Hockeyen in Engeland: ‘Spijbelen om Chelsea te zien voetballen’

In de serie ‘Buitenlands avontuur’ verhalen van Nederlandse hockeyers die over de grenzen hebben gespeeld. Deze week Theun de Leeuw (18), die in Engeland bij Surbiton HC heeft gehockeyd.

De hymne van de Champions League galmt door Stamford Bridge, de thuishaven van voetbalclub Chelsea. Het is 5 november 2019. De Londense topploeg neemt het in het kampioenenbal op tegen Ajax. Het is een wedstrijd waar nog lang over wordt nagepraat.

Spektakel

Het is een zeldzaam spektakelstuk waarin de Amsterdammers met 4-1 voor komen, maar na twee rode kaarten, alsnog genoegen moeten nemen met een gelijkspel: 4-4. Ruim 39.000 toeschouwers weten niet wat ze meemaken. Ook Theun de Leeuw niet, die samen met Tijn van Groesen, die voor East Grinstead speelt, een kaartje voor deze memorabele wedstrijd heeft bemachtigd.

De liefde voor Chelsea wint het die dinsdagavond bij De Leeuw even van de liefde voor het hockey. Met een leugentje om bestwil heeft hij afgezegd voor de training bij Surbiton. ‘Ik had gezegd dat ik iets voor school moest doen, maar ze waren bij de club er achter gekomen dat ik bij Chelsea op de tribune zat. Toen mocht ik de zaterdag erop als straf niet meedoen in de topper tegen de nummer twee.’

Foto: Theun de Leeuw

Chelsea-fan

Balen van de sanctie deed De Leeuw zeker, maar spijt van zijn beslissing om naar het voetbal te gaan heeft hij niet gehad. Chelsea was een van de redenen waarom hij naar Londen trok en daar wilde gaan hockeyen. ‘Ik ben een enorme Chelsea-fan. Toen Guus Hiddink daar trainer werd, ben ik de club gaan volgen en heb ik wedstrijden bezocht.’

Naast zijn belangstelling voor Chelsea sprak de Engelse cultuur De Leeuw aan. ‘Voordat ik bij Surbiton ging hockeyen, was ik al een aantal keer in Engeland geweest, in Liverpool en Londen. De Engelsen zijn beleefde mensen. En de pubcultuur is heel anders dan in Nederland. In Nederland maakt de muziek in een café de sfeer, maar in de pub creëren de mensen zelf de sfeer.’

Proeftraining

De ervaringen en de langgekoesterde wens om naar Londen te gaan, deed De Leeuw besluiten om zo’n anderhalf jaar geleden een mail te sturen naar Surbiton met de vraag of hij een proeftraining mocht doen.

‘Vervolgens hoorde ik anderhalve maand niets’, zegt De Leeuw. ‘Op een gegeven moment kreeg ik mail. Dat was een reply op een eerdere mail die zij hadden verstuurd, maar ik op een of andere manier nooit had ontvangen. Er stond in of ik nog interesse had. Dat had ik natuurlijk.’

Sinds 1874

De Leeuw, die zijn hele jeugd bij Den Bosch speelde, kwam terecht bij een van de oudste hockeyclubs ter wereld. Surbiton Hockey Club werd in 1874 opgericht en is met name de laatste jaren de toonaangevende club in Engeland.

Surbiton viert het behalen van het EHL-ticket dankzij de eerste plaats in de competitie. Facebook: Surbiton Hockey Club

Veld in openbaar park

‘Surbiton is een van de grootste clubs in Engeland, maar beschikt over slechts twee velden’, zegt De Leeuw. ‘Sommige clubs hebben geen eigen veld. Wimbledon bijvoorbeeld speelt op een veld dat zich bevindt op het terrein van een school. Het clubhuis is een kwartier verderop. Daar kan je dan douchen en eten.’

De Leeuw: ‘Hampstead & Westminster heeft ook maar een veld en dat ligt midden in Londen in een openbaar park. Er is een heel klein clubhuis met maar drie kleedkamers. Dat vind ik dan ook wel weer mooi.’

Een heel verschil met de accommodatie van Den Bosch. ‘Ik heb er zelf jaren rondgelopen, maar dan let je er niet zo op. Teamgenoten die wel eens in Den Bosch hebben gespeeld, raakten er bijna niet uitgepraat over hoe mooi het daar was.’

Clubcultuur

De clubcultuur is in Engeland niet zo groot als in Nederland, maar De Leeuw constateert wel dat die cultuur aan het groeien is. ‘Surbiton wordt gezien als een gezellige club. Iedereen blijft hangen, terwijl bij andere clubs men na het douchen naar huis gaat. Bij Surbiton mengt en praat iedereen met elkaar ongeacht in welk team je speelt.’

De Leeuw: ‘Dan begint er opeens iemand te zingen en springen ze allemaal op tafel om te dansen. Bij de club heeft iedereen een bijnaam en een eigen nummer. Vanwege mijn achternaam is mijn bijnaam ‘Lion’. Ik moet dan op iemands rug springen en dan zingen ze met z’n allen: he’s got a lion on his back. Dat is wel grappig.’

Foto: Theun de Leeuw

Net op tijd nieuwe ID

De competitiedag wordt met de ploeg afgesloten in de stad. Dat ging voor De Leeuw de eerste keer meteen mis. ‘Ik verloor mijn portemonnee in de taxi. Ik was ook mijn ID kwijt en moest naar de ambassade voor een nieuwe. Die kreeg een dag voor vertrek naar Barcelona waar we de EHL moesten spelen.’

In Spanje plaatste Surbiton zich voor de FINAL8 tegen Bloemendaal, maar door de coronapandemie is het belangrijkste Europese clubtoernooi uitgesteld tot oktober. Het virus zorgde er ook voor dat de Engelse competitie voortijdig werd beëindigd. De reguliere competitie was wel afgerond, maar door de play-offs ging een dikke streep.

Viering kampioenschap

‘Dat is wel jammer, want ik had graag play-offs gespeeld’, zegt De Leeuw. ‘Drie weken geleden zijn we uitgeroepen tot kampioen. We hebben het nog niet kunnen vieren. We moeten nog even wachten, waarschijnlijk tot augustus of september, dan gaan we het twee keer zo hard vieren.’

Surbiton eindigde na achttien competitieduels als eerste met een voorsprong van zes punten op Hampstead & Westminster. In een competitie die vaak wordt getypeerd als fysiek en verdedigend scoorde Surbiton 93 doelpunten, liefst twintig doelpunten meer dan de op één na meest scorende ploeg.

De selectie van Surbiton met Theun de Leeuw op de middelste rij tweede van links. Facebook: Surbiton Hockey Club

Counterattack

‘Wij speelden niet heel afwachtend’, zegt de middenvelder, die zes Britse internationals, onder wie Harry Gibson, Zachary Wallace en Alan Forsyth, tot zijn ploeggenoten kon rekenen. ‘Zodra we de bal hadden, kwamen wij er heel snel uit. We hadden een goede counter, want we beschikten over snelle, balvaardige spelers.’

‘Het technische deel was bij ons goed verzorgd. Andere teams moesten het meer van de passing hebben dan van de techniek. Die speelden ook wat harder. Daar moest ik aan wennen. In Engeland wordt er ook minder snel gefloten dan in Nederland. Overtredingen waarvan ik dacht: dat is geel, werden bestraft met een waarschuwing. Ook moest ik wennen aan de Engelse termen, maar dat kreeg ik snel onder de knie. En ik was niet gewend om met drie achterin te spelen. In het begin was ik na het eerste kwart bekaf.’

Na studie terug naar Engeland

Inmiddels is De Leeuw terug in Nederland en traint hij mee met Den Bosch. Hij wil komend seizoen in Nederland spelen. ‘Ik wil mijn school afmaken en dan gaan studeren. Als ik mijn studie heb afgerond, wil ik terug naar Engeland, want het smaakt naar meer. Het is vet om in het buitenland te spelen.’