Remmerswaal vecht voor kans in Oranje: ‘Ik probeer realistisch te zijn’

Julia Remmerswaal (25) – keepster van hdm – leek rond 2017 voorbestemd de vaste derde doelvrouw van het Nederlands elftal te worden, maar worstelde met zichzelf en raakte haar plek in de selectie kwijt. Nu staat ze als één van de vier keepsters in de potentialsgroep voor de zware taak zich na Tokio in Oranje te vechten. Het is misschien wel haar laatste kans, beseft ze.

Slechts een paar minuten is het interview in het clubhuis van hdm onderweg of de elfvoudig international noemt de twee roze olifanten bij naam. ‘Het heeft me natuurlijk gefrustreerd dat ik Anne [Veenendaal] en Josine [Koning] voor me moet dulden. Ze zijn even oud als ik. Vanaf de jeugdelftallen zijn we al elkaars concurrenten. Het is nu eenmaal zo dat er maar één plek onder de lat beschikbaar is. ’

Achter de twee vaste goalies van Oranje leek Remmerswaal in 2017 hard op weg de rol van derde keepster op te eisen. Na een aantal oefenwedstrijden te hebben gespeeld, keepte ze door een blessure van Veenendaal in Nieuw-Zeeland haar eerste toernooi: de Hockey World League Final. Zelfs in de finale – gewonnen van Nieuw-Zeeland – kreeg ze evenveel speelminuten als Koning.

Julia Remmerswaal in het doel van hdm. Foto: Willem Vernes

Ik wil niet zeggen dat ik het op trainingen bij Oranje slecht deed, maar heel goed was het ook niet

Maar een jaar later kreeg ze een vervelend telefoontje van bondscoach Alyson Annan. Ze hoorde niet bij de vier keepsters die werden geselecteerd voor de Pro League en was na twee jaar geen onderdeel meer van de trainingsgroep. Annan vertelde destijds op hockey.nl dat Remmerswaal het op de HWL in Nieuw-Zeeland goed had gedaan, maar een zware eerste competitiehelft achter de rug had.

In die competitiehelft presteerde hdm slecht. Coach Sonja Thomann moest vertrekken en werd tot en met het eind van het seizoen vervangen door Marieke van Doorn. Ook op persoonlijk vlak was het een zwaar jaar voor Remmerswaal, die achteraf concludeert dat ze tijdens de trainingen van Oranje niet optimaal presteerde.

‘Het was een moeilijke periode. Ik merkte in dat jaar dat ik de hele gang van zaken bij hdm lastig vond. In mijn privéleven speelden er ook allerlei dingen. Misschien ben ik iets te lang in die fase blijven hangen. Ik wil niet zeggen dat ik het op trainingen bij Oranje slecht deed, maar heel goed was het ook niet. Zo eerlijk moet ik zijn.’

Vorige week op de training van Oranje: Josine Koning, Anne Veenendaal en Julia Remmerswaal. Foto: Koen Suyk

Ik probeer mezelf niet te veel druk op te leggen en realistisch te zijn

Nu ze de problemen op persoonlijk vlak een plekje heeft gegeven en hdm met de derde plaats aan een uitstekend seizoen bezig is, voelt Remmerswaal zich als herboren. Sinds dit jaar krijgt ze ook in Oranje een nieuwe kans. Samen met Alexandra Heerbaart (SCHC), Kiki Gunneman (Pinoké) en Danique Visser (Bloemendaal) behoort ze tot de vier keepers van de potentialsgroep. Om en om trainen ze een week met de Tokio-groep mee, vertelt Remmerswaal. Van een duidelijk aangewezen derde keepster is dus geen sprake.

Officieel strijden de potentials om een plek in de selectie na Tokio. Maar zolang Veenendaal en Koning doorgaan met keepen, wordt het een moeilijk verhaal, beseft Remmerswaal. ‘Natuurlijk heb ik nog steeds de hoop om terug in de selectie te keren. Ik ga vol voor mijn kans. Ik probeer mezelf alleen niet de druk op te leggen dat ik elke week, elke training top moet presteren. Dat kan niet. Zeker niet nu het een lang seizoen is. Bovendien probeer ik vooral realistisch te zijn naar mijzelf.’

Als ze na Tokio de selectie niet haalt, is het tijd om verder te kijken, vindt ze. ‘Zelf zal ik de deur nooit dichtgooien. Maar lastig wordt het dan wel. Ik durf niet te zeggen of ik ooit nog een groot toernooi keep, maar ik weet wel dat ik goed in mijn vel zit en in tegenstelling tot een paar jaar geleden nu wel in de positie ben het onderste uit de kan te halen. Mocht ik na Tokio de selectie niet halen, dan zal ik zeker teleurgesteld zijn, maar ik wil vooral het gevoel hebben dat ik er wel alles aan gedaan heb.’