Feijenoord: van een bouwkeet naar een spiksplinternieuw sportpark

In deze aflevering van de serie Onze club bezoeken we misschien wel de bijzonderste club van Nederland. De club die vorig seizoen nog op een krakkemikkig complex bivakkeerde, waar je letterlijk een tuinslang moest gebruiken als je wilde douchen. Maar tegenwoordig wonen de kleurrijke parels van Rotterdam-Zuid op een spiksplinternieuw sportpark, in een reusachtig clubhuis met een kleedkamer met allure.

We bezoeken HC Feijenoord, de zeven jaar oude club die worstelt met het volwassen worden. De club die zijn roots kent op het Afrikaanderplein, als kloppend hart van de wijk, maar die noodgedwongen moest verhuizen en de wijk verlaten. De club die begon als een droom, maar die gelukkig nog altijd droomt; van het spelen in het tenue van grote broer Feyenoord, de voetbalclub. Een droom waaraan achter de schermen serieus wordt gewerkt, waarover straks meer.

Geniet van het sprookje van HC Feijenoord en bekijk de prachtige foto’s van Willem Vernes.

We worden rondgeleid door Paul Veldhuijzen. Opper-Feijenoorder en vader van de club. Hij is de man die het is gelukt om de multiculturele wijk Feijenoord aan het hockeyen te krijgen, voorheen een vreemde sport in Rotterdam-Zuid.

Paul werd nog net niet uitgelachen toen hij zeven jaar geleden zijn plannen voor een hockeyclub in Zuid bekendmaakte. Niet veel later namen zo’n honderd leden die hij op het Afrikaanderplein had leren hockeyen hun intrek op een provisorisch complexje aan de Laan van Zuid. Een unieke locatie die om meerdere redenen z’n charme had.

Achter deze ghetto-achtige muur van graffiti lag de ingang.

Vanaf het veld had je uitzicht op de minaretten van de Essalam Moskee, de grootste moskee van Nederland.

Het terras was zoiets als dit.

Het clubhuis was niet meer dan deze bouwkeet. ‘De muizen liepen over de vloer’, grapt Paul als hij eraan terugdenkt. ‘Als je kijkt waar we vandaan komen en waar we nu zijn…Dat verschil is niet te bevatten.’

In 2016 kreeg Feijenoord van de gemeente te horen dat er nieuwe plannen voor de locatie aan de Laan van Zuid waren bedacht. Er moesten woningen komen. De club moest verhuizen en dus de wijk uit. Een mededeling die hard aankwam bij Paul.

‘Ik wilde de wijk helemaal niet uit. De kracht van deze club is juist de laagdrempeligheid. We hebben Feijenoord aan het hockeyen gekregen omdat kinderen lopend naar ons toe konden komen. Ik wilde niet dat ze twee kilometer zouden moeten fietsen. Ik was bang dat we onze identiteit zouden kwijtraken.’

Wat die identiteit is? Rotterdam heeft inmiddels zo’n 380 leden, waarvan ongeveer de helft Nederlands is en de andere helft niet. Tachtig procent van de leden is kind. Een derde daarvan wordt gesubsidieerd door het Jeugdsportfonds, dat kinderen die om financiële redenen geen lid van een sportvereniging kunnen worden toch de kans geeft om te sporten. Het zijn unieke aantallen voor een hockeyclub.

Feijenoord wilde niet verhuizen, maar moest wel. De club werd verleid met de bouw van dit prachtige clubhuis en met de komst van een extra veld, een waterveld, naast een zandveld.

Het nieuwe huis van Feijenoord ligt op het nieuwe Sportcomplex Olympia (Paul: ‘Die naam klinkt me eigenlijk te Amsterdams’), vlakbij De Kuip, twee kilometer van de oude locatie vandaan. Het wordt gedeeld met FC IJsselmonde en over een tijdje ook met Overmaas, allebei voetbalclubs. Elke vereniging heeft wel een eigen, afgesloten deel in het clubhuis.

De leden kunnen hun ogen nog nauwelijks geloven. Het nieuwe clubhuis is een wereld van verschil in vergelijking met de vorige. Zo ziet de voorkant van de bar er prachtig uit.

De meubels zijn meeverhuisd.

Dit is misschien wel het beste voorbeeld van de verhuizing van Feijenoord. De nieuwe kleedkamers zijn reusachtig. Zeker in vergelijking met de vorige, waar voor de vorm wat kapstokken waren gehangen.

‘Het galmt hier zelfs. Dit is Oranje-waardig’, zegt Paul lachend, terwijl hij zichzelf het liefst in zijn arm wil knijpen om te controleren of het echt waar is.

Feijenoord is tegenwoordig ook een club met een balkon. Het uitzicht mag er zijn. Links in de verte zie je nog net de contouren van de Kuip. Nu nog wel. Maar zodra de bomen groene blaadjes krijgen, is het gedaan met het staren naar stadion Feijenoord, zoals de voetbaltempel officieel heet.

Ondanks het prachtige nieuwe complex zijn er dus ook zorgen. Verliest Feijenoord zijn identiteit niet nu de club uit de wijk is gedreven en twee kilometer verderop ligt?

Paul: ‘We wilden voorkomen dat we leden zouden kwijtraken. Daarom hebben we vanaf het begin meteen aan onze jeugdleden de veilige fietsroute aangeboden. Een initiatief waar we op de oude accommodatie zouden verzamelen en samen naar het nieuwe complex zouden fietsen. We hebben ook geopperd om onze G-hockeyers met een busje op te komen halen. Maar wat denk je? Het was allemaal niet eens nodig. Iedereen vond zijn weg naar de club toch wel.’

Dat neemt niet weg dat Feijenoord nu al droomt van een terugkeer in de wijk waarin het sprookje zeven jaar geleden begon. In het ideale scenario opent de club daar een dependance. Hoe eerder, hoe beter. Er is al gesproken met een projectontwikkelaar.

Doel van de dependance is het werven van nieuwe leden, op de manier zoals het vroeger ging. Wil Feijenoord de kosten van het huidige clubhuis kunnen blijven betalen (die zijn vier keer zo hoog als van de oude locatie), dan moet de club groeien van 380 naar zeker 750 leden.

Paul: ‘We dromen van een half veldje, bijvoorbeeld op het dak van de Albert Heijn of van een parkeergarage. We blijven hockeyles geven op scholen en clinics op Cruyff Courts en Krajicek Playgrounds. We blijven midden in de wijk staan om kinderen te besmetten met het hockeyvirus. Anders worden we een traditionele hockeyvereniging en dat is niet de bedoeling.’

Tot slot heeft Feijenoord nog een andere droom. Feijenoord wil dolgraag in hetzelfde tenue spelen en hetzelfde logo gebruiken als zijn grote broer. Die wordt geschreven met een Y. Iets wat Feijenoord ook heel graag wil.

Achter de schermen is Feijenoord in onderhandeling met Feyenoord over de multisportclub die in Rotterdam moet worden opgericht. Het is de bedoeling dat de voetbalclub, de hockeyvereniging en de Rotterdamse basketbal- handbal- en zaalvoetbalclubs hun krachten bundelen in één multisportclub.

Rotterdam – en dan met name Rotterdam-Zuid – heeft de laagste sportparticipatie van Nederland. Het doel van de multisportclub is om zoveel mogelijk Rotterdammers op een laagdrempelige manier de kans te geven te gaan sporten.  Via scholen, via clinics, via activiteiten in de wijk. Iets waarin Feijenoord heer en meester is.

Paul: ‘We hopen volgend jaar een soort pilot te mogen draaien. Het zou prachtig zijn als het lukt.’

Het logo van HC Feijenoord. Maar voor hoe lang nog?

Jouw club in deze serie?

Wil je jouw club opgeven voor deze serie? Stuur een mail naar redactie@hockey.nl, vertel wat jouw club bijzonder maakt en wie weet komen we binnenkort met een verslaggever en een fotograaf op de koffie.