Hij moest er zelfs nog een extra week op wachten. Maar daar waren ze dan donderdag. De eerste speelminuten voor Jonas de Geus in bijna twee maanden tijd bij Kampong. De international die nog niet fit genoeg is om aan te sluiten bij Oranje, kon door de 2–0 nederlaag tegen Bloemendaal amper genieten van zijn rentree.
Sinds de zege in de eerste ronde van de EHL – begin oktober, opmerkelijk genoeg ook tegen Bloemendaal – speelde De Geus geen enkele wedstrijd meer. De oorzaak was een oud kwaaltje. Eentje waarmee hij al rondloopt sinds de voorbereiding op de Spelen van Tokio. Een irritatie aan een pees in z’n knie, die veel vaker opspeelt dan hem lief is. Op het afgelopen WK bijvoorbeeld, waar De Geus een duel moest skippen. En dus dit seizoen opnieuw, waarin hij tot vandaag maar twee Hoofdklasse-wedstrijden meedeed.
Dat hadden er zomaar drie kunnen zijn. Want De Geus zat zaterdag tegen Oranje-Rood ook al bij de wedstrijdselectie. Hij begon op de bank, bij de wedstrijd die na vier minuten al werd gestaakt doordat het veld blank stond. ‘Ik zou er na vijf minuten inkomen’, vertelt De Geus. ‘Ik zag natuurlijk al dat het moeizaam ging. Er een bal bleef liggen in het water bij een gewone breedtepass. Maar goed, ik zou erin komen. Stond al langs de lijn.’
En precies toen ging het fluitje. Einde wedstrijd. ‘Superzuur. Ga je helemaal naar Eindhoven en sta je geen minuut in het veld. Ik had het er onderweg nog over met Lars Balk, toen het een beetje begon te regenen. We wisten dat het veld van Oranje-Rood slecht tegen veel water kon. Het zal toch niet, zeiden we tegen elkaar. Nou, wel dus.’
Niet met Oranje naar Argentinië
Donderdag kon hij weer meedoen, al was zijn invloed veel beperkter dan normaal. ‘Ik ben er vier keer vijf minuten ingekomen’, vertelt De Geus, die vlak na zijn wissel telkens weer zijn lange trainingsbroek aantrok. Steeds als de camera hem in beeld nam op de bank was hij zich aan het omkleden.
‘Ha ja, ik moest die pees warmhouden. Voor mijn belasting was het niet de bedoeling dat ik meer zou spelen. Maar je komt nooit lekker in de wedstrijd als je maar zo weinig meedoet’, stelt De Geus, die al een streep heeft gezet door de vier Pro League-duels die het Nederlands elftal van 7 tot 12 december speelt in Argentinië. ‘Zo’n lange vlucht is niet ideaal voor mijn knie. En veel wedstrijden in korte tijd ook niet. Die trip moet mijn herstel niet in de weg staan.’
Het is een gegeven waar De Geus zich al bij neer heeft gelegd. ‘Natuurlijk is het balen. Ik had ook niet verwacht er zo lang uit te liggen. Die pees deed te veel pijn en forceren had geen zin. Daardoor kostte het veel tijd. En het jaar duurt nog lang.’ Daarmee doelt de spelbepaler uiteraard op de Olympische Spelen, maar ook op de tweede seizoenshelft met Kampong. Eentje die de ploeg uit Utrecht ingaat met minstens drie nederlagen. Want na vijf competitiezeges op rij bleek Kampong een maatje te klein voor Bloemendaal, dat dit seizoen nog geen topper had gewonnen.
Wat er mis ging tegen Bloemendaal
‘Het was slordig. Tam. Gezapig’, klinkt het kritisch. ‘Bloemendaal zakte best ver terug, waardoor de ruimtes klein werden. Daardoor werd het voor ons lastig hockeyen. We speelden niet naar ons kunnen en hadden niet een antwoord op hun spel.’ Nadenkend: ‘Misschien probeerden we het te vaak op een mooie manier. Moeten we eerder een bal erdoorheen maaien. Dat deden we op het eind iets vaker.’
De Geus wordt overstemd door de feestmuziek uit de kleedkamer van Bloemendaal, waar Mama Lauda – een heerlijke Duitse après-ski-klassieker – uit de boxen dreunt. Dwars door de muren heen. De recordkampioen was maar wat blij met de overwinning op de directe concurrent. Een 2-0 zege die – zo was het ook – wel wat geflatteerd was. Kampong kreeg namelijk best wat kansen, concludeerde De Geus.
‘Een bal op de paal van Duco [Telgenkamp]. Een cornerrebound die Maurits [Visser] met een bizarre redding eruit hield… Hij wilde er niet in. Maar daar lag het vandaag niet alleen maar aan. Het was ook niet goed genoeg.’
Zondag sluit De Geus de eerste seizoenshelft af met Kampong. Uit tegen Klein Zwitserland mag hij wederom weer wat invalbeurten meepakken. Als zijn knie niet tegenstribbelt, natuurlijk. ‘Eerst even zien hoe ik morgen wakker word.’
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.