De tabaksschuur van De Haaskamp

In deze aflevering van de serie Onze club bezoeken we een vereniging in de provincie Utrecht met niet alleen een bijzondere naam, maar ook een bijzonder clubhuis. Een tabaksschuur, die je in de omgeving van de club veel tegenkomt.

We zijn bij De Haaskamp uit Amerongen, een van de laatste verenigingen die op kunstgras ging spelen en waar nog altijd een legendarische oud-international en dribbelkoningin op 36-jarige leeftijd ronddartelt in Dames 1, waarover later meer. Het is wat dat betreft in meerdere opzichten een interessante club, waar de tijd weleens lijkt stil te staan.

Bekijk de prachtige foto’s van Willem Vernes.

Spelers van De Haaskamp horen het bij een thuiswedstrijd regelmatig van hun tegenstanders: ‘Wat hebben jullie een prachtige locatie’.

De Haaskamp ligt net buiten de bebouwde kom van Amerongen in een mooi, bosrijk natuurgebied aan de voet van de Amerongse Berg en de rand van de Utrechtse Heuvelrug. Het ligt in sportpark De Burgwal, samen met onder meer een voetbal- en een korfbalvereniging.

De naam van de hockeyclub is ontleend aan een oude veldnaam, die een eigenaar vroeger aan een bepaald stuk land gaf om het te kunnen onderscheiden. Dat veld heette De Haaskamp, volgens een oud verhaal omdat er veel hazen rondzwierven.

Wie vanaf de parkeerplaats over dit toegangspad naar de club loopt, vangt tussen de struiken voor het eerst een glimp op van het bijzondere clubhuis van De Haaskamp.

Toen De Haaskamp in 1976 vijf jaar na de oprichting van de club een nieuw clubhuis liet bouwen, koos het gelukkig niet voor een standaard model. Een keuze die nog steeds te prijzen valt. De Haaskamp koos voor het model van een tabaksschuur, die je in de buurt van Amerongen veel tegenkomt.

De Utrechtse Heuvelrug was in de achttiende en negentiende eeuw het kloppend hart van de tabaksteelt. Bij veel boerderijen stond een schuur om de tabak te laten drogen. In en rondom Amerongen staan nu nog steeds veel oude tabaksschuren en -boerderijen. Een aantal ervan is gerenoveerd en geschikt gemaakt voor bewoning.

Kort nadat De Haaskamp in 1976 voor het bijzondere ontwerp koos, lieten ook de buren van de korfbalvereniging een tabaksschuur als clubhuis bouwen. Het nabijgelegen buitencentrum De Blauwe Schuur bivakkeert ook in een tabaksschuur, waardoor je je hier soms even in de achttiende eeuw waant.

Dit is de voorkant van het clubhuis van De Haaskamp. Vorig jaar hebben enthousiaste vrijwilligers het hele clubhuis aan de buitenkant een likje verf gegeven.

De afgelopen weken is hard gewerkt aan de bouw van deze nieuwe veranda, die sinds een paar weken af is. Het moet voor een heerlijke terrascultuur na afloop van de wedstrijd zorgen.

Een van de charmes van de kleine club – De Haaskamp heeft zo’n 360 leden – is dat iedereen zijn fiets gewoon naast het veld parkeert. Een fietsenstalling is er niet, al zit het wel in de planning om die aan te leggen.

Binnen past het interieur met de houten meubels goed bij de buitenkant van het clubhuis. Deze foto is genomen vanaf het bovenverdiepinkje. Een paar jaar geleden zijn de muren wit en oranje geverfd. Oranje is de kleur waarin De Haaskamp speelt. Ook de prullenbakken en de lampen zijn oranje.

Op een van de muren is het clublogo geschilderd. Geen haas, zoals je misschien zou verwachten. Maar een logo met de letters HCH, twee sticks en het jaartal van de oprichting van de club, 1971.

Het oude logo bestond wel uit een haas, dat hierboven te zien is op een van de oranje kussens die op de houten banken ligt.

Ironisch genoeg mag je bij de club met de tabaksschuur niet meer roken. Althans, de meeste dagen niet. Alleen op zondag, als kinderen niet hoeven te hockeyen, is het nog toegestaan om aan de achterkant van het clubhuis binnen de gele lijnen een peuk op te steken, boven deze asbaktegel.

Achter de bomen achter het hoofdveld van De Haaskamp ligt een grasveld, de plek waar vroeger werd gehockeyd. Toen de club in 1971 werd opgericht, lagen mensen hier te zonnen, naast het zwembad dat er inmiddels niet meer is. De Haaskamp vond het veldje in die tijd een prima plek om niet alleen op te zonnen, maar ook om op te hockeyen.

Met de opening van het clubhuis in 1976 ging De Haaskamp op twee nieuwe grasvelden spelen, tegenover en naast het clubhuis. Het duurde tot 1998 tot het hoofdveld werd vervangen voor een zandveld, dat in 2015 plaatsmaakte voor een semi-waterveld. Daarmee was De Haaskamp een van de laatste clubs die op kunstgras ging spelen. Veld twee werd in 2006 vervangen door een zandveld, dat met de korfbalvereniging wordt gedeeld.

Op dit hoofdveld speelt wel eens een legendarische 36-jarige oud-international in Dames 1, dat na de promotie van vorig jaar nu in de Derde Klasse uitkomt. Het kan zomaar gebeuren dat speelsters van ploegen als Bemmel en Spitsbergen opeens worden gedold door Miek van Geenhuizen, de dribbelaar die de bal nog altijd aan een touwtje lijkt te hebben. Het is reden genoeg om eens naar Amerongen af te reizen.

Met dank aan de gastvrije voorzitter Henk Honders en communicatiemedewerker Nicolien Rosier.

Jouw club in deze serie?

Wil je jouw club opgeven voor deze serie? Stuur een mail naar redactie@hockey.nl, vertel wat jouw club uniek maakt en wie weet komen we binnenkort met een verslaggever en een fotograaf op de koffie.