Fotoreportage Hoeksche Waard: prachtig gelegen aan de Binnenmaas
In onze nieuwe rubriek ‘Onze club’ reizen we het hele land door om bijzondere clubs in de spotlights te zetten. In aflevering 1 beginnen we met HC Hoeksche Waard, volgens de leden de club met de mooiste ligging van Nederland.
Wanneer je als toeschouwer langs de lijn van het hoofdveld van Hoeksche Waard staat, moet je oppassen dat je je rug niet te vaak naar het veld draait. Niet voor niets loopt hier achter de boarding een doorgaande wandelroute. Die ligt precies tussen het veld en de Binnenmaas in, een afgedamde tak van de Maas. Op een meter of tien van de zijlijn klotst het water tegen de kant.
Achter één van de korte zijdes van het veld grazen de schapen en de koeien van de kinderboerderij. Daar weer achter ligt een recreatieoord, met een speeltuin, een zwembad en een grasveld, waar de oorsprong van de hockeyclub ligt.
‘Ik weet het nog goed. Het was tijdens een hockeyfeest. Ik wist niet wat ik zag. Opeens kwamen er paar dronken gasten het clubhuis binnengelopen die net naar de kinderboerderij waren geweest. Hadden ze een veer van een pauw op hun hoofd’, zegt de 72-jarige Lex Wensink lachend achter de bar van het nieuwe clubhuis, waaraan de werkploeg op deze doordeweekse ochtend de laatste hand legt.
Zaterdag 4 november moet alles af zijn. Dan wordt het officieel geopend. Dat gebeurt in de aanwezigheid van twee bekende oud-leden, de zussen Maria en Julia Verschoor, die tot ongeveer de D’tjes bij Hoeksche Waard hebben gespeeld.
‘Ik heb nog meegemaakt dat we hier op een weiland speelden’, zegt Lex, die door de andere leden van de werkploeg ‘de directeur’ wordt genoemd. Sinds de oprichting van de club in 1972 speelt hij al in de veteranen. ‘Het recreatieoord was net geopend. Er was een dagcamping met een grasveld, een mooie plek om te gaan hockeyen. Iedere zondag jaagden we de schapen weg, haalden we de tenten van het veld af en kalkten we de lijnen. Zo zijn we begonnen. Op dat veld hebben we jarenlang gespeeld, zelfs toen we een Heren 1, 2 en 3, een Dames 1, 2 en 3, en tien jeugdteams hadden.’
Pas in 1987, vijftien jaar na de oprichting van de club, werd het eerste officiële veld aangelegd. Vier jaar later werd ook het houten clubhuis uit de grond gestampt, nadat de leden jarenlang in een oude directiekeet hadden gebivakkeerd. Ondertussen bleef de club maar groeien. In 2006 werd het tweede veld aangelegd en in 2010 volgde het derde veld. Het aantal leden groeide van 275 naar 600.
Het ‘houten tuinhuis’, zoals Lex het noemt, is afgelopen zomer afgebroken. ‘De gaten zaten in de muren, de kozijnen waren weggerot. Het was één van de redenen dat we al een jaar of drie niet meer aan actieve ledenwerving deden. We hadden gewoon geen plek meer voor ze.’
Er werd een tijdelijk clubhuis neergezet. Een piepkleine cabine, met een paar barkrukken, een paar tafels en stoelen en ramen die kunnen worden geblindeerd door middel van rolluiken.
Op de plek waar eerst het oude clubhuis stond, herrees in de tussentijd het nieuwe clubhuis. Een prachtig pand, bijna drie keer zo groot als wat er eerst stond. ‘Toen in maart de ruwbouw van dit clubhuis af was, konden we meer mensen een plek bieden en hebben we de actieve ledenwerving opgepakt. Sinds maart hebben we al zeventig nieuwe leden.’
Lex: ‘Hopelijk kunnen we nu in het nieuwe clubhuis weer disco’s gaan organiseren. Dat hebben we al lang niet meer gedaan. Ik vond het best mooi hoor, dat die gasten met een veer van een pauw binnenkwamen.’
Wil je jouw club opgeven voor deze rubriek? Stuur een mail naar redactie@hockey.nl, vertel wat jouw club uniek maakt en wie weet komen we binnenkort met een verslaggever en een fotograaf op de koffie.
Wat vind jij? Praat mee...
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.