Vijf goals van Taco van den Honert, na een doodslag van Pakistaan Bashir

In de serie ’40 jaar Champions Trophy’ blikken we terug op de mooiste momenten van het beroemde toernooi, dat in Breda voor de laatste keer gespeeld wordt. Drie wedstrijden kon de aan zijn enkel geblesseerde dribbelaar Taco van den Honert maar spelen in de Champions Trophy van 1993. Het was dankzij een magistrale wedstrijd en vijf doelpunten tegen Pakistan goed voor de topscorerstitel.

Een lange corner voor Nederland, aan het begin van de wedstrijd om het brons tussen Nederland en Pakistan. De corner wordt zoals altijd keihard de cirkel ingeslagen, in de hoop dat iemand de bal binnen kan tippen.

Bam.

Dribbelkoning Van den Honert ligt bebloed op de grond. De Pakistaan Khalid Bashir heeft met de hockeystick hard het gezicht van de Nederlandse centrumspits geraakt. Bashir krijgt een gele kaart voor de nare overtreding, waar dieprood terecht was geweest. De immer bescheiden Van den Honert moet naar de kant om gehecht te worden aan zijn wenkbrauw.

Linksbuiten Remco van Wijk (242 interlands, 63 doelpunten) weet nog goed dat de Pakistanen en Indiase spelers er een handje van hadden om iets te uitbundig met de stick te zwaaien. ‘Die Bashir pakte Taco op de kop van de cirkel, dus heb ik hem een tik gegeven.’ Lacht: ‘Hij moest in ieder geval een schoon shirtje aan na die actie. Wij waren in vergelijking met die gasten – die allemaal twintig kilo wogen – best wel groot.’

Taco van den Honert na de wedstrijd met coach Roelant Oltmans. Foto: KNHB/Jeroen van Bergen

‘De stradivarius van het hockey’

Wat de Pakistanen dan nog niet weten is dat een getergde Van den Honert – 215 interlands, 118 doelpunten – een ontketende Van den Honert is. Bij rust staat het 2-2, dankzij één doelpunt van de technicus. Daarna wordt het een ‘onemanshow’ van een van de beste Nederlandse hockeyers ooit, die door sommige mensen de ‘Mozart van het hockey’ wordt genoemd en door oud-international Tom van ’t Hek ‘De Stradivarius van het hockey’.

Hoe dan ook, zijn strijkstokje veranderde in een toverstokje dat de Pakistanen in India vernederde. Drie strafcorners en twee velddoelpunten. De bescheiden Van den Honert, nu nog trainer van het Nederlands elftal, vertelt vijfentwintig jaar later hoe de goals tot stand kwamen.

‘Eén goal was een dribbel, waar ik twee man buitenom passeerde. Ik liep op de keeper af en deed net alsof ik ging pushen. Toen kon ik er omheen lopen. Van de strafcorners gingen er in ieder geval twee hoog in. Ik was natuurlijk een van de eerste spelers die de strafcorners pushte, dus de keepers waren verrast.’

Linksboven Taco van den Honert. Wim Cornelis rechtsonder bij het ondertekenen van het sponsorcontract met NCM. Foto: KNHB/Jeroen van Bergen

Taco ging je voor lul zetten, als-ie werd geprovoceerd

Van Wijk was een imponerende aanvaller met een loeihard schot. Het krachtmens bewonderde daarom juist de stijl van zijn teamgenoot. ‘Taco kon met zijn gehechte wenkbrauw, zonder het tonen van enige emotie, al die tegenstanders door hun benen spelen. Hij was technisch zó begaafd. Hij werd altijd geprikkeld als hij fysiek aangepakt werd. Dan ging-ie ze voor lul zetten. Dan werd de tegenstander zes keer door z’n benen gespeeld. Hij was zo uniek met zijn techniek. Echt onnavolgbaar. Zijn sleeptechniek was voor een keeper heel moeilijk te lezen. Hij nam die bal in z’n krul. En die Paki’s hadden nooit zulke goede keepers.’

Remco van Wijk (rechts) met Wouter van Pelt, met de zware zilveren bokaal na het winnen van de Champions Trophy in Amstelveen. Foto: Jeroen van Bergen/KNHB

Voorzitter Willem Cornelis beloofde champagne, bij vijf doelpunten

De ogen van Van den Honert zelf beginnen te stralen, als hij vertelt over de actie van Wim Cornelis, toen voorzitter van de hockeybond. Cornelis stond na de wedstrijd langs de lijn met een fles champagne klaar om de speler van Amsterdam te feliciteren. Dat was een oude afspraak die Cornelis had gemaakt met Van den Honert, om de flegmatieke spits aan te sporen. Van den Honert: ‘Ties Kruize had ooit vijf keer gescoord in een wedstrijd. Cornelis zei tegen me dat ik een fles champagne kon krijgen als ik ook vijf keer zou scoren. Toen het erop begon te lijken dat ik het ging halen is hij tijdens de wedstrijd met een chauffeur snel een fles gaan halen.’ Van den Honert pauzeert: ‘Mooie vent, die Willem!’

Ook als assistent van Oranje kan Taco van den Honert moeilijk bal en stick laten liggen. Hier bij de Olympische Spelen van Rio de Janeiro. Foto: Koen Suyk

Drie wedstrijden en toch topscorer

Dat Van den Honert mee kon doen aan de Champions Trophy, was onverwacht. In de voorbereiding op het toernooi scheurde de spits in een oefenwedstrijd tegen Australië zijn enkelbanden in. ’s Nachts werd Van den Honert soms uit bed gehaald, om extra ijs op zijn enkel te doen. Drie wedstrijden speelde hij op het toernooi in Kuala Lumpur.Tegen Spanje scoorde Van den Honert twee keer, tegen Duitsland eenmaal. Tel daar vijf goals bij op. Acht doelpunten, in het sterkst bezette toernooi van het jaar. Topscorer na drie wedstrijden. Een wonder: ‘Mijn enkels waren zo strak ingetaped dat er weinig beweging in zat.’ Als je Van den Honert provoceert, word je vernederd.

Champions Trophy 1993 Kuala Lumpur – strijd om het brons

Nederland-Pakistan 6-2 (2-2)
’11 Taco van den Honert 1-0
’14 Bashir 1-1
’15 Jacques Brinkman 2-1
’19 Ashraf 2-2
’46 Van den Honert 3-2
’59 Van den Honert 4-2
’64 Van den Honert 5-2
’68 Van den Honert 6-2