HGC-Indiër Walmiki: van een huis zonder stroom naar het rijke Wassenaar

In zijn vaderland groeide hij op in een sloppenwijk. Nu speelt hij in villadorp Wassenaar. Een nadere kennismaking met vleugelverdediger Devindar Walmiki (27), één van de twee Indiërs van HGC.

Tulbanden steken langs de lijn boven het publiek uit. Indiase muziek klinkt uit de speakers. In het clubhuis is er Indiaas eten. Het is ‘India-dag’ bij HGC. ‘Een prachtig initiatief van de club. Hierdoor voel ik niet dat ik ver van huis ben’, zegt de sympathieke Walmiki zondagmiddag, na de 3-2 winst op Den Bosch.

De cultuurshock is voor hem niet zo groot. De afgelopen drie jaar speelde hij in de Duitse Bundesliga. Harjeet Singh (23) is wél in een nieuwe wereld beland. Wat niet meehelpt, is dat hij slecht Engels spreekt. Walmiki ontfermt zich als een oudere broer over hem.

De twee Indiers van HGC. Op de voorgrond Devindar Walmiki, op de achtergrond Harjeet Singh. Foto: Willem Vernes

Van een sloppenwijk in India naar villadorp Wassenaar

De eerste veertien jaar van zijn leven groeide Walmiki op in zijn ouderlijk huis in Mumbai, met twintig miljoen inwoners de grootste stad van India. Het huis, een stel wandjes van plastic, stond middenin een sloppenwijk. Water was er niet. Elektriciteit evenmin. Om toch nog licht te hebben, brandde er een kaars.

Hun leven veranderde toen zijn twee jaar oudere broer Yuvraj – ook een hockeyer – in 2011 namens het nationale team van India in de finale van de Asian Champions Trophy tegen Pakistan de winnende goal maakte. Dat leverde hem zoveel geld op, dat hij zijn ouders een nieuw leven cadeau kon doen. Sindsdien wonen zijn ouders in een huis met een televisie, een wasmachine, zelfs een airco en slapen ze in een bed, in plaats van op een oud en versleten matras.

‘Ik heb verschrikkelijke dingen in m’n leven gezien. Het was een lange reis om hier te komen’, vertelt Walmiki. ‘Ik ben m’n droom achterna gegaan: professioneel hockeyer worden. M’n ouders hebben me altijd gesteund. Een bekende uitspraak van Bill Gates is: het komt niet door jou dat je arm geboren wordt, het komt wel door jou dat je arm sterft.’

Hij bewandelde hetzelfde pad als zijn broer, zijn grootste inspiratiebron. Paul van Ass, nu zijn coach bij HGC, liet hem in 2015 debuteren in de nationale ploeg van India, tijdens de Hockey World League in Antwerpen. Diens opvolger Roelant Oltmans selecteerde hem voor de Olympische Spelen in Rio de Janeiro. Een paar maanden later verloor Walmiki zijn plek in de selectie. Waarom weet hij nog steeds niet. Om politieke redenen, vermoedt hij. Sindsdien speelde hij geen interland meer.

Paul van Ass (op de rug gezien) liet Devindar Walmiki als bondscoach van India debuteren in de nationale ploeg. Foto: Willem Vernes

Je doet hem tekort door te zeggen dat hij een werkpaard is, hij is meer dan dat Paul van Ass over Walmiki

Na een e-mail aan Van Ass belandde Walmiki een paar maanden geleden bij HGC. Een ‘Jan Wouters-type’, noemde Van Ass hem onlangs. ‘Een speler met een enorme drive, maar toch technisch begaafd. Een vent die je drie keer moet passeren om hem kwijt te raken, hij geeft nooit op. Je doet hem wel tekort door te zeggen dat hij een werkpaard is, hij is meer dan dat.’

Het gebeurt niet vaak dat Indiërs in Nederland spelen. De laatste was Sardar Singh voor Bloemendaal in het seizoen 2013/2014. Internationals van India draaien een druk programma met de nationale ploeg. Net als Walmiki is Harjeet Singh uit de selectie verbannen. Hij verloor zijn plek na het maken van een Bollywood-film, waarvoor de Indiase bond geen toestemming zou hebben gegeven. Via de Hoofdklasse proberen de twee hockeyers hun plek weer terug te veroveren. Maar deelname aan de Olympische Spelen in Tokio lijken ze te kunnen vergeten.

‘Ik help dakloze kinderen in India’

Walmiki kijkt al vooruit naar een leven na het hockey. ‘Ik help dakloze kinderen in India. Drie jaar geleden ben ik daarmee begonnen. Toen waren het er drie. Nu zijn het er 140. Ik geef ze spullen die ik zelf betaal, samen met m’n broer. Ik ben niet rijk, ik behoor tot de middenklasse, maar geef er veel geld aan uit. Omdat ik het hockey iets terug wil geven. Later wil ik een eigen academy beginnen. Zoals de One Million Hockey Legs-academy. Dat is mijn doel voor de toekomst.’