Memorabele wedstrijden: Rechtsback Fabian kwam speciaal van vakantie terug

Duels waarover nog jarenlang wordt nagesproken, worden niet enkel gespeeld op de Olympische Spelen, maar ook in de Derde Klasse of de reserve Zevende Klasse. In de serie ‘Memorabele wedstrijden’ krijgen zij alsnog de spotlights die ze verdienen. Deze week de eerste aflevering, over het bijzondere verhaal achter de degradatiekraker Barneveld-Leeuwarden van 20 mei 2012.

Elke keer wimpelde hij het verzoek van zijn familie vakkundig af. Maar deze keer kwam rechtsachter Fabian Dijkstra, vaste waarde en routinier van Leeuwarden Heren 1, er niet onderuit om gezellig met de boot een weekendje naar Vlieland te gaan. Zijn teamgenoten konden vast wel één wedstrijd zonder hem, redeneerde hij.

Alleen bleek die ene wedstrijd net ‘Barneveld-uit’ te zijn. Voor Leeuwarden de laatste serieuze kans van het seizoen om zich veilig te spelen in de Tweede Klasse.

Ik heb vrijdagavond na de training de telefoon gepakt en Fabian vriendelijk doch dringend verzocht zondag de eerste de beste veerboot naar huis te nemen. Coach Harmen van Balen Walter

Het was vrijdagavond, twee dagen voor de belangrijkste wedstrijd van het jaar, toen de boot met Fabian aan boord al lang en breed in de jachthaven van Vlieland lag aangemeerd en de rechtsachter onverwacht een telefoontje kreeg van Harmen van Balen Walter, zijn trainer.

Coach Harmen: ‘Ik was er niet gerust op. Onze selectie was dat jaar niet erg breed. We speelden met vijf A-junioren, die de ene week een acht haalden, maar de andere week een vier. Fabian was als rechtsachter een vaste waarde. Niet dat hij drie, vier man passeerde, maar hij kon wel een vent uitschakelen. Dus heb ik vrijdagavond na de training de telefoon gepakt en hem vriendelijk doch dringend verzocht zondag de eerste de beste veerboot naar huis te nemen. We hadden hem die wedstrijd gewoon nodig.’

Aanvankelijk was Fabian niet gevoelig voor de smeekbede van zijn coach. Maar die bleef zo lang aandringen dat hij Fabian uiteindelijk een ongebruikelijk voorstel deed. ‘Ondanks dat je niet getraind hebt, mag je toch in de basis beginnen.’ En zo kon het gebeuren dat de verloren zoon zondagmiddag toch lachend het sportpark opliep.

Rechter Fabian Dijkstra van Leeuwarden.

‘Ik heb er nog eens goed over nagedacht’, zei coach Harmen, ‘maar we gaan het toch anders doen.’

Twee weken daarvoor was onverwacht gewonnen met 5-1 van middenmoter PW. Foto’s daarvan waren uitvergroot en de bewuste zondag van ‘Barneveld-uit’ op de muren binnenin de kleedkamer geplakt. Alles werd uit de kast getrokken om in de overwinningsmodus te komen. Winst betekende dat Leeuwarden zich veilig speelde. Verlies leidde ertoe dat er in de laatste twee competitiewedstrijden gewonnen moest worden van óf de koploper óf de nummer drie. Een vrijwel onmogelijk taak. Feitelijk was dit de laatste kans om serieuze degradatieproblemen af te wenden.

De sfeer was toen nog opperbest, maar alles veranderde toen Harmen aan de wedstrijdbespreking begon. ‘Ik heb er nog eens goed over nagedacht’, zei hij, ‘maar we gaan het toch anders doen. Fabian, jij begint op de bank.’

Fabian was zondagochtend extra vroeg opgestaan. Hij liep al om 07.00 uur het dek van de eerste veerboot op die naar Harlingen vertrok. Hij had de treinreis naar Leeuwarden overleefd. En hij had thuis nog snel zijn sporttas moeten inpakken. En dat allemaal vanwege de smeekbede van zijn coach, die nu zo brutaal was zijn woord te breken en hem toch op de bank te zetten.

Ik kende Fabian al jaren. Ik wist heus wel dat hij dat weekend niet alleen water gedronken had.

Harmen: ‘Toen ik Fabian op de club hoorde vertellen dat hij op Vlieland naar de kroeg was geweest, begon ik te twijfelen wat ik moest doen. Ik kende hem al jaren. Ik wist heus wel dat hij niet alleen water gedronken had. Eerlijk gezegd keek hij ook niet helemaal fris uit zijn ogen. Toen dacht ik: doe ik er verstandig aan om de wedstrijd met hem te beginnen? In de auto op weg naar Barneveld heb ik overlegd met mijn assistent Jan Gillebaard. We besloten niet Fabian, maar iemand anders – een middenvelder – op rechtsachter te zetten.’

De gemoederen bleven tijdens de wedstrijdbespreking nog bedaard. Maar toen Harmen als laatst de kleedkamer verliet, stond Fabian hem buiten al op te wachten. Fabian: ‘Ik heb hem de huid vol gescholden. De spanning liep zo hoog op dat ik op het punt stond hem aan te vliegen. Het scheelde niet veel, of ik had hem een klap verkocht.’

Coach Harmen van Balen Walter.

Zonder Fabian op rechtsachter werd Leeuwarden op de flank overlopen

Doorwisselen was bij Leeuwarden geen vanzelfsprekendheid. Mokkend, maar gelukkig zonder bloedspetters, nam Fabian plaats naast Harmen op de bank. Verscholen in zijn trainingspak zag hij vanaf daar hoe Barneveld herhaaldelijk gevaar stichtte over de rechterflank. De vondst een middenvelder op zijn plek te zetten, pakte desastreus uit. Onvermijdelijk was het moment na tien minuten, toen Barneveld de 1-0 scoorde. Toen erkende Harmen zijn fout en dirigeerde hij Fabian het veld in.

Wat er vervolgens gebeurde, was een moment dat beide mannen achtenhalf jaar later nog steeds niet vergeten zijn. Fabian stond nog geen vijf minuten binnen de lijnen, of hij kreeg de bal voor zijn stick. Scoren deed hij net zo vaak als de keeper, nooit, maar uitgerekend nu schoot hij de gelijkmaker binnen (1-1).

Fabian kwam zó hard op me afgerend dat ik me serieus afvroeg wat hij met me ging doen

Coach Harmen: ‘Zijn reactie na dat doelpunt herinner ik me nog als de dag van gisteren. Hij kwam zó hard op me afgerend dat ik me serieus afvroeg wat hij met me ging doen. Hij was marinier, hij heeft op piraten gejaagd. Ik wist niet waar hij op dat moment toe in staat was. Maar in plaats van zijn gram te halen, deed hij heel iets anders. Hij pakte mijn hoofd vast en gaf me een volle pakkerd op mijn wang.’

Die wedstrijd gebeurde er nog meer memorabels. Eerst barstte er een stortbui los die het duel twintig minuten stillegde. Daarna werd in de rust ontdekt dat de uitvergrote foto’s door Barneveld van de muren waren gescheurd en vervolgens speelde Leeuwarden een geweldige tweede helft, waarin het twee keer scoorde en zich met een 3-1 zege veilig speelde. Maar wat achtenhalf jaar later het meest is blijven hangen, is toch echt de ruzie die de twee vrienden die dag uitvochten – en het feit dat ze het nog tijdens de wedstrijd weer met elkaar goedmaakten met een zoen op de wang. 

Links Harmen van Balen Walter, rechts assistent Jan Gillebaard.

Inmiddels kunnen de heren er hartelijk om lachen

Vandaag de dag hockeyen de mannen nog altijd in hetzelfde team. Niet meer in Heren 1, maar – met iets strammere benen – in Veteranen A. Dat de clash met Barneveld nog altijd in het geheugen gegrift staat, blijkt uit de hilariteit die telkens in de groepsapp ontstaat wanneer aanvoerder Harmen het niet kan nalaten om op zaterdagavond dat ene appje te versturen:

‘Fabian, jij begint morgen in de basis.’