De authentieke boortoren van Drienerlo

In deze aflevering van de serie Onze club bezoeken we een oude zoutboortoren, die tweeënhalf jaar geleden via een verkiezing op deze site is uitgeroepen tot bijzonderste clubhuis van Nederland.  

We zijn in Enschede op bezoek bij DHC Drienerlo, een studentenclub waar je koud water krijgt als je Heineken bestelt. In het clubhuis is het verboden om het woord ‘voetbal’ te gebruiken, anders moet je een vol glas bier in één slok leeg drinken.

Geniet van de prachtige foto’s van Willem Vernes.

Drienerlo ligt verscholen op een multifunctioneel sportcomplex naast de Universiteit Twente. Als je met de auto komt aanrijden en op het bospaadje tussen de twee hockeyvelden in parkeert, valt het prachtige clubhuis je niet eens op. Wie vanuit de auto nieuwsgierig naar de oude boortoren speurt, ontdekt uiteindelijk dat hij zich heeft verstopt tussen de bomen naast het hoofdveld. Maar als hij dan eenmaal is gesignaleerd, is het een prachtig gezicht.

De oorsprong van het clubhuis is zo mysterieus dat niemand meer weet hoe het precies zit. Het valt niet te achterhalen hoe oud dit pareltje is. Hij schijnt ooit in Hengelo te hebben gestaan en is in 1969 door de Nederlandse multinational AkzoNobel van de hand gedaan.

Eerst werd de toren aangeboden aan een voetbalvereniging, de buren van Drienerlo. Maar zij hoefden hem niet. Daarom werd hij uiteindelijk aan de hockeyclub geschonken, vijf jaar na de oprichting van de club. De Toren, zoals de studenten hem sindsdien noemen, werd afgebroken en naast het veld van Drienerlo weer opgebouwd.

Dit welkomstbordje hangt aan de buitenkant van de deur, als entree naar de plek waarin regelmatig Torenzondagen worden gevierd en nog zoveel meer gebeurt.

Het houtwerk, de opgehangen teamfoto’s, de kleine raampjes, de oude barkrukken en de bar in het midden van het clubhuis zorgen voor een gezellige sfeer.

Toen de club in 1964 werd opgericht, heette het nog DHC Rubbish. Het Engelse woord voor rotzooi. Twee jaar later trad de club toe tot de KNHB onder de voorwaarde van de bond dat de naam werd veranderd. Om de bond te sarren, werd gekozen voor DHC Drienerlo: Drienerlose Hockey Club Drienerlo. 

Bij Drienerlo verafschuwen ze Heineken, dat ze niet bepaald lekker bier vinden. Daarom hebben ze de waterleiding aangesloten op de tap van dat biermerk. Wie Heineken bestelt, krijgt koud water.

Heren 1 wordt gezien als het vlaggenschip van de club. Dat vinden zij zelf reden genoeg om hun bierglazen letterlijk neer te zetten in een vlaggenschip.

Sinds een paar weken heeft Drienerlo een nieuw hoofdveld, een waterveld. Uit het oude zandveld heeft iemand de strafbalstip gesneden en die in een mooi lijstje opgehangen in het clubhuis.

Het meest opmerkelijke aan de Toren is datgene wat er bovenin gebeurt. Alleen leden van de ClubHuisCommissie mogen naar boven klimmen, de commissie die het reilen en zeilen van de club regelt. Per seizoen zijn dat vaak vier of vijf van de 220 leden die Drienerlo heeft. Zij mogen alleen iemand anders mee naar boven nemen als ze met die persoon bepaalde handelingen willen verrichten. Vandaar dat er ook een matras ligt.

Buiten staan twee van deze oude zoutopslaghuisjes, die vroeger al bij de toren hoorden. Ze zijn in 1969 meeverhuisd naar Drienerlo en worden ook nu gebruikt als opslagplaats. Niet meer voor zout, maar voor trainingsattributen.

In een van de twee oude opslaghuisjes is dit gat gemaakt voor de gevonden ballen.

Op de toren is het logo van de club geschroefd. Twee hockeysticks en een eenhoorn, die je vaker in logo’s in de regio terugziet. Bovendien is Drienerlo, naar eigen zeggen, de enige hockeyclub met een logo met bier erin.

Met dank aan voorzitter Merel Demmink voor haar gastvrijheid.

Bekijk ook

Jouw club in deze serie?

Wil je jouw club opgeven voor deze serie? Stuur een mail naar redactie@hockey.nl, vertel wat jouw club uniek maakt en wie weet komen we binnenkort met een verslaggever en een fotograaf op de koffie.