Bumperklever tot pietje-precies: vijf (plus één) soorten rij-ouders

Komend weekend wordt het weer ouderwets druk op de parkeerplaatsen van de clubs. Auto’s rijden af en aan om spelers en coaches te vervoeren. Hockey.nl zet vijf soorten rij-ouders (plus een bonus) op een rij. Gordels om, riemen vast, daar komen ze.  

De reisleider

Ze zijn een baken van rust voor menig team. De rij-ouder die precies – het liefst zonder navigatie – de route kent. Dit is de ervaringsdeskundige die de clubs blind weet te vinden. Overal al is geweest en weet wat de gunstige parkeerplekken zijn. De reisleider is goud waard. Met hem of haar verdwaal je nooit en kom je altijd op tijd. Voor deze persoon is rijden een onbezorgd feestje. Deze rol wordt vaak ingevuld door de coach, nog vaker door de tot in de puntjes voorbereide manager. Enig nadeel: de inzittenden worden bij aankomst ongevraagd voorzien van allerlei feitjes en anekdotes: ‘dat fietsenrek stond vroeger daar’, of ‘hier heb ik in 1987 drie keer gescoord.’

De bumperklever

Inderdaad, precies het tegenovergestelde van de reisleider. De bumperklever is van nature iets nerveuzer van aard. Heeft soms geen idee waar de stoet met auto’s naar toe gaat en rijdt daarom dus maar gedwee achter het gezelschap aan. Voor deze persoon is het noodzakelijk om de auto voor hem in de gaten te houden. Stoplichten en kruispunten zijn regelrechte stressmomenten, die voelbaar zijn in de hele auto. De aansluiting houden is cruciaal. Hoor je een diepe zucht of ‘nu zijn we ze kwijt’, dan kan er weleens paniek uitbreken. Want dan moet de bumperklever het zelf gaan uitzoeken. En of je dan nog op tijd komt? Tip: zet nooit je keeper of je sterspeler in deze auto. Dan zijn zij sowieso niet te laat.

Trotse ouders langs het veld bij Den Bosch. Foto: Koen Suyk

De bestuurder van de rijdende feesttent

Ramen open, handjes de lucht in en Snollebollekes op de speakers. En een glimlachende chauffeur die alles best vindt. Ook al is de zon amper opgekomen, in deze auto is het altijd feest. Gehos op de achterbank, waardoor de stemming meer dan optimaal is. Verwacht in deze auto geen uitgebreide voorbeschouwing, heftige analyses of brainstorms over de opstelling. Nee, hier gaat het vooral om Het Foute Uur. En wellicht nog over de vorige avond. Want de diehards aan de bar, zetten hun feestje hier voort. En de bestuurder? Die tikt vrolijk mee op het stuur.

Het pietje-precies

Zijn of haar ogen zijn net zo vaak op het verkeer als op de achterbank gericht. Een priemende blik in de achteruitkijkspiegel is kenmerkend voor deze rij-ouder. Eigenlijk vindt hij het onprettig om ‘vreemden’ in zijn auto te vervoeren. Dat kan immers alleen maar misgaan. Pietje-precies is doodsbang voor vlekken. Eten en drinken in de wagen? Dat kan je vergeten. Hier wordt een clean-car-policy gehanteerd. Het liefst legt deze persoon een kleed op de achterbank. De terugreis is helemaal een crime, zeker als de spelers niet gedoucht hebben. Hoe krijgt hij die zweetlucht ooit nog uit zijn geliefkoosde auto? Een bezoekje aan de McDrive kan je vanzelfsprekend op je buik schrijven. Het zou daarom zomaar kunnen dat deze bestuurder op de heenreis meer mensen vervoert dan op de weg naar huis.

Publiek (op archiefbeeld) bij het jeugdhockey op Gooische. Foto: Koen Suyk

De teamfavoriet

‘Autootje nummer 1’. Bij elke rijbeurt is er een favoriet. Soms is dat de coach, meestal hangt het samen met de populariteit van de speler, wiens ouder de auto bestuurt. Op de donderdag- of vrijdagtraining worden hier al – een beetje stiekem – afspraken over gemaakt. Je zit zaterdag bij mij in de auto, toch? Een rijbeurt is geregeld een indicatie voor wie er sociaal het beste opstaat. Inderdaad, soms is dat ook confronterend. Deze wagen zit op de dag voor het vertrek al vol. Er hangt nog net geen bordje met ‘gereserveerd’ voor de ramen. Maar je moet van goeden huize komen om in het weekend nog een plekje in de teamfavoriet te bemachtigen. Ouderwetse truc: je legt je spullen in de kofferbak en claimt dan alsnog een stoel. Let wel, succes is hierbij geen garantie.

Bonus: de op-eigen-gelegenheid-rijder

We noemen ‘m als extraatje. Hij heeft immers een uitzonderingspositie, de op-eigen-gelegenheid-rijder. Degene die zich onttrekt aan het verzamelritueel. Daar scoor je meestal geen punten mee, al kunnen hier natuurlijk duizend-en-een goede redenen voor zijn. De inzittenden van deze auto krijgen later op de dag het echte wedstrijdgevoel. Zij zien hun teamgenoten pas op de andere club, soms staan ze zelfs al op het veld. Nogmaals: alle begrip voor deze op-eigen-gelegenheid-rijder. Maar een beetje ongezellig is het wel.