via een Duitse stick gaat de bal in het doel, red.), maar er stonden ook andere jongens bij het goal. Dat was een fijne opening.’

Het tweede kwart – Ondanks mogelijkheden, scoort Duitsland de 1-1

‘Ik vond niet één team veel beter dan het andere. Alles speelde zich voornamelijk op het middenveld af. We voelden dat we wel grip hadden op de situatie. In onze passing en aannames maakten we meer fouten dan normaal. Dat moeten we verbeteren. Maar we hadden goede steals op het middenveld. We hadden ook mogelijkheden, maar daarin waren we niet doortastend genoeg. Dat is een van de redenen dat Duitsland heeft gewonnen.’

‘Hoe dat komt? Soms is dat moeilijk te verklaren. Die laatste tien, vijftien procent, was het verschil tussen beide ploegen. Ondanks dat wij niet optimaal speelden, hadden we de wedstrijd over de streep kunnen trekken.’

De 1-1 van Duitsland, vlak voor rust

‘Die eerste strafcorner kwam op de paal, via een variant. Daar hadden we rekening mee gehouden. Zij kregen net voor de rust hun tweede strafcorner van de wedstrijd. Weer dezelfde variant. Deze keer viel hij binnen. We hebben overwogen wat anders te doen, maar in een split second beslisten we om het zo te houden. We hadden voor de wedstrijd hun strafcorner, met drie koppels op de kop cirkel, uitgebreid geanalyseerd. Dat was geen verrassing. Zoals zij scoorden hadden we eerder gezien. Maar zoals Pirmin gisteren al zei: je kunt niet alle corners dichtzetten. Het is een spelletje, vier tegen acht. Soms vallen keuzes beter uit. Christopher Rühr kan ook rechtstreeks op goal pushen, daarom stapte Mink van der Weerden door. Zij moesten een extra pass spelen voor deze variant, daar zit ook een kans op een fout in.’

De kleedkamer, in de rust

‘We hebben tegen elkaar gezegd dat Duitsland wat agressiever was. Zij waren gemener. Daar was voor ons een taak weggelegd. Ondanks dat wij niet optimaal speelden in balbezit, hadden wij het gevoel: we kunnen het op deze manier naar ons toetrekken. Ook de mensen op de videotoren van de andere landen dachten: Oranje gaat dit winnen. Dat was het gevoel.’ 

Het derde kwart

‘Wij waren agressiever en pakten nog meer momentum. Duitsland kreeg groene kaarten en wij forceerden meerdere strafcorners op rij. We beslissen ook tot een variant naar de aangever. Maar het pakte net verkeerd uit. De uitvoering was niet goed genoeg. Dat is het verhaal. Die tien, vijftien procent extra moet je dan kunnen brengen in de wedstrijd. In agressie, in uitvoering. Maar dat lukte ons niet.’

Het vierde kwart – Duitsland komt op voorsprong

‘Zij kregen die strafcorner in het vierde kwart. Wij staan klaar om die corner te verdedigen. Ik kijk naar de aangever en zie de klok met nog één seconde. Ik schrik. Pirmin staat nog niet klaar, dus ik zeg tegen hem dat hij klaar moet staan. Iemand anders in de goal vroeg nog wat, waardoor er wat verwarring ontstond en waardoor ik ook weer afgeleid was. Daardoor was ik te laat weg. Toen Windfeder pushte, was ik pas op de hoogte van de strafbalstip. Normaal kan die bal niet door het midden van de goal erin gaan. Het was een combinatie van factoren. Dat moeten we onszelf aanrekenen.’

Duitse vreugde na de 2-1 van Lukas Windfeder.

De laatste acht minuten – Drie goals tegen

‘Nadat de 2-1 was gevallen, kwamen zij via de linkerkant alweer binnen. Aan de helpkant (de niet-balkant, red.) stond Niklas Wellen vrij, zoals dat in de eerste helft ook gebeurde. Dat hadden we moeten coveren. Er stonden in de cirkel twee teamgenoten voor me die geen man hadden. Ik stapte nog naar Marco Miltkau. Toch kon hij de 3-1 binnentikken. Er was geen paniek op dat moment bij ons, maar je voelde de energie wegglippen. Een beetje moedeloos. Niet gefrustreerd. Zij maken nog de 4-1, na een counter en een scoop. We moeten kritisch naar onszelf kijken. Voor ons gevoel is er veel ruimte voor verbetering. Misschien dwingen zij het ook af dat wij dat niet kunnen.’

Na de wedstrijd

‘Er was onbegrip na de wedstrijd, naar onszelf. Wat nodig was om te winnen, hebben wij niet op de mat kunnen leggen. Iedereen was daardoor geïrriteerd. Niet naar elkaar. Maar we waren teleurgesteld in onszelf. In de bus terug naar het hotel was het stil. We hebben gedoucht, gegeten. Daarna hebben we een korte meeting in het hotel gehad om de lucht te klaren.’

‘De echte wil in de duels, tegen opzichte van Duitsland, hadden zij meer dan wij. Er kwam naar voren dat als het niet helemaal loopt, we naar manieren moet zoeken om de wedstrijd binnen te trekken. Dit gaan we vaker tegenkomen dit toernooi. Zelf waren wij niet optimaal aan de bal. Als wij beter aan de bal zijn, kunnen we eerder het verschil maken. Positief is dat we de eerste drie kwarten weinig weggaven. Er waren zeker positieve punten. Dat klinkt misschien gek als je 4-1 verliest.’

‘Zelf baal ik dat ik tot dusver ongelukkig in het toernooi zit. Met die corner tegen, met die derde goal, waar ik probeer te repareren. Dan baal ik. Ik ben er een jaar uit geweest bij Oranje. Ik heb het vertrouwen gekregen van de staf en de spelers. Ik had zoveel zin om te spelen. Als ik dan naar mezelf kijk: ook de eerste wedstrijd tegen Maleisië was ik wat weifelend. Het is zaak dat gevoel te parkeren en weer naar de toekomst te kijken. Het is goed dat we een topwedstrijd hebben gespeeld. Dan weet je toch meer van hoe en wat. Want dit soort wedstrijden gaan we steeds meer tegenkomen. Er zal steeds meer druk op komen te staan.’

Christopher Rühr viert de 4-1. Sander de Wijn kijkt toe. Foto: Philippe de Putter/Orange Pictures